Γαλλία: Ο πραγματικός στόχος της Μαρίν Λε Πεν και η παρακαταθήκη των 10 εκατ. ψήφων

Τελικά, έχασε η Μαρίν Λε Πεν; Τι σημαίνει για τον ακροδεξιό «Εθνικό Συναγερμό» η τρίτη θέση μετά τον β’ γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία;

«Ouf» ήταν η αντίδραση της Liberation μετά τα πρώτα exit poll των εκλογών στη Γαλλία που έφεραν τον συνασπισμό της Αριστεράς πρώτο κόμμα στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση, το «Μαζί» του Εμανουέλ Μακρόν δεύτερο και τον ακροδεξιό «Εθνικό Συναγερμό» της Μαρίν Λε Πεν, τρίτο.

Η πρώτη αντίδραση όλων ήταν ίδια με της Liberation. Αλλά, αν κοιτάξει κανείς τα πράγματα με απόσταση, ίσως το αποτέλεσμα του β’ γύρου των γαλλικών εκλογών, να μην είναι και τόσο… κακό για τη Μαρίν Λε Πεν.

Ναι, μπήκε ανάχωμα στον καλπασμό της ακροδεξιάς. Αλλά το κόμμα της Λε Πεν πήρε σχεδόν 10 εκατομμύρια ψήφους. Και άρα, είναι η πρώτη δύναμη στη Γαλλία. Τρίτη κοινοβουλευτικά, αλλά πρώτη σε ψήφους. Όμως το εκλογικό σύστημα της χώρας και βέβαια οι συνεργασίες στον β’ γύρο, έβαλαν φρένο στην ακροδεξιά.

Αν η Γαλλία είχε απλή αναλογική, τώρα θα μιλούσαμε για την ακροδεξιά της Λε Πεν που θα αναλάμβανε την εξουσία. Αλλά δεν έχει. Στη Γαλλία, οι περιφέρειες είναι μονοεδρικές και όπου υπήρχε υποψήφιος της ακροδεξιάς, συσπειρώθηκαν οι αντίπαλοί του και έτσι κερδήθηκαν οι έδρες για το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (κόμματα της Αριστεράς) και το «Μαζί» του Μακρόν.

Ήθελε η Μαρίν Λε Πεν να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές; Προφανώς και ναι. Μετά το αποτέλεσμα, βέβαια, στον «Εθνικό Συναγερμό» μιλούν για συνωμοσίες και σχέδια να τους στερήσουν την εξουσία. Πάντα πρέπει να υπάρχει ένας «δράκος». Η Λε Πεν «γκρινιάζει» και γιατί λόγω της σύντομης προεκλογικής περιόδου (σ.σ. το βράδυ της 9ης Ιουνίου, των ευρωεκλογών προκήρυξε τις εκλογές ο Μακρόν), δεν πρόλαβε να βάλει τους υποψήφιους που ήθελε σε όλες τις περιφέρειες. Και της… «ξέφυγαν» ναζιστές και αρνητές του Ολοκαυτώματος.

Η πραγματικότητα είναι ότι για τη Λε Πεν ο μεγάλος στόχος είναι άλλος: το Ελιζέ και οι εκλογές για πρόεδρο της Γαλλίας. Αυτή είναι η πραγματική εξουσία στη Γαλλία, αυτή ονειρεύεται από το 2012. Αυτή ονειρευόταν και ο πατέρας της, τον οποίο έχει «πετάξει» από το κόμμα εδώ και χρόνια.

Συμπέρασμα επί της ουσίας: Ναι, η γαλλική Αριστερά που ενώθηκε κατάφερε την ανατροπή, κατάφερε να υψώσει τείχος στην ακροδεξιά, να σταματήσει, για την ώρα, τη Λε Πεν. Όμως ο κίνδυνος ακυβερνησίας είναι ορατός. 

Το γαλλικό Σύνταγμα δεν επιβάλει στον πρόεδρο της χώρας το πότε να σχηματίσει κυβέρνηση. Και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι να ξεκινούν σε μερικές εβδομάδες, το σίγουρο είναι ότι ο Μακρόν δεν θα βιαστεί. 

Και να ήθελε, βέβαια, θα πρέπει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, η συμμαχία των αριστερών κομμάτων της Γαλλίας που είναι πρώτη κοινοβουλευτική δύναμη, να συμφωνήσει σε κοινό υποψήφιο. Αλλά υπάρχει (ακόμα) ένα πρόβλημα: η συννενόηση θα είναι δύσκολη και ο Μελανσόν που θεωρεί εαυτόν απόλυτο νικητή δεν είναι ιδιαίτερα αρεστός στους υπόλοιπους…