Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε την Πέμπτη (25.07.2025) εκτελεστικό διάταγμα με το οποίο καλεί τις πολιτείες και τις δημοτικές αρχές να διαλύσουν τους καταυλισμούς αστέγων και να μεταφέρουν όσους διαμένουν εκεί σε κέντρα θεραπείας ή απεξάρτησης.
Σύμφωνα με το κείμενο του διατάγματος που υπέγραψε ο Ντόναλντ Τράμπ, η υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Παμ Μπόντι αναλαμβάνει να ανατρέψει νομικά προηγούμενα σε ομοσπονδιακό και πολιτειακό επίπεδο, ώστε να διευκολυνθεί η απομάκρυνση των αστέγων. Παραμένει ωστόσο ασαφές πώς θα μπορούσε να το πετύχει νομικά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το διάταγμα έρχεται σε συνέχεια απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ το 2024, η οποία επέτρεψε στους δήμους να απαγορεύουν κατασκηνώσεις αστέγων σε δημόσιους χώρους.
«Ποινικοποίηση της φτώχειας» καταγγέλλουν οι οργανώσεις
Η οργάνωση National Coalition for the Homeless κατήγγειλε το διάταγμα, υποστηρίζοντας ότι υπονομεύει τις νομικές προστασίες για τους αστέγους και τα άτομα με ψυχικές παθήσεις. Κατηγόρησε την κυβέρνηση Τραμπ για «ανησυχητικό ιστορικό», τονίζοντας πως παραβιάζει συστηματικά τα πολιτικά δικαιώματα και τις νομικές εγγυήσεις.
Από την πλευρά του, το National Homelessness Law Center χαρακτήρισε τη ρύθμιση «ανήθικη, αναποτελεσματική και παράνομη», προειδοποιώντας ότι θα οδηγήσει σε αύξηση των αστέγων και θα στερήσει πόρους από τους πιο ευάλωτους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πολλές οργανώσεις εκτιμούν ότι το διάταγμα προωθεί την ποινικοποίηση της φτώχειας, διώχνοντας τους ανθρώπους από τους δρόμους χωρίς να προβλέπει κάποια εναλλακτική στέγαση.
Κρίση με βαθιές ρίζες
Το διάταγμα δεν προβλέπει επέκταση των υποδομών φιλοξενίας, ούτε δημιουργία προσιτής στέγασης μακροπρόθεσμα. Αντιθέτως, παγώνει τη χρηματοδότηση για χώρους ελεγχόμενης χρήσης ουσιών και ευνοεί τις πόλεις που εφαρμόζουν απαγορεύσεις στους καταυλισμούς, τη χρήση ναρκωτικών και τις καταλήψεις.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2024 οι άστεγοι στις ΗΠΑ ξεπέρασαν τους 770.000, αριθμός αυξημένος κατά 18%. Το 36% εξ αυτών ζούσε στον δρόμο, σε οχήματα ή σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς.
Ειδικοί υπενθυμίζουν ότι η κρίση των αστέγων ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960 και 1970, όταν έκλεισαν μαζικά τα ψυχιατρικά ιδρύματα χωρίς την ανάλογη χρηματοδότηση για την κοινοτική φροντίδα. Σε αυτό προστίθενται η έλλειψη προσιτής στέγασης, η αύξηση της φτώχειας και οι περικοπές στα κοινωνικά προγράμματα.
