Ως τώρα γνωρίζαμε ότι οι εργοδότες θα μπορούν μεν να μειώσουν τον κατώτατο μισθό, αλλά σε ένα ποσοστό ως 20%, δηλαδή θα υπήρχε ένα κατώτατο όριο γύρω στα 630 ευρώ.
Τώρα η Κυβέρνηση και μετά τον μάλλον επικοινωνιακού χαρακτήρα καβγά Κατσέλη-Παπακωνσταντίνου συμφώνησε με την τρόικα να μην υπάρξουν όροι (περιορισμοί δηλαδή) αλλά να ακολουθήσει διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους.
Τι σημαίνει αυτό; Ήδη ο ΣΕΒ δεν δέχεται να υπάρξουν περιορισμοί, να μην υπάρχει δηλαδή κανένα πλαφόν, καμία προστασία των εργαζομένων.
Ούτε κατώτατος μισθός, ούτε και ωράριο, αλλά ούτε και προκαθορισμένη αποζημίωση για τις υπερωρίες.
Με όρους όπως διαβούλευση και κοινωνικό διάλογο ανοίγουν διάπλατα το δρόμο για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Ήδη σε πολλές επιχειρήσεις έχουν καταργηθεί οι υπερωρίες και οι εργαζόμενοι πληρώνονται με ρεπό, ενώ σε πολλές άλλες οι εργαζόμενοι δέχθηκαν μετά από πιέσεις μειώσεις 10-20% στους μισθούς.
Μέχρι τώρα η όποια διαπραγμάτευση είχε και χρονικό περιορισμό. Τα δύο χρόνια που προβλέπει το Μνημόνιο, οι βιομήχανοι όμως ζητούν να μην υπάρχει ούτε αυτός ο περιορισμός.
Εκπρόσωποι εμπόρων και επαγγελματοβιοτεχνών ζητούν να υπάρξουν περιορισμοί στην εφαρμογή του μέτρου ωστόσο πάντα σε μια διαπραγμάτευση για να υπάρξει συμφωνία πρέπει και οι δύο πλευρές να υποχωρήσουν και έτσι οι εργαζόμενοι έχουν μόνο να χάσουν αφού η διαπραγμάτευση γίνεται επί των κεκτημένων τους.
Άραγε όλα αυτά γιατί γίνονται; Για την προστασία των εργασιακών θέσεων; Για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων;
Υπάρχουν στην Ευρωζώνη πιο χαμηλοί μισθοί απ’ αυτούς που παίρνουν οι Έλληνες εργαζόμενοι; Η διασφάλιση θέσεων έχει να κάνει με τον αριθμό και όχι με τα πρόσωπα, άρα ανοίγει ο δρόμος για απολύσεις και προσλήψεις με βάση τους νέους επαχθείς όρους…
Διαβάστε επίσης:
Συμφωνία για απολύσεις στο Δημόσιο μέσω μετατάξεων;
