Οκτώ χρόνια συμπληρώνονται αύριο, 15 Νοεμβρίου, από την ημέρα που 24 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη φονική πλημμύρα στη Μάνδρα Αττικής. Από την 15η Νοεμβρίου 2017, οι πληγές δεν έχουν κλείσει, μιας και όπως καταγγέλλουν οι συγγενείς των θυμάτων, δικαιοσύνη για τους ανθρώπους τους δεν ήρθε ποτέ. Όπως ποτέ δεν ήρθε βοήθεια και για τους πληγέντες.
Με αφορμή τη μαύρη επέτειο, ο Αναστάσιος Μπερέτας, ο οποίος έχασε τον πατέρα του στην σαρωτική πλημμύρα της Μάνδρας και είναι πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών, Θανόντων και Πληγέντων Μάνδρας 2017, μίλησε στο Orange Press Agency για την προσωπική του οδύσσεια και την ομόφωνη αθωωτική απόφαση των κατηγορουμένων από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τον περασμένο Αύγουστο, το δικαστήριο αθώωσε ομόφωνα την πρώην δήμαρχο Μάνδρας, τον πρώην προϊστάμενο της ΥΔΟΜ και μία υπάλληλο της περιφέρειας, υπεύθυνη για την αστυνόμευση των ρεμάτων που όλοι κατηγορούνταν για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια. Η υπόθεση είχε φτάσει για ακόμη μία φορά στο Εφετείο, καθώς ο Άρειος Πάγος είχε κάνει δεκτή την αναίρεση που είχαν ζητήσει οι οικογένειες των θυμάτων κατά της πρωτόδικης απόφασης, η οποία είχε απαλλάξει τους κατηγορούμενους.
Και οι 3 αθωώθηκαν, παρότι η εισαγγελέας της έδρας είχε ζητήσει την ενοχή των δύο υπαλλήλων (αλλά την απαλλαγή της πρώην δημάρχου).
«Το 2015 κινδύνεψαν, το 2017 πνίγηκαν»
Ο κ. Μπερέτας, μιλώντας στο Orange Press, τόνισε ότι τα έργα που έγιναν μετά την τραγωδία, απλώς επιβεβαιώνουν την ενοχή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Οκτώ χρόνια αργότερα, με ένα αντιπλημμυρικό έργο να ‘ναι έτοιμο, με τα έργα ορεινής υδρονομίας να έχουν γίνει, με τους σωλήνες που άλλαξαν τώρα, αποδεικνύουν τις ενοχές του ελληνικού κράτους», ανέφερε. Ο ίδιος απέρριψε κατηγορηματικά το αφήγημα του «ακραίου φαινομένου», αποκαλύπτοντας ότι η τραγωδία του 2017 είχε προαναγγελθεί.
«Απ’ τους θανόντες της Μάνδρας, το 2015 κινδυνέψαν να πεθάνουνε. Πάλι. Κινδυνέψαν να πνιγούνε και τη γλιτώσανε για λίγο. Το ’17 αυτοί οι άνθρωποι που κινδυνέψαν το ’15, πνιγήκανε. Δεν μπορούν να μου λένε “το φαινόμενο”. Δεν μπορώ να το δεχτώ ότι είναι το φαινόμενο. Αυτή είναι η εύκολη λύση για να αποποιηθούν τις ποινικές διώξεις τους. Και τις ευθύνες που έχουνε», τόνισε.
Ο πρόεδρος του συλλόγου θυμήθηκε τις δραματικές ώρες που βίωσε ο ίδιος, όταν έμαθε για την απώλεια του πατέρα του ενώ βρισκόταν στην επαρχία.
«Εγώ δεν ήμουνα στην Αθήνα τότε, ήμουνα στην επαρχία, όπως έχω ξαναπεί πάλι. Την προηγούμενη μέρα, πως τα ‘φερε ο Θεός, μιλήσαμε. Είχαμε καιρό να μιλήσουμε, μιλήσαμε εκείνη τη μέρα και με τη μητέρα μου και με εκείνον. Και κάποια στιγμή, την ώρα της εργασίας μου, απλά με ενημέρωσαν ότι κάτι έχει γίνει και πρέπει να φύγω, χωρίς να μου χουν πει τι. Όταν τελικά έπιασα το κινητό στα χέρια μου, συνειδητοποίησα ότι έχω πολλές αναπάντητες κλήσεις από τη μητέρα μου και αμέσως κατάλαβα ότι κάτι κακό έχει συμβεί. Αλλά ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό θα αφορούσε τον πατέρα μου», συνέχισε.
«Όταν λοιπόν το έμαθα και προσπάθησα να συνειδητοποιήσω, να καταλάβω τι έχει γίνει, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν “πώς θα το πω αυτό το πράγμα στην αδερφή μου;”. Ούτε ήξερα τι να της πω. Πραγματικά δεν ήξερα. Απλά μου ‘χαν κοπεί τα πόδια» υπογραμμίζει.
«Ποτέ κανένας δεν έδειξε το ενδιαφέρον»
Ο κ. Μπερέτας κατήγγειλε την πλήρη απουσία του κράτους, τόσο στην πράξη όσο και σε επίπεδο ψυχολογικής υποστήριξης.
«Και ποτέ κανένας δεν έδειξε το ενδιαφέρον. Ούτε η τότε κυβέρνηση, ούτε η τώρα κυβέρνηση, ούτε κανένας. Σε τίποτα. Το κράτος από το 2017 μέχρι σήμερα είναι απόν. Το μόνο που κάνανε ήταν ένα χρηματικό ποσό, το οποίο κι αυτό μας το δώσαν μετά από 1,5 χρόνο. Η αδερφή μου σπούδαζε και εγώ έκανα δύο δουλειές για να καταφέρω να μη της λείψει τίποτα. Ένα κορίτσι που είχε γράψει 18.000 μόρια στις Πανελλήνιες, είχε περάσει Κτηνιατρική στην Καρδίτσα. Ο πατέρας μας δούλευε μέρα – νύχτα για να μην της λείψει τίποτα και σε μια μέρα παραλίγο να της τα στερήσουν όλα».
Πέρα από τους συγγενείς των θανόντων, ο κ. Μπερέτας αναφέρθηκε και στο τραύμα των επιζώντων που δεν έλαβαν ποτέ βοήθεια. «Επειδή ξέρω και μια γυναίκα που το έζησε όλο αυτό, ήταν μπροστά όταν συνέβη όλο αυτό, τα ‘δε με τα μάτια της όλα, ήταν κρεμασμένη σε ένα δέντρο για ώρες, ούτε για αυτή τη γυναίκα, που όσες φορές θα μου πει την ιστορία που έζησε και αυτά που είδε είναι ταραγμένη, ούτε σε αυτή τη γυναίκα δεν έχει υπάρξει μια βοήθεια από το κράτος, ψυχολογικής υποστήριξης ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε. Τίποτα».
Ο κ. Μπερέτας κατήγγειλε ότι ακόμη και σήμερα, οι πόρτες των αρμοδίων παραμένουν κλειστές.
«Έχουμε χτυπήσει την πόρτα επανειλημμένες φορές, σε πολλούς υπουργούς, και με λύπη διαπιστώνω ότι μας αγνοούν. Συνεχίζουν και μας αγνοούν. Συνεχίζουμε τους λέμε ότι πρέπει να μας βοηθήσουν και μας κλείνουν την πόρτα. Εγώ σ’ αυτό το διάστημα έχω στείλει επιστολή σε έναν υφυπουργό και δύο υπουργούς,και κανένας μα κανένας πραγματικά δεν έχει απαντήσει στα αιτήματά μας.
Ένας δικηγόρος, συνήγορος, μίλαγε πολύ άσχημα σε ένα πατέρα που έχασε το γιο του, 33 χρόνων, και μετά από έξι μήνες από αυτή την τραγωδία έχασε και τη γυναίκα του, γιατί η γυναίκα του πέθανε από αυτό, απ’ τον πόνο της, ήταν το μοναχοπαίδι της. Και θυμάμαι ακριβώς που γυρνάει και του λέει “Σε παρακαλώ, μίλα μου πιο όμορφα”, με λίγο περισσότερο θυμό εκείνη τη στιγμή, και γύρισε και λέει “Μου κάνει bullying ο κύριος, βγάλτε τον έξω”. Και το διέταξε η πρόεδρος να βγει έξω».
Αναφέρθηκε επίσης σε μια άλλη περίπτωση οικογένειας που ξεκληρίστηκε: «Μια οικογένεια έμεινε, έμειναν τρία παιδιά μόνα τους, έχασαν τον πατέρα τους και το θείο τους. Χάσανε δηλαδή δύο ανθρώπους στην οικογένειά τους. Και ήταν τρία παιδιά ορφανά, με τον πιο μικρό να είναι 16 ετών, ανήλικος δηλαδή. Εκτός ότι δεν είχε καμία υποστήριξη από το κράτος αυτή η οικογένεια, μπορώ να σας πω ότι η μεγάλη κόρη, η οποία πήρε και το μεγάλο βάρος της οικογένειας, από τότε μέχρι και σήμερα βρίσκεται συνέχεια στα νοσοκομεία».
Κλείνοντας, ο κ. Μπερέτας συνόψισε την απογοήτευση των συγγενών από τις κενές πολιτικές υποσχέσεις: «Πολλοί μας είχαν υποσχεθεί, βασικά, ή μόνο η Δικαιοσύνη. Οι πολιτικοί μας είχαν υποσχεθεί “το μαχαίρι θα πάει στο κόκκαλο”. Πάντα το μαχαίρι πάει στο κόκκαλο, αλλά ποτέ δεν φτάνει τελικά, πουθενά, όχι μόνο σε μας. Όπου τελικά και αυτοί που μας είπαν θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο μας κοροϊδέψανε».
Πώς σκοτώθηκαν στην τραγωδία της Μάνδρας 24 άνθρωποι
Κατά τις πρωινές ώρες της 15ης Νοεμβρίου 2017, το βαρομετρικό χαμηλό «Ευρυδίκη» προκάλεσε έντονη βροχόπτωση που οδήγησε σε φονικά πλημμυρικά φαινόμενα στη Δυτική Αττική. Οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο ήταν η Μάνδρα, η Νέα Πέραμος, η Μαγούλα και η Ελευσίνα.
Οι δρόμοι, συμπεριλαμβανομένης της παλαιάς εθνικής οδού, μετατράπηκαν σε ορμητικά ποτάμια, παρασύροντας αυτοκίνητα και φερτά υλικά.
Ο τραγικός απολογισμός ήταν 24 νεκροί, 23 εκ των οποίων στην ευρύτερη περιοχή της Μάνδρας και ένας στη Νέα Πέραμο, με την τραγωδία να καταγράφεται ως η 3η φονικότερη πλημμύρα στην ιστορία της Αττικής.
Οι υλικές καταστροφές ήταν ανυπολόγιστες: Μόνο στη Μάνδρα υπέστησαν ζημιές 1.064 κτίρια (794 κατοικίες και 126 επαγγελματικοί χώροι), ενώ σε Μέγαρα και Νέα Πέραμο καταστράφηκαν 448 κτίρια (228 κατοικίες). Στη χώρα κηρύχθηκε εθνικό πένθος, ενώ πολλές περιοχές έμειναν για ώρες χωρίς ρεύμα.
Παρότι είχαν συμπαραστάτες, οι συγγενείς και οι πληγέντες της Μάνδρας έδωσαν, σε μεγάλο βαθμό, μόνοι τους τον αγώνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην τελευταία συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσαν στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ δεν υπήρχε κάλυψη από Μέσα Ενημέρωσης, ενώ έδωσαν λίγοι το «παρών» για να την παρακολουθήσουν. Παρά ταύτα, διατρανώνουν με κάθε τρόπο ότι δεν θα πάψουν να διεκδικούν τη δικαίωση για τους ανθρώπους τους.
