Ο Μπερλουσκόνι πρότεινε, ως πολιτική κίνηση, τη δημιουργία ενός «στρατού, που θα τον απαρτίζει όποιος γενικώς αγαπά και θα πρέπει, ως αποστολή, να μάχεται γενικώς όποιον μισεί. Μια λαϊκή δύναμη, ένας πραγματικός στρατός υπερασπιστών της ελευθερίας, που θα τον συνθέτουν άνδρες, γυναίκες, νέοι». Και προτεραιότητα του εν λόγω στρατού θα είναι «να διαφημίσει και να διαδώσει το έως τώρα έργο της κυβέρνησής μας».
«Δεν αρκεί πλέον η εγγραφή στο ενιαίο κόμμα της ιταλικής κεντροδεξιάς, στον Λαό της Ελευθερίας. Πρέπει να δημιουργηθεί ένας στρατός των καλών κατά του κακού», συμπλήρωσε ο Καβαλιέρε και δεν παρέλειψε να αναφερθεί –κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παρέθεσε- να μιλήσει και για τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις που γίνονται με εισαγγελική πρωτοβουλία. «Βρισκόμαστε ήδη σε αστυνομοκρατούμενη χώρα, διότι μας ελέγχουν διαρκώς. Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο, συχνά για ιδιωτικά μας θέματα, ελέγχουν τι λέμε» είπε ο Ιταλός πρωθυπουργός, κάνοντας λόγο για πραγματικούς «κουβάδες λάσπης», που πλήττουν την κυβέρνησή του.
Η αναφορά του παραπέμπει στις εισαγγελικές τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, σχετικά με το σκάνδαλο διαβλητών προμηθειών και χρηματισμών στον οργανισμό της ιταλικής Πολιτικής Προστασίας και σε ύποπτες επαφές γερουσιαστών της συντηρητικής συμπολίτευσης με τη μαφία. Ο Μπερλουσκόνι υπογράμμισε, επίσης, ότι οι προτάσεις του κόμματός του αποτελούν εναλλακτική σε εκείνες της κεντροαριστεράς, από τη στιγμή που «η αριστερά θέλει να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες στους ξένους, για να αλλάξει τις εκλογικές ισορροπίες».
Τα όσα είπε ο Καβαλιέρα προκάλεσαν, όπως ήταν αναμενόμενο, αντιδράσεις. O Πιερλουίτζι Μπερσάνι, γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος σχολίασε ότι «δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποδυναμωθεί ένα εργαλείο σαν τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, διότι, ουσιαστικά, θα εμποδιζόταν το έργο της Δικαιοσύνης, ιδίως σε ό,τι αφορά τη διασταύρωση των αδικημάτων του οργανωμένου εγκλήματος».
Η αντιπρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης των Δημοκρατικών, Μαρίνα Σερένι έκρινε πως «αν μη τι άλλο, με τις σημερινές δηλώσεις του πρωθυπουργού, τίθεται τέρμα σε ένα άλλο υποκριτικό «ρεφρέν», σε εκείνο που αναφερόταν στην ανάγκη δημιουργίας ενός partito dell’ amore, ενός κόμματος της αγάπης».