Λύση σε ένα πρόβλημα τεσσάρων δεκαετιών που απειλούσε με οικοδομική παράλυση χιλιάδες μικρούς οικισμούς επιχειρεί να δώσει η νέα νομοθετική ρύθμιση του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), όπως εξήγησε ο υφυπουργός Νίκος Ταγαράς μιλώντας σήμερα (2.7.2025) στην ΕΡΤ.
Όπως ανέφερε το στέλεχος του ΥΠΕΝ, το πρόβλημα ξεκινά από τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) το 2017 και το 2019, με τις οποίες κρίθηκε ότι οι νομάρχες δεν είχαν την αρμοδιότητα να οριοθετούν τους οικισμούς σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα του 1985. Η απόφαση αυτή είχε ως συνέπεια να ακυρωθούν τα όρια δόμησης σε τουλάχιστον 150 οικισμούς – μεταξύ αυτών σε Πήλιο και Ρέθυμνο – και να παγώσουν οι οικοδομικές άδειες ακόμα και στο κέντρο των χωριών, ενώ θεωρητικά κινδυνεύουν περίπου 12.000 οικισμοί κάτω των 2.000 κατοίκων σε όλη τη χώρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η νέα ρύθμιση, όπως τόνισε ο κ. Ταγαράς, επαναφέρει την πολεοδομική κανονικότητα και παρέχει ασφάλεια δικαίου, μέσω της οριοθέτησης των οικισμών με προεδρικά διατάγματα και γεωγραφικές συντεταγμένες. «Για πρώτη φορά προχωρούμε σε μια διαδικασία που διασφαλίζει ότι τα όρια των οικισμών δεν θα κινδυνεύουν να ακυρωθούν από το ΣτΕ» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο υφυπουργός διευκρίνισε ότι η ρύθμιση αφορά κυρίως οικισμούς κάτω των 700 κατοίκων – που αποτελούν το 93% των οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων – και ουσιαστικά επιτρέπει τη συνέχιση της δόμησης με βάση τα όρια που ίσχυαν μέχρι σήμερα από αποφάσεις των νομαρχών. «Όπως έχτιζαν μέχρι σήμερα, έτσι θα συνεχίσουν να χτίζουν» σημείωσε, μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες έγκρισης των νέων τοπικών πολεοδομικών σχεδίων.
Η πλήρης τακτοποίηση θα προέλθει μέσα από τα Τοπικά και Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια, που αναμένεται να εγκριθούν σταδιακά μέσα στα επόμενα δύο με τρία χρόνια, ενώ ο συνολικός προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται περίπου στο 1 δισ. ευρώ.
Ο κ. Ταγαράς χαρακτήρισε τη ρύθμιση ως «ανάχωμα στην πολεοδομική αναρχία», επισημαίνοντας ότι η πλειονότητα των μικρών οικισμών παραμένει μέχρι σήμερα χωρίς εγκεκριμένο σχέδιο πόλης, κάτι που είχε δημιουργήσει έντονη ασάφεια για τους ιδιοκτήτες και τους μηχανικούς, και σοβαρές καθυστερήσεις στην έκδοση αδειών.
Τέλος, έκανε λόγο για ιστορικά κενά που χρονολογούνται από το 1923 και τα οποία πλέον καλύπτονται, βάζοντας σε τροχιά τακτοποίησης έναν από τους πιο χαοτικούς τομείς της ελληνικής πολεοδομικής πραγματικότητας.
