Αν ο κ. Παπανδρέου είχε πει όσα είπε σήμερα λίγες μέρες μετά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης του, θα ήμουν πολύ ευχαριστημένος και αισιόδοξος.
Σήμερα όμως είμαι δύσπιστος. Θέλω τελείως συγκεκριμένα πράγματα. Συμφωνώ με την αύξηση της τιμής των καυσίμων κίνησης. Επιτέλους γίνεται το αυτονόητα σωστό. Αλλά τι εμπόδισε τον κ. Παπανδρέου να μας πει πόση θα είναι η αύξηση; 15 λεπτά, 20 λεπτά και τι πρόσθετα έσοδα προσδοκά από την αύξηση; Μίλησε επιτέλους για μείωση προσωπικού στο δημόσιο; Μιλάμε για 50 ανθρώπους, χίλιους, δέκα χιλιάδες; Τέτοιου είδους ερωτήματα γεννά στα περισσότερα σημεία του το διάγγελμα Παπανδρέου.
Το διάγγελμα συμπληρώνει το Πρόγραμμα Σταθερότητας πριν κάτι τέτοιο μας ζητηθεί από την Ε.Ε. αλλά, για άλλη μια φορά, ο κ. Παπανδρέου περιορίζεται στην περιγραφή σωστών προθέσεων που όμως απομένει να συγκεκριμενοποιηθούν.
Η απουσία του συγκεκριμένου από το διάγγελμα περιορίζει σημαντικά την αξία της κατ’ αρχήν συναίνεσης του κ. Σαμαρά. Διότι άλλη αξία θα είχε η συναίνεση αν αναφερόταν σε συγκεκριμένα μέτρα και άλλη όταν αναφέρεται σε γενικές καλές προθέσεις.
Μπορεί να είμαι δύσπιστος αλλά πάντως διατηρώ την ελπίδα ότι ό,τι δεν ειπώθηκε στο διάγγελμα θα διευκρινιστεί τις επόμενες μέρες.
