Η Ελπίδα επανέρχεται δυναμικά στα μουσικά δρώμενα με τη συμμετοχή της στο Just the two of us. ”Σίγουρα όταν κάποιος αποφασίζει να κάνει κάτι τέτοιο, κάτι υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού του. Πάντα πρέπει να δηλώνεις παρούσα, όταν έχεις σκοπό να κάνεις κάτι. Είμαι εκεί για να βοηθήσω τον Θεοχάρη Ιωαννίδη. Είναι ένα νέο παιδί που πρώτη φορά πιάνει μικρόφωνο και κάθε εβδομάδα που περνάει εξελίσσεται. Εγώ τώρα σε τι να κριθώ;”, δηλώνει στο περιοδικό ΕΓΩ!
Η αποχή της από το τραγούδι κράτησε 13 ολόκληρα χρόνια. Η καλλιτέχνιδα εξηγεί τον λόγο: ”Πνιγόμουν. Δεν μου άρεσε να είμαι στη νύχτα. Γενικώς, δεν μου άρεσε το ξενύχτι. Τη δουλειά αυτή την αγαπούσα για το τραγούδι. Η επαφή με τον κόσμο με ενθουσίαζε. Το ξενύχτι ήταν αυτό που με ενοχλούσε λόγω ιδιοσυγκρασίας. Βέβαια, από ένα σημείο και μετά άλλαξε και η κατάσταση στη νύχτα. Οπότε αποφάσισα να σταματήσω”.
Θεωρεί πως είναι σημαντικό για έναν καλλιτέχνη να αναγνωρίζεται η δουλειά του γι’αυτό δεν τα βάζει με τα παιδιά που συμμετέχουν σε αντίστοιχα show. Την ενοχλεί όμως όταν κάποιος προωθεί την προσωπική του ζωή ή μόνο την εμφάνισή του για να προβληθεί. ”Δεν μετράει τίποτα μπροστά στη φωνή, όπως απέδειξε και η Suzan Boyle στη Βρετανία. Τώρα, αν θέλουμε να κάνουμε κάτι μεσοβέζικα πράγματα, μισό τραγούδι, μισό να βγάζουμε τον ποπό μας, δεν γίνεται τίποτα. Το θέμα είναι να έχεις καλή φωνή, να τραγουδάς και να ξέρει ο κόσμος να το εκτιμήσει – γιατί είμαστε κι εμείς ως κοινό απαίδευτοι. Εμείς καθοδηγούμε τους καλλιτέχνες να κάνουν πράγματα που δεν πρέπει να κάνουν. Και έτσι επιβιώνουν στο χώρο άνθρωποι που δεν θα έπρεπε”, λέει χαρακτηριστικά.
