Ο Δαρβίνος το είχε υποθέσει, αλλά ήταν πολύ δύσκολο να αποδειχθεί, τουλάχιστον στα ζώα. Ένα πείραμα που πραγματοποίησαν ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών και του ολλανδικού Πανεπιστημίου του Λέιντε φαίνεται ότι δίνει καταφατική απάντηση σε αυτό το θεμελιώδες ερώτημα για την εξέλιξη, τουλάχιστον για τις παπαγαλίνες.
Οι ερευνητές μελέτησαν συνολικά 34 παπαγαλάκια του είδους μπατζεριγκάρ, που είναι ιθαγενές της Αυστραλίας.
Τα συμπεράσματα για τις… παπαγαλίνες
Αρχικά, πήραν μια παπαγαλίνα και την έβαλαν σε ένα κλουβί με δύο αρσενικά. Όπως ήταν φυσικό, εκείνη δεν άργησε να επιλέξει το ένα από τα δύο και περνούσε περισσότερο χρόνο μαζί του. Οι επιστήμονες πήραν τότε τον παπαγάλο που είχε απορρίψει η θηλυκιά και του έκαναν… εντατικά μαθήματα για να την γοητεύσει: του έμαθαν να ανοίγει δύο κουτιά που περιείχαν σπόρους. Στο διάστημα αυτό, το ταίρι της παπαγαλίνας δεν έλαβε καμία “μόρφωση”.
Η θηλυκιά κλήθηκε κατόπιν να παρακολουθήσει ένα οδυνηρό θέαμα: τον αγαπημένο της να παιδεύεται μάταια να ανοίξει τα κουτιά με την τροφή, την ώρα που ο αντίζηλός του ξεχώριζε με τις λαμπρές ικανότητές του στην εύρεση κρυμμένων σπόρων.
Στην τελευταία φάση, τα δύο αρσενικά τοποθετήθηκαν και πάλι στο ίδιο κλουβί με τη θηλυκιά. Οι επιστήμονες υποπτεύονταν ότι εκείνη θα επέλεγε τον ικανότερο από τους δύο και δεν έπεσαν έξω: οκτώ στις εννέα φορές οι παπαγαλίνες άλλαξαν προτιμήσεις και χάρισαν την αγάπη τους στον “έξυπνο” αρσενικό.
“Η άμεση παρατήρηση των γνωστικών ικανοτήτων μπορεί να επηρεάσει τα κριτήρια του συντρόφου”, συμπεραίνουν οι ερευνητές. Και αυτό γιατί η εξυπνάδα παρέχει ένα “αναπαραγωγικό πλεονέκτημα”.
Όπως επισήμαναν πάντως στη μελέτη τους, που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Science, θα χρειαστούν και άλλες μελέτες για να επιβεβαιωθούν τα συμπεράσματα αυτά.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
