Η Στεφανί (σ.σ. δεν είναι το πραγματικό της όνομα, για ευνόητους λόγους) έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και ζει στην “πόλη του Φωτός”. Εκεί όπου πριν από δύο εβδομάδες γράφτηκε μία από τις πιο “μαύρες” σελίδες της Γηραιάς Ηπείρου. Εκεί όπου φανατικοί μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, “τυφλωμένοι” από το μίσος σκόρπισαν το θάνατο, με μία σειρά από συντονισμένες επιθέσεις σε πολλά σημεία της γαλλικής πρωτεύουσας.
130 ανθρώπινες ζωές χάθηκαν τη νύχτα της 13ης Νοεμβρίου του 2015. Οι αλλεπάλληλες επιθέσεις, εκτελεσμένες με “χειρουργική” ακρίβεια ξεκίνησαν από το Stade de France, συνεχίστηκαν με ένοπλες επιθέσεις σε κεντρικά εστιατόρια του Παρισιού και κορυφώθηκαν στο θέατρο Μπατακλάν, εκεί όπου οι νεκροί έφτασαν τους 89.
Η Στεφανί μένει μόλις 800 μέτρα από το Μπατακλάν, ενώ στα 50 μέτρα από το διαμέρισμά της βρίσκεται το εστιατόριο La Belle Equipe, ένα ακόμη από τα σημεία όπου οι τζιχαντιστές εκτέλεσαν το αρρωστημένο τους σχέδιο.
Η ίδια αφηγείται στο newsit.gr τις δραματικές στιγμές που έζησε το μοιραίο βράδυ, ενώ μεταφέρει το κλίμα που επικρατεί στην πρωτεύουσα της Γαλλίας και το οποίο χαρακτηρίζεται από μία λέξη: Φόβος. Φόβος πως ο εφιάλτης δεν έχει τελειώσει. Φόβος πως τρομοκρατικά χτυπήματα θα ξανασυμβούν. Φόβος πως οι γαλλικές αρχές δεν μπορούν να εμποδίσουν ένα νέο μακελειό.
“Γύρω στις 10:00 το βράδυ ξεκίνησε ο πανικός. Ακούγονταν φωνές και οι σειρήνες των περιπολικών. Στην αρχή πίστευα πως όλα αυτά είχαν να κάνουν με τον ποδοσφαιρικό αγώνα (σ.σ. το φιλικό της Γαλλίας με την Γερμανία, όπου και έγιναν τα πρώτα χτυπήματα των τζιχαντιστών). Μετά από λίγο με πήραν τηλέφωνο και με ρωτούσαν αν είμαι καλά. Βγήκα στο δρόμο και η κυκλοφορία είχε διακοπεί. Οι άνθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι, οι καφετέριες έκλειναν τις κουρτίνες και όλοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πάνε στα σπίτια τους“, μας λέει η Στεφανί, συμπληρώνοντας πως οι στιγμές ήταν εφιαλτικές, αφού τις επόμενες ώρες και σχεδόν κάθε 30 λεπτά γινόταν γνωστό πως μία νέα επίθεση είχε σημειωθεί.
Η στιγμή που ξεκινούν οι πυροβολισμοί στο Μπατακλάν:
Η ανταλλαγή πυρών μεταξύ αστυνομικών και τρομοκρατών έξω από το Μπατακλάν:
Οι δραματικές στιγμές που μια έγκυος γυναίκα κρεμιέται από τα παράθυρα του θεάτρου για να γλιτώσει την δική της ζωή, αλλά και του παιδιού της:
Το πρώτο βίντεο που δημοσιεύτηκε από την επίθεση σε ένα από τα εστιατόρια – Προσοχή, οι εικόνες είναι σκληρές
“Την ίδια στιγμή κάποιοι φίλοι μου βρίσκονταν στο Stade de France για τον αγώνα, οι οποίοι μου μετέφεραν πως και εκεί η ανησυχία ήταν διάχτυτη. Δεν τους έλεγαν τίποτα αλλά όλοι ήξεραν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αφού και ο Φρανσουά Ολάντ είχε αποχωρήσει από το γήπεδο. Σιγά – σιγά μάθαιναν τι είχε συμβεί από τα κινητά τους, αλλά παρόλα αυτά αποχωρούσαν αργά από το γήπεδο, αφού οι αρχές τους οδηγούσαν προς συγκεκριμένες εξόδους”, συνεχίζει η ίδια.
“Το Σάβατο έβγαιναν λίγοι άνθρωποι στους δρόμους. Πήγα στο Μπατακλάν και αν δεν ήξερες τι έχει συμβεί, θα πίστευες πως επρόκειτο για κάποιο event, αφού γύρω από το θέατρο υπήρχαν δεκάδες φορτηγά τηλεοπτικών συνεργείων και πολλοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι ωστόσο ήταν σιωπηλοί. Η αστυνομία είχε ασφαλίσει τον χώρο έξω από το Μπατακλάν, ο οποίος έμοιαζε σαν άσπρο πανί. Σαν ένα απέραντο νεκροταφείο. Το μόνο που έβλεπες ήταν ανθρώπους να αφήνουν αναμμένα κεριά“, μας λέει η Στεφανί.
Και συνεχίζει, περιγράφοντας τα συναισθήματα που βιώνει κανείς, αν έχει την ατυχία να ζήσει κάτι τόσο τρομακτικό, σε απόσταση αναπνοής. “Δεν έκλεισα μάτι όλο το σαββατοκύριακο. Να φοβάσαι τα πάντα, να κοιτάς γύρω σου στο μετρό. Γίνεσαι παρανοϊκός“.
“Όσοι ζουν στα στενά γύρω από το Μπατακλάν έμπαιναν στην ζώνη που είχε δημιουργήσει η αστυνομία συνοδεία κάποιου αστυνομικού”, προσθέτει, για να τονίσει πως ειδικά στους κατοίκους που ζουν κοντά στα σημεία των επιθέσεων, οι οδηγίες από τις αρχές ήταν σαφείς: “Μην βγαίνετε από το σπίτι, εκτός αν είναι μεγάλη ανάγκη”.
Στην συνέχεια μας περιγράφει το πως κυλούσε η καθημερινότητα στη γαλλική πρωτεύουσα, τις επόμενες ημέρες του μακελειού. “Την επόμενη εβδομάδα στις δουλειές κανείς δεν είχε όρεξη. Όλοι εργάζονταν τυπικά. Στον χώρο εργασίας μου (σ.σ. η Στεφανί δουλεύει σε τράπεζα) έχουν ακυρωθεί όλες οι εκδηλώσεις μέχρι τον Δεκέμβριο. Όσο περνούν οι μέρες, όλο και περισσότερος κόσμος βγαίνει από τα σπίτια, αλλά η κίνηση είναι ακόμη μειωμένη. Η αστυνομική φρούρηση είναι αυξημένη και καταλαβαίνει εύκολα κανείς πως ακόμα βρισκόμαστε σε κατάσταση συναγερμού. Ακόμη και τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, οι περισσότεροι λένε πως θα πάρουν τα δώρα τους μέσω ίντερνετ”.
Ένα ακόμη θέμα που μονωπολεί στην “πόλη του Φωτός”, είναι το ότι δεν γίνεται αυτοκριτική για την ευρωπαϊκή πολιτική. Η Στεφανί μας μεταφέρει πως έγινε κριτική και για την χώρα μας, που αποτελεί κεντρικό πέρασμα για τις προσφυγικές ροές.
“Τα ΜΜΕ έκαναν πολλές αναφορές για το ότι μερικοί από τους δράστες πέρασαν από την Ελλάδα. Υπήρχαν ρεπορτάζ που έδειχαν τη Λέρο, όπου δεν υπήρχαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για ολοκληρωμένους ελέγχους, αλλά την ίδια ώρα παραδέχονταν πως η Ελλάδα δεν έχει τα μέσα να διαχειριστεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, αλλά από τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης αυτό δεν ακούγεται… Δεν κάνουν καθόλου αυτοκριτική”.
Το μόνο βέβαιο είναι πως η απειλή δεν έχει εκλείψει. Κλείνοντας, η Στεφανί μας μεταφέρει την προσωπική της άποψη, η οποία τυχαίνει να είναι και η άποψη χιλιάδων κατοίκων του Παρισιού: “Φοβάμαι πως θα ξαναγίνει. Δεν θα μας αφήσουν ήσυχους, πιστεύω θα ξαναχτυπήσουν. Και το κακό είναι πως μοιάζει σα να μπορούν να χτυπήσουν όπου θέλουν. Αν θέλουν μπορούν να το κάνουν. Το θέμα είναι να προσπαθήσουν οι αρχές να μαζέψουν τις σωστές πληροφορίες γιατί και τους δράστες της 13ης Νοεμβρίου τους ήξεραν, αλλά δεν προέβλεψαν ότι θα κάνουν όσα έκαναν”.