Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός ερμηνεύει την Ρόζαλιντ Έλσι Φράνκλιν (σ.σ μία Βρετανή βιοφυσικό και κρυσταλλογράφο με ακτίνες Χ με σημαντική συμβολή στην κατανόηση των λεπτών μοριακών δομών του DNA, RNA, των ιών, του άνθρακα και του γραφίτη), η οποία έδωσε μάχη κατά του σεξισμού στην ανδροκρατούμενη δεκαετία του ’50 στη Βρετανία.
Η επιστροφή της Κίντμαν στη θεατρική σκηνή του Λονδίνου ήταν πολυαναμενόμενη έπειτα από το ντεμπούτο της στη βρετανική πρωτεύουσα πριν από 17 χρόνια στο έργο του Ντέιβιντ Χέιρ “Το Μπλε Δωμάτιο”, έργο που αφηγείται μία σειρά από ερωτικές συνευρέσεις.
Αυτή τη φορά, ο χαρακτήρας που υποδύεται είναι εντελώς διαφορετικός: η υπερβολικά ευφυής αλλά ευέξαπτη Φράνκλιν, της οποίας το σημαντικό επίτευγμα ποτέ δεν έλαβε την ίδια αναγνώριση με τον Φράνσις (σ.σ Βρετανός μοριακός βιολόγος, βιοφυσικός και νευροεπιστήμονας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανακάλυψη της δομής του μορίου του DNA σε συνεργασία με τον Τζέιμς Γουότσον, το 1953. Για τη συνεισφορά τους αυτήν μοιράστηκαν το 1962 το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής με τον Μόρις Γουίλκινς) και τους Γουότσον και Γουίλκινς.
Η Φράνκλιν, της οποίας η απεικόνιση με ακτίνες Χ, γνωστή ως “photograph 51”, ήταν κομβικής σημασίας για τη συκεκριμένη ανακάλυψη, πέθανε από καρκίνο των ωοθηκών το 1958 σε ηλικία 37 ετών. Το έργο της Ζίγκλερ την τοποθετεί από το περιθώριο της ιστορίας της επιστήμης στην κεντρική σκηνή.
Αλλά φωτίζει και άλλες πτυχές του χαρακτήρα της, περιλαμβανομένης της άρνησής της να συνεργαστεί και της απροθυμίας της να επεξεργαστεί επιστημονικές θεωρίες, γεγονός που σημαίνει ότι υπονόμευε την σπουδαιότητα του ίδιου του έργου της.
Η Φράνκλιν περιγράφεται ως ένας αντιφατικός χαρακτήρας–ψυχρή και άκαμπτη ως συνεργάτης, αλλά παθιασμένη με την δουλειά της, που ξενυχτάει δουλεύοντας σε ένα υπόγειο εργαστήριο του βομβαρδισμένου πανεπιστημίου King’s College του Λονδίνου.
Η 48χρονη Κίντμαν ήταν επιφυλακτική για την επιστροφή της στη σκηνή, αλλά το έργο είχε για εκείνη προσωπικές αναφορές: ο πατέρας της, Αντονι Κίντμαν, ήταν βιοχημικός και πέθανε πριν από ένα χρόνο.
Το έργο έχει ανέβει στο παρελθόν στις ΗΠΑ, περιλαμβανομένης μίας παραγωγής off Broadway στη Νέα Υόρκη το 2010. Αυτή τη φορά, σκηνοθέτης του είναι ο Μάικλ Γκράντεϊτζ, πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής της φημισμένης θεατρικής σκηνής Donmar Warehouse του Κόβεν Γκάρντεν.
