«Άμεσες βαθιές περικοπές» απαιτούνται στον προϋπολογισμό των Ηνωμένων Πολιτειών, προκειμένου η χώρα να αποφύγει μια κρίση χρέους, σύμφωνα με κύριο άρθρο της “Νιου Γιορκ Τάιμς” και με αφορμή την αναφορά του Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου για την προεδρία, Μιτ Ρόμνεϊ, κατά την τρίτη τηλεμαχία με τον πρόεδρο Ομπάμα -και όχι μόνο- ότι «οι ΗΠΑ οδεύουν προς το δρόμο της Ελλάδας».
Σύμφωνα με το κύριο άρθρο της νεοϋορκέζικης εφημερίδας, «δυστυχώς, το περίεργο αυτό σχόλιο δεν αποτελεί έκπληξη σε μια προεκλογική εκστρατεία που έχει απομακρυνθεί από τα πραγματικά δεδομένα», προβάλλοντας την άποψη ότι «ο προεδρικός προϋπολογισμός, όπως αυτός καταγράφεται από το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου, θα σταθεροποιήσει την αναλογία ομοσπονδιακού χρέους σε σχέση με την οικονομία των ΗΠΑ, σε μια περίοδο 10 ετών. Ωστόσο, αυτό που είναι περισσότερο ενοχλητικό είναι το γεγονός ότι το συγκεκριμένο σχόλιο καταδεικνύει μια εσκεμμένη άγνοια για τα μαθήματα της Ελλάδας και τέτοιου είδους άγνοια μπορεί να οδηγήσει μόνο σε κακές πολιτικές αποφάσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Το μάθημα που μπορεί να διδαχθεί κανείς από την Ελλάδα είναι ότι το δημοσιονομικό της χάλι επιδεινώθηκε κατά πολύ, εξαιτίας των μεγάλων περικοπών στον προϋπολογισμό».
Όπως τονίζει η σύνταξη της εφημερίδας, «τα νέα στοιχεία από την ΕΕ, που δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη Δευτέρα, δείχνουν, ότι οι χώρες που προέβησαν στις πιο ανελέητες περικοπές στους προϋπολογισμούς της – ιδιαίτερα η Ελλάδα – είδαν το συνολικό τους χρέος να αυξάνεται σε αναλογία με την οικονομία τους. Τα νέα στοιχεία της ΕΕ συμπίπτουν επίσης με μια πρόσφατη ανάλυση οικονομολόγων του ΔΝΤ, που υποστηρίζει ότι περικοπές στον προϋπολογισμό είναι πολύ πιο καταστρεπτικές σε οικονομίες που εξέρχονται από ύφεση, απ’ ότι θεωρείτο παλαιότερα. Ο λόγος είναι, ότι με επιτόκια να βρίσκονται σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα, δεν υπάρχει περιθώριο για περαιτέρω μείωσή τους όταν σφίγγει η δημοσιονομική πολιτική και για το λόγο αυτό, δεν υπάρχει τρόπος για να αντισταθμιστούν οι επιπτώσεις από τις περικοπές στον προϋπολογισμό. Εάν οι κυβερνήσεις προχωρούν ούτως ή άλλως σε βαθιές περικοπές δαπανών, το αποτέλεσμα είναι απλώς μεγαλύτερη οικονομική εξασθένηση, χωρίς την προσδοκώμενη βελτίωση του προϋπολογισμού. Αυτό είναι η περίπτωση της Ελλάδας και άλλων ευρωπαϊκών κρατών, όπως της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Βρετανίας. Και εάν οι πολιτικές στρατηγικές του Ρεπουμπλικανικού κόμματος για περικοπές στα κυβερνητικά προγράμματα, σε συνδυασμό με υπερβολικές φοροαπαλλαγές, εφαρμόζονταν εδώ, τότε οι ΗΠΑ θα βίωναν ένα ανάλογο αποτέλεσμα».
Τέλος, υπογραμμίζεται, ότι «από κοινού, η ελληνική εμπειρία και η πρόσφατη έρευνα της ΕΕ καταδεικνύουν ότι για τις ΗΠΑ, μια μεγάλη ευκαιρία σε σχέση με το έλλειμμα της χώρας, θα έπρεπε να περιλαμβάνει δύο κύρια σημεία: α) δαπάνες σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο για την ενίσχυση της οικονομικής ανάκαμψης, σε συνδυασμό με φορολογικές αυξήσεις και β) περικοπές δαπανών για τη μείωση του ελλείμματος ενόσω η αμερικανική οικονομία ανακτά την ευρωστία της. Ο πρόεδρος Ομπάμα είναι σε καλύτερη θέση απ’ ότι ο κ. Ρόμνεϊ να εφαρμόσει τη συγκεκριμένη ατζέντα. Ο πρόεδρος Ομπάμα θα μπορούσε να εντάξει το σχέδιο του για τον εργασιακό τομέα που εισηγήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά παρεμποδίστηκε από τους Ρεπουμπλικάνους στο Κογκρέσο, στο πακέτο προϋπολογισμού για να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μετά τις εκλογές, όταν οι πολιτικοί θα πρέπει να συμφωνήσουν για αυξήσεις φόρων και περικοπές δαπανών προκειμένου να αποφύγουν το λεγόμενο δημοσιονομικό σκόπελο. Από την ατζέντα του κ. Ρόμνεϊ απουσιάζει η επικέντρωση στο θέμα των θέσεων εργασίας, αντ’ αυτού η ατζέντα του επικεντρώνεται ανοήτως στις φοροαπαλλαγές και στην απελευθέρωση της αγοράς με στόχο την ανάκαμψη. Και ο κ. Ρόμνεϊ και το κόμμα του συνεχίζουν να επιμένουν στην πρόωρη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, η οποία, σε μια εύθραυστη οικονομία είναι ο πραγματικός δρόμος για την Ελλάδα», επισημαίνεται χαρακτηριστικά στο κύριο άρθρο της εφημερίδας.
Στο μεταξύ, σε δημοσίευμα της “Ουάσιγκτον Ποστ”, γίνεται αναφορά στην απουσία της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους στην αντιπαράθεση μεταξύ του Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, με τον Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του, Μιτ Ρόμνεϊ, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και των τηλεμαχιών, μολονότι η ευρωπαϊκή κρίση είχε σημαντικές συνέπειες στην αμερικανική οικονομία. Όπως επισημαίνεται, δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί ποια θα ήταν η σημερινή κατάσταση της οικονομίας των ΗΠΑ εάν δεν υπήρχε η οικονομική κρίση που έπληξε την Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή εάν η Γερμανία και τα άλλα ισχυρά κράτη της Ευρώπης είχαν διαχειριστεί την κρίση με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
Στο δημοσίευμα καταγράφεται η πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση Ομπάμα έναντι της ευρωπαϊκής κρίσης, όπου καταλυτικό ρόλο διαδραμάτισε ο υπουργός Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, όπως σημειώνεται, ο οποίος στις συνομιλίες του με τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τους υπουργούς Οικονομικών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ελλάδας και άλλων χωρών, συνέβαλε στην εξεύρεση συναινετικών λύσεων στα διάφορα στάδια των διαπραγματεύσεων.
Ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος από την άλλη, επισημαίνεται χαρακτηριστικά, ακολούθησε την τακτική άσκησης πιέσεων προς τους Ευρωπαίους ηγέτες, διατηρώντας μια καλή σχέση με τη Γερμανίδα καγκελάριο, ‘Ανγκελα Μέρκελ, και χρησιμοποιώντας τη μυστική διπλωματία στην προσπάθειά του να πείσει τη Γερμανία να αποδεσμεύσει περισσότερους πόρους για τον έλεγχο της κρίσης. Αιχμή του παρεμβατικού ρόλου του προέδρου Ομπάμα αποτέλεσε η σύνοδος κορυφής του G20, το Νοέμβριο του 2011, στις Κάννες. «Έχοντας ακούσει τους Ευρωπαίους εταίρους μας, τις δύο τελευταίες ημέρες, είμαι πεπεισμένος ότι η Ευρώπη διαθέτει την ικανότητα για την αντιμετώπιση της πρόκλησης» είχε δηλώσει ο Αμερικανός ηγέτης μετά τη σύνοδο των Καννών, όπου παρέδωσε στους αξιωματούχους μια λίστα με τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν στην οποία περιλαμβάνονταν «ένα αξιόπιστο τείχος προστασίας για την ανάσχεση της κρίσης, η ενίσχυση των ευρωπαϊκών τραπεζών, η χάραξη μια βιώσιμης πορείας για την Ελλάδα και η επίλυση των διαρθρωτικών θεμάτων που βρίσκονται στο επίκεντρο της τρέχουσας κρίσης».
Τέλος, υπογραμμίζεται ότι, μολονότι η κυβέρνηση Ομπάμα είχε τη δυνατότητα να επηρεάσει απευθείας τις εξελίξεις στην Ευρώπη, το ΔΝΤ αποτέλεσε τον κυριότερο δίαυλο για την άσκηση της επιρροής της. Κατά τα πρώτα στάδια της κρίσης, ο τότε Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζύ, ήταν επιφυλακτικός σχετικά με την βοήθεια του ΔΝΤ προς την Ελλάδα και τις άλλες προβληματικές χώρες, φοβούμενος την αύξηση της επιρροής των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Τελικά, πάντα σύμφωνα με το δημοσίευμα, η ‘Ανγκελα Μέρκελ και άλλοι αξιωματούχοι έκριναν, ότι θα ήταν χρήσιμη η τεχνογνωσία και η εμπειρία του ΔΝΤ στην αναδιάρθρωση κρατικών χρεών, ενώ ήταν δελεαστική και η επιπλέον χρηματοδότηση από τη διεθνή κοινότητα. Οι ΗΠΑ στήριξαν την συμμετοχή του ΔΝΤ, προσπαθώντας ταυτόχρονα να περιορίσουν τον ρόλου του στην αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης, καθώς η κυβέρνηση Ομπάμα θεωρεί ότι η Ευρωζώνη στο σύνολό της είναι οικονομικά ισχυρή, έχοντας μέλη πολλές πλούσιες χώρες. Το ζήτημα είναι, οι θυσίες στις οποίες θα πρέπει να προβούν οι διάφοροι δρώντες για τη διάσωση του κοινού νομίσματος, όπως σημειώνεται.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ