Ένα άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν* που πρωτοδημοσιεύθηκε στο site του American Enterprise Institute αναδημοσιεύει με αυτό τον τίτλο το περιοδικό Newsweek.
«Ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, φημίζεται για την ευθιξία του. Απαντάει και στην ελάχιστη κριτική που του ασκείται με οργή και πολλές φορές χρησιμοποιεί και την καταστολή. Ενώ ο κόσμος μπορεί να βλέπει τον ηγέτης της Τουρκίας ως έναν “νάνο” ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του ως γίγαντα της διεθνούς σκηνής και απαιτεί την ίδια υποταγή και σεβασμό από το Βερολίνο, το Άμστερνταμ και τις Βρυξέλλες όπως αυτή που έχει και απαιτεί στην Αγκυρα και την Κωνσταντινούπολη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν ανέχεται την διαφωνία των ευρωπαίων στα όσα πρεσβεύει και στην πολιτική που ασκεί πιστεύοντας ότι η διαφωνία είναι προσβολή στο αλάθητο, την σοφία και την θέση που κατέχει!
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη την τελευταία απειλή που αναδύεται από την Τουρκία. Ο τούρκος εθνικιστής Σεντάτ Πεκέρ περιγράφεται από τον τουρκικό Τύπο ως ηγέτης της μαφίας. Αυτός, παλαιότερα απείλησε να χρησιμοποιήσει την τουρκική Διασπορά στην Ευρώπη για να αποσταθεροποιήσει τις χώρες υποδοχής αλλά, πιο πρόσφατα, πρότεινε ότι η Τουρκία πρέπει να επιδιώξει να δολοφονήσει τους πρωθυπουργούς και τους προέδρους των ευρωπαϊκών χωρών που αψηφούν τον Ερντογάν.
Λαμβάνοντας υπόψιν τις πεποιθήσεις του Πεκέρ και τις σχέσεις του με τον υπόκοσμο, αυτό δεν είναι απαραιτήτως μια αόριστη απειλή. Η Ευρώπη δεν πρέπει να είναι η μόνη που ανησυχεί. Οι αποκαλύψεις από τα Wikileaks για τον γαμπρό του Ερντογάν δείχνουν ότι τουρκικές οργανώσεις και πληρωμένοι πράκτορες έχουν αναμειχθεί σε τέτοιου είδους απόπειρες στις ΗΠΑ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Υπάρχει προηγούμενο εδώ. Μια νίκη για το στρατόπεδο “ναι” στο δημοψήφισμα της Τουρκίας απλά κορυφώνει την επανάσταση αργής κίνησης του Ερντογάν για να αναπροσανατολίσει την Τουρκία μακριά από τη Δύση και να κλείσει την πόρτα στην εποχή του Ατατούρκ, του ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας.
Με απλά λόγια και χωρίς υπερβολή, η μετατόπιση της Τουρκίας πίσω στο ισλαμιστικό στρατόπεδο θα σηματοδοτούσε τόσο μια κατακλυσμική αλλαγή όσο και η Ισλαμική Επανάσταση του Ιράν.
Μετά την Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν, πληρωμένοι δολοφόνοι κυνηγούσαν στην Ευρώπη όσους ήταν αντίθετοι στο νέο καθεστώς. Ο Αγιατολάχ Χομεινί συμπεριφερόταν ως ο αντιπρόσωπος του Θεού στη Γη και δεν ανεχόταν καμία διαφωνία.
Έτσι, δεν υπάρχει κανένας λόγος ο Ερντογάν να μην έχει την ίδια συμπεριφορά. Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν σκέφτεται πολύ σοβαρά κάτι τέτοιο.
Ενώ το καθεστώς του Ερντογάν είχε αντιταχθεί στον Πεκέρ όταν ο τελευταίος είχε απειλήσει με αιματοκύλισμα ακαδημαϊκούς που είχαν υπογράψει αίτημα για να σταματήσει ησ τοχοποίηση των Κούρδων, ο Ερντογάν δεν έκανε το ίδιο με τον Πεκέρ όταν απείλησε τους ευρωπαίους ηγέτες».
*Ο Μάικλ Ρούμπιν μέλος του American Enterprise Institute. Πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου είχε ασχοληθεί με θέματα διπλωματίας της Μέσης Ανατολής.
