Ο μηχανικός Γουστάβο Άιφελ βοήθησε τους μηχανικούς Émile Nouguier και Maurice Koechlin και τον αρχιτέκτονα Stephen Sauvestre. Επειδή ο Άιφελ είχε λάβει προληπτικά μέτρα ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των κινητών ικριωμάτων, προστατευτικά κιγκλιδώματα και οθόνες, μόνο ένας άνθρωπος πέθανε.
Ο πύργος εγκαινιάστηκε σαν σήμερα, στις 31 Μαρτίου 1889, και άνοιξε για το κοινό στις 6 Μαΐου 1889.
Ο Άιφελ είχε πάρει άδεια για να σταθεί ο πύργος επί 20 έτη, και είχε μελετηθεί για να διαλυθεί το 1909, όταν η ιδιοκτησία του θα είχε επανέλθει πλέον στον Δήμο Παρισιού.
Η πόλη όμως του Παρισιού έκρινε ότι ο συγκεκριμένος πύργος αποδείχτηκε χρήσιμος για τους σκοπούς της επικοινωνίας, καις ως εκ τούτου επετράπη η “παραμονή” του και μετά τη λήξη της άδειας.
Υπάρχουν όμως πολλά πράγματα που δεν είναι γνωστά για τηγν ιστορία του Πύργου του Άιφελ:
– Ο Πύργος βάφτηκε αρχικά κίτρινος το 1889 και από το 1954 μέχρι και το 1961 βάφτηκε καφέ.
– Από το 1920 μέχρι και το 1930, ο Πύργος του Άιφελ λειτουργούσε σαν σταντ για διαφημίσεις.
– Η γνωστή γαλλιή εφημερίδα Le Figaro έστησε το έτος 1889 στον δεύτερο όροφο του πύργου του Άιφελ, το τυπογραφείο της.
– Ο Πύργος του Άιφελ χτίστηκε σε χρόνο ρεκόρ: Στάθηκε… όρθιος μέσα σε δύο χρόνια, δύο μήνες και πέντε ημέρες!
– Η μεταλλική κατασκευή του Πύργου του Άιφελ ζυγίζει 7.300 τόνους, ενώ η όλη δομή, συμπεριλαμβανομένων των μη μεταλλικών στοιχείων, ζυγίζει περίπου 10.100 τόνους.
– Η κορυφή του πύργου μπορεί να στραφεί μακριά από τον ήλιο μέχρι 18 εκατοστά, λόγω της θερμικής διαστολής του μετάλλου στην πλευρά που βρίσκεται ο ήλιος.
– Ο πύργος επικρίθηκε πολύ από το κοινό της εποχής όταν κατασκευάστηκε, καθώς πολλοί είχαν την άποψη πως ήταν αντιαισθητικός.
– Στα 274 μ. βρίσκεται ο εξώστης (στον τρίτο όροφο). Στον τελευταίο όροφο υπάρχουν εργαστήρια μετεωρολογίας και τηλεοπτικών εγκαταστάσεων, ενώ υπάρχει ανελκυστήρας για τους τουρίστες, αφού μέχρι την κορυφή τα σκαλοπάτια είναι ούθτε λίγο ούτε πολύ… 1.652!
