Ήδη μετρούν πάνω από 6.000 νεκρούς. Η καταστροφή είναι ανείπωτη και ο πόνος είναι μεγάλος και βαθύς. Αλλά δεν φτάνει μέχρι εδώ. Οι κάτοικοι του Νεπάλ δεν θα νιώσουν την συμπόνοια μας όπως θα την ένιωθαν οι κάτοικοι κάποιας χώρας της Ευρώπης ή της Αμερικανικής Ηπείρου. Όχι! Είναι πολύ μακριά. Το βλέπεις και από την αντίδραση των φίλων σου στα social media. Περιορίστηκαν τις πρώτες ώρες να αντιδρούν με έκπληξη για το μέγεθος του σεισμού αλλά το γεγονός “πέθανε” λίγες ώρες μετά. Το βλέπεις και από τις αντιδράσεις στις αναρτήσεις με τα νεότερα που έρχονται από το μακρινό Νεπάλ. Κανένα ενδιαφέρον. Ο πόνος της 14χρονης Ανίτας από το Νεπάλ για τον χαμό του πατέρα της είναι πολλά κιλά ελαφρύτερος από τον πόνο ενός 14χρονου κοριτσιού που θα του συνέβαινε κάτι ανάλογο σε κάποια χώρα της Δύσης. Οι ανθρώπινες ζωές δεν έχουν πάντού την ίδια αξία, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό. Και τα δάκρυα γίνονται πιο καυτά όσο μικραίνει η χιλιομετρική απόσταση….
Για την ιστορία η 14χρονη Ανίτα έχασε τον πατέρα της στον σεισμό του Νεπάλ. Ανασύρθηκε από τα ερείπια κτιρίου στο Κατμαντού σήμερα το πρωί….
