Γεννημένη στις 4 Ιουνίου 1950 στο Παρίσι, η Μυριέλ Σερφ διέτρεξε απ’ άκρου εις άκρον τον πλανήτη μετά τις σπουδές της στην Σχολή του Λούβρου, με σημαντικότερους σταθμούς τις Ινδίες, το Νεπάλ, την Ταϊλάνδη και το Μαρόκο.
Είναι ο περίπλους της Ασίας και η ένταση της βίας και της φτώχειας που ανακάλυψε στη διάρκειά του, τα θέματα που ενέπνευσαν τις εικόνες του πρώτου της βιβλίου «Το Αντιταξίδι», που έγγραψε στα 24 χρόνια της, και εκδόθηκε από τον ξακουστό οίκο Mercure de France. Πρόκειται για την περιγραφή ενός εσωτερικού ταξιδιού, σε ένα φαντασμαγορικό και συνάμα ειρωνικό σύμπαν, το οποίο εκθειάσθηκε το 1974 από την κριτική ως αποκάλυψη και υπήρξε μία εντυπωσιακή εκδοτική επιτυχία.
Για το αυτοβιογραφικό τούτο μυθιστόρημα, το τόσο απαλλαγμένο από τις διάφορες κοινοτοπίες για την Ινδία, η Σερφ κέρδισε τον αμέριστο θαυμασμό και την ενθάρρυνση του Αντρέ Μαλρώ.
Για πολλές δεκαετίες, οι δάφνες του πρωτόλειού της μυθιστορήματος θα παρακολουθούν την παραγωγή της Σερφ.
Η ίδια δημοσίευσε κατόπιν ορισμένα σπουδαία έργα (“Le Diable vert” και “Les Rois et les voleurs” το 1975, κατόπιν το “Hiéroglyphes de nos fins dernières” του 1977, και το “Le Lignage du serpent” το 1978 και το “Les Seigneurs du Ponant”, στις ίδιες εκδόσεις Mercure de France, κι ακόμη το “Une Passion” εκδ. J.-C. Lattès, 1981) που όλα τους έτυχαν της αναγνώρισης όχι μόνον των κριτικών, αλλά και του κοινού.
Μεταξύ των τριάντα βιβλίων που έγραψε η Σερφ συγκαταλέγεται και το “Bertrand Cantat ou Le chant des automates” (Ecritures) του 2006, το οποίο δημοσίευσε μετά την έναρξη της αλληλογραφίας της με τον τραγουδιστή των Noir Désir Μπερτράν Καντά, την εποχή που αυτός βρισκόταν φυλακισμένος στο Βίλνιους, κατηγορούμενος για τον φόνο εξ αμελείας της φίλης του Μαρί Τρεντινιάν, έπειτα από μία νύκτα κραιπάλης. Το βιβλίο αυτό είχε προκαλέσει μεγάλη πολεμική στην κοινωνία της Γαλλάις.
