Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Στο εξωτερικό υπάρχει αναταραχή – κυρίως λόγο Τραμπ – ενώ στο εσωτερικό οι σχέσεις Αθήνας με δανειστές και επενδυτές έχουν περάσει σε άλλη διάσταση και σίγουρα δεν είναι αυτές που ήταν.
Το χθεσινό report της Fitch δεν ήταν σίγουρα κεραυνός εν αιθρία. Όλοι το περίμεναν και μάλλον δεν θα είναι η τελευταία έκθεση που θα μεταφέρει τον έντονο προβληματισμό των ξένων για την επόμενη ημέρα στην ελληνική οικονομία.
[read4more]
Η πρώτη παράπλευρη απώλεια στην διατάραξη των σχέσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές και τις αγορές, προφανώς και θα είναι η έξοδος στις αγορές. Μάλλον θα ήταν παράτολμο να επιχειρήσει κάποιος να αντλήσει χρήματα, έστω και αν αυτά είναι λίγα, σε ένα περιβάλλον δύσκολο, τόσο εσωτερικά, όσο και διεθνώς. Και μέχρι σήμερα η κυβέρνηση είχε να αναμετρηθεί με το παρελθόν και στην σύγκριση κέρδιζε.
Τώρα αν δεν υπάρξει σημαντική βελτίωση της κατάστασης, κάτι που φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, η αναμέτρηση θα είναι με τον ίδιο της τον εαυτό και εκεί υπάρχει ένα ζήτημα.
Ένα άλλο θέμα που είναι αρκετά σημαντικό, είναι και το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει ξεμείνει από συμμάχους. Με εξαίρεση το εφιαλτικό πρώτο 6μηνο του 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχτιζε συμμαχίες και πάντα σε κρίσιμες στιγμές δεν ήταν μόνη. Σήμερα η εικόνα δείχνει να αλλάζει και όλοι θεωρούν ότι αμέσως μετά τις ευρωεκλογές το έλλειμμα αυτό θα φανεί με ακόμη πιο σαφή τρόπο.
Επί του παρόντος βέβαια δεν θα είναι και τεράστια ήττα η μη έξοδος στις αγορές άμεσα. Η χώρα αντέχει και χωρίς τα 2 δισ. που σκόπευε να αντλήσει από την νέα έκδοση ομολόγου. Το μήνυμα που θα σταλεί όμως δεν θα είναι και το καλύτερο.
Επίσης η δεύτερη παράπλευρη απώλεια θα είναι η απόρριψη των δανειστών του αιτήματος για πρόωρη αποπληρωμή των δανείων. Οι Ευρωπαίοι δανειστές έχουν λόγο και αυτό διότι όλοι όσοι έχουν δώσει χρήματα στην Ελλάδα έχουν τα ίδια ακριβώς δικαιώματα. Με λίγα λόγια αν η Ελλάδα αποφασίσει να αποπληρώσει δάνεια π.χ. 5 δισ., θα πρέπει να το πράξει αναλογικά απέναντι σε όλους. Για να συμβεί το αντίθετο, να επιλεγεί ένας δανειστής δηλαδή, θα πρέπει να συμφωνήσουν οι υπόλοιποι, κάτι που για την ώρα τουλάχιστον απομακρύνεται.
