Στις ΑΕ και ΕΠΕ, το 46,9% προτιμά να κατευθυνθεί προς ένα άλλο ελεύθερο επάγγελμα, το 15,6% προς μία θέση μισθωτού του ιδιωτικού τομέα και μόλις το 4,7% να αναζητήσει εργασία στο εξωτερικό. Στις ΟΕ, ΕΕ και ατομικές επιχειρήσεις το 29,9% επιλέγει να κατευθυνθεί προς κάποιο άλλο ελεύθερο επάγγελμα, το 26,3% προς μισθωτή θέση εργασίας του δημόσιου τομέα, το 24,2% προς μισθωτή θέση του ιδιωτικού τομέα και το 6,8% προς αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό.
Φαίνεται, λοιπόν, από τα στοιχεία στις ΟΕ, ΕΕ και στις ατομικές επιχειρήσεις μια σαφής τάση μετακίνησης προς μία μισθωτή εργασία, που αθροιστικά φτάνει στο 50,5%. Γενικότερα, πάντως, στο ενδεχόμενο αλλαγής επαγγέλματος, το 34,4% των ΑΕ και ΕΠΕ και το 39% των ΟΕ, ΕΕ και ΑτΕ ανταποκρίνονται θετικά στο ερώτημα και το 58,1% και το 55,6% αντίστοιχα αποκρίνονται αρνητικά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Σε γενικές γραμμές, δηλαδή, οι Έλληνες έμποροι φαίνεται ότι δεν υποκύπτουν στη λογική της επαγγελματικής αλλαγής και επιμένουν στη διεκδίκηση καλύτερων όρων δραστηριοποίησης στο δεδομένο χώρο που έχουν επιλέξει», όπως σημειώνεται στην έκθεση.
Σχετικά με το βαθμό συνοχής μίας επιχειρηματικής κοινότητας, υπό την επίδραση της κρίσης, από τα στοιχεία προκύπτει ότι: «Σε γενικές γραμμές, η υπόθεση της “απομάκρυνσης” δεν είναι κυρίαρχη στον εμπορικό χώρο, λόγω του ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια εμπορική κουλτούρα η οποία δεν διαθέτει εξόχως ατομικά στοιχεία. Η φύση των δεσμών ανάμεσα στα μέλη μίας κοινότητας, ιδιαίτερα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εξαρτάται από την ιδιαιτερότητα της πιάτσας -ιστορικότητα ή και τοπικότητα- αλλά και στη δράση των εμπορικών συλλόγων. Το 47,5% των ΟΕ, ΕΕ και ΑτΕ θεωρεί ότι η σχέση του με τους άλλους εμπόρους δεν έχει αλλάξει, το 27,7% δηλώνει ότι ήρθε πιο κοντά και το 22,1% ότι απομακρύνθηκε. Αντίστοιχα, στις ΑΕ και ΕΠΕ, το 37,6% δηλώνει ότι ήρθε πιο κοντά, το 23,1% ότι απομακρύνθηκε και το 32,3% ότι δεν άλλαξε η σχέση του με τους συναδέλφους τους».
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
