Σε επίπεδα ρεκόρ φτάνει ο δανεισμός από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) προς σχεδόν 100 χώρες, ως αντιστάθμισμα έναντι των οικονομικών και πολιτικών κινδύνων του κόσμου μετά την πανδημία που μεταφράζεται σε αυξημένο χρέος.
Κυρίως λόγω του αυξανόμενου κόστους δανεισμού και των γεωπολιτικών συγκρούσεων, το ΔΝΤ αναγκάστηκε να επέμβει με δάνεια για να «σβήσει» περισσότερες οικονομικές πυρκαγιές, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων εστιών στην Ουκρανία, την Αίγυπτο και αλλού στην Αφρική, καθώς και στην Αργεντινή και το Πακιστάν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι εκκρεμείς πιστώσεις του ΔΝΤ ανήλθαν σε περίπου 151 δισ. δολαρίων στα τέλη Φεβρουαρίου, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Bloomberg. Κάτι που είναι πιθανό να αυξηθεί περαιτέρω αφού το ΔΝΤ οριστικοποιήσει την αύξηση της στήριξης του για την Αίγυπτο στα 8 δισ. δολάρια, πιθανότατα αυτόν τον μήνα, ωθώντας το σύνολο προς ένα ρεκόρ.
Περισσότεροι από 50 από αυτές τις χώρες έχουν ενεργά προγράμματα δανείων ή εγγυήσεων – περίπου το ένα τέταρτο των μελών του ΔΝΤ. Αν και το νούμερο είναι μειωμένο σε σχέση με τις 90 χώρες κατά τη διάρκεια της πανδημίας -και σε μεγάλο βαθμό με μικρότερα δάνεια έκτακτης ανάγκης με μηδενικό επιτόκιο- είναι το μεγαλύτερο από τα κανονικά προγράμματα δανεισμού του ταμείου.
Η Kristalina Georgieva, διευθύνουσα σύμβουλος του ταμείου από το 2019, έχει προειδοποιήσει ότι το διευρυνόμενο εισοδηματικό χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών είναι ένας σημαντικός παράγοντας που τροφοδοτεί την αστάθεια. Το άλλο είναι οι γεωπολιτικές συγκρούσεις.
Η Georgieva είναι υπέρμαχος της στήριξης της ρευστότητας του Ταμείου ύψους 1 τρισ. δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων των διαθέσιμων αλλά μη χρησιμοποιημένων κεφαλαίων. Συγκριτικά, το ποσό που εκκρεμεί σήμερα είναι σχετικά μικρό – λιγότερο από το 0,2% της παγκόσμιας οικονομίας άνω των τρισ. δολαρίων δολαρίων – αλλά αποτελεί απόδειξη του κεντρικού ρόλου του ΔΝΤ στην εποπτεία και τη διαχείριση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος που σχεδίασαν οι ΗΠΑ στον απόηχο του Παγκοσμίου Πολέμου II.
Δεδομένης αυτής της προέλευσης, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί από τους δανειολήπτες του ταμείου – συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τους μεγαλύτερους, της Αργεντινής, της Αιγύπτου και της Ουκρανίας – συνδέονται με τις κορυφαίες γεωπολιτικές προτεραιότητες της Ουάσιγκτον.
