Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπέστη τη μεγαλύτερη ήττα του, από τότε που το κόμμα του ανήλθε στην εξουσία το 2002. Η νίκη του υποψηφίου της αντιπολίτευσης, Εκρέμ Ιμάμογλου, στις επαναληπτικές εκλογές για τη δημαρχία της Κωνσταντινούπολης, με ξεκάθαρη διαφορά από τον κυβερνητικό υποψήφιο, πρώην πρωθυπουργό, Μπιναλί Γιλντιρίμ, σηματοδοτεί την κάμψη της δημοτικότητας του Τούρκου ηγέτη, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και της στροφής στον αυταρχισμό που χαρακτηρίζουν τη διακυβέρνησή του μετά το 2016.
Δύο εβδομάδες πλέον για τις εκλογές και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια εικόνα από την οποία μπορεί κάποιος να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα πέραν του αυτονόητου μετά τις ευρωεκλογές – δηλαδή, την πρωτιά της ΝΔ.
Όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, η Νέα Δημοκρατία διεκδικεί να επανέλθει στην εξουσία. Το λογικά και πολιτικά παράδοξο αυτής της προοπτικής είναι ότι διεκδικεί την επιστροφή του στην διακυβέρνηση της χώρας το κόμμα που ευθύνεται για τη χρεοκοπία της.
O επίλογος της χειρότερης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικός. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε με αλαζονεία, υποκρισία, διχαστικό λόγο και ιδιοτέλεια. Απέρχεται μεταβάλλοντας τη Βουλή σε πλυντήριο προεκλογικών διευθετήσεων και ρουσφετολογικών τακτοποιήσεων.
Στις τελευταίες ώρες αυτής της Βουλής συμπυκνώθηκαν με τον πλέον θλιβερό τρόπο όλες οι παθογένειες μιας κυβερνητικής θητείας 4,5 ετών. Δεν είναι ασφαλώς έκπληξη η αντιμετώπιση του Δημοσίου ως «λάφυρου» και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ως πεδίου διαπλοκής.
Ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών χθες επισφράγισε τη συντελούμενη αλλαγή του ελληνικού πολιτικού σκηνικού. Ο Σύριζα εξέρχεται από τις εκλογές βαριά ηττημένος και προσέρχεται στις προσεχείς εθνικές εκλογές ηττοπαθής και με τον κίνδυνο της περαιτέρω αποσυσπείρωσης.
Το πιο αισιόδοξο μήνυμα των ευρωεκλογών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι η αύξηση του ποσοστού συμμετοχής στο 51%, 8% πάνω από ότι το 2014. Η αύξηση αυτή έχει να κάνει, κυρίως, με την άνοδο του λαϊκισμού.
Η μεγάλη διαφορά υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, η μεγαλύτερη στα χρονικά των ευρωεκλογών στη χώρα, απέδειξε όμως ότι ο ελληνικός λαός δεν περιορίστηκε στην αποδοκιμασία.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι ένα μάθημα δημοκρατίας για πολλούς επίδοξους μνηστήρες της εξουσίας. Είτε δεξιά, είτε αριστερά, είτε στο κέντρο. Κι αυτό το μάθημα που έγινε πάθημα για τον Αλέξη Τσίπρα ένας διορατικός και έμπειρος πολιτικός θα όφειλε να το είχε δει να έρχεται. Τι εννοώ.
Επιδόματα – ψίχουλα με παραπλανητικές υποσχέσεις για το μέλλον. Αποσπασματικές ρυθμίσεις οφειλών που εξαιρούν μεγάλο αριθμό νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Εγκαίνια μετρό σε ακίνητα βαγόνια και εκδοτήρια εισιτηρίων ζωγραφισμένα σε μουσαμάδες.
Το άρθρο που ακολουθεί αποτελεί επαναδημοσίευση από το newsit.gr της 10η Ιανουαρίου 2019, με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γενοκτονία των Ποντίων.
Η δημιουργία μετώπου προοδευτικών δυνάμεων ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά κατέστη επιτακτική πολιτική αναγκαιότητα πρώτα στην Ευρώπη κι έπειτα στην Ελλάδα.
Η απόφαση του πρωθυπουργού να μετατρέψει την πρόταση μομφής κατά του αναπληρωτή υπουργού κ. Πολάκη σε ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση επιβεβαιώνει και επισήμως ότι ο κ. Πολάκης δεν αποτελεί κάποια «αποκλίνουσα» περίπτωση στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκφράζει το ύφος και το ήθος της κυβέρνησης - τη διχαστική, επιθετική και αντιδημοκρατική στάση της κατά των πολιτικών αντιπάλων της.
Η άλλοτε πλούσια Βενεζουέλα είναι μια κατεστραμμένη σήμερα χώρα, εξαιτίας της πολιτικής του «Προέδρου» της, Νικόλα Μαδούρο.
Ο μεγάλος νικητής των ισπανικών εκλογών της περασμένης Κυριακής είναι, αναμφισβήτητα, οι Σοσιαλιστές, που κέρδισαν 37 επιπλέον έδρες σε σχέση με τις εκλογές του 2015.
«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει», είχε γράψει κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκις. Κι η φράση αυτή έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό μολονότι άγιες μέρες, βλέποντας τον Παύλο Πολάκη να επιτίθεται στον Στέλιο Κυμπουρόπουλο με αφορμή την ιδιαιτερότητά του.
Ο Ζελένσκυ αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση μιας δυστυχισμένης χώρας σε κρίση χωρίς εμπειρία, στελέχη, σαφές πρόγραμμα και ιδεολογικό στίγμα.
Η Τερέζα Μέι, η πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, υπήρξε ένα απόλυτα πιστό κομματικό στέλεχος. Δεν κατάφερε να αποκτήσει παιδιά, όπως ήθελε, και αφιέρωσε όλη της τη ζωή στο Συντηρητικό Κόμμα, το οποίο την αντάμειψε με την πρωθυπουργία.
Η ήττα του κυβερνητικού υποψηφίου στην Κωνσταντινούπολη θέτει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μπροστά σε ένα κρίσιμο δίλημμα. Να αποδεχτεί το αποτέλεσμα και
τους στοιχειώδεις κανόνες της δημοκρατίας ή να διεκδικήσει την ανατροπή του/τους.
Η απώλεια της δημαρχίας της Κωνσταντινούπολης από το κυβερνών κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποτελεί την πρώτη του εκλογική ήττα στα 17 χρόνια της πολιτικής του κυριαρχίας στην Τουρκία.
