Ποιος την επέβαλλε την συγκυβέρνηση; Η απαίτηση του κόσμου, οι βουλευτές, οι επιχειρηματίες, η Ευρώπη, η παγκόσμια κοινότητα.
Ο κόσμος κρεμόταν από την Ελλάδα χθες βράδυ, και το μαρτυρούν τα 50 διεθνή τηλεοπτικά συνεργεία έξω από το προεδρικό.
Οι δυο ηγέτες κάμφθησαν με τεράστια δυσκολία. Όμως, παρόλα αυτά συναίνεσαν. Και προχώρησαν.
Οι εκλογές θα γίνουν στις 19 Φεβρουαρίου.
Μέχρι τότε πρέπει να έχει υπογραφεί το νέο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο, έως το 2014 πρόγραμμα. Να έχει ψηφισθεί ο προϋπολογισμός του 2012.
Και μια λεπτομέρεια ακόμη. Πρέπει να λειτουργήσει το κράτος.
Αν μερικοί νομίζουν πως τα παραπάνω μπορούν να συμβούν με έναν πρωθυπουργό ή υπουργό Οικονομικών, που στις Βρυξέλλες θα διαπραγματεύεται με δυο τηλέφωνα στο χέρι, το ένα για την γραμμή Παπανδρέου και το άλλο για την άποψη Σαμαρά, απλά αυταπατώνται.
Γιατί σε αυτή την περίπτωση απλά , ο εφιάλτης της δραχμής, θα γίνει πραγματικότητα.
Δυο λύσεις υπάρχουν. Η πρώτη είναι η συνεργασία.
Η τρίμηνη κυβέρνηση να έχει έργο και αποστολή.
Να εισπράξει έσοδα , να ανεβάσει στην έδρα δικαστές, να αντιμετωπίσει αριστερά και συντεχνίες.
Για να πραγματοποιηθεί χρειάζεται να περάσουν οι ηγεσίες , από την ανακούφιση για την αποφυγή του χειρότερου, στην θετική συνεργασία για το κοινό συμφέρον.
Δηλαδή πρέπει ο κ. Παπανδρέου να αποσυρθεί. Κυριολεκτικά. Να πάρει την ευθύνη της λύσης που παρήγαγε και να αφήσει τον κ. Βενιζέλο να ασκήσει πολιτική. Όχι εκλογική. Κυβερνητική. Εάν ονειρεύεται δεύτερο γύρο και βιάζεται για δικαίωση τότε είναι αδύνατο να παραχθεί συνεργασία.
Πρέπει ο κ. Σαμαράς να αποφασίσει αν τον λένε Δέλτα ή Σαμαρά. Αν είναι με την Πολιτική Άνοιξη ή με τη Ν.Δ.
Κυβερνητική ανοχή, αντιμνημονιακής αύρας δεν υπάρχει. Ούτε ακροβασίες λεκτικές και σοφίσματα.
Πρέπει να αποφασίσει να πάρει μέρος της ευθύνης μιας πολιτικής που για πολλά χρόνια θα εφαρμοσθεί στη χώρα. Εάν γλιστρήσει σε αλυτρωτισμό νέου τύπου, πως δηλαδή υπομένουμε καρτερικά τον ζυγό του νέου άξονα, τότε η ευκαιρία θα χαθεί.
Αλλιώς δεν πρόκειται, ακόμη και εάν εκλεγεί τον Φεβρουάριο- και εάν φθάσουμε στο Φεβρουάριο-, να κυβερνήσει με την τρόικα και τους επιτρόπους απέναντι. Γιατί η τρόικα και οι επίτροποι θα είναι εδώ και θα δουλεύουν!
Η άλλη λύση είναι να απέχει η Ν.Δ. της διακυβέρνησης και να αφήσει την υπάρχουσα κυβέρνηση να ανέβει τον τρίμηνο Γολγοθά. Δηλαδή να μην ορίσει υπουργούς, ίσως συμβολικά μόνον έναν αντιπρόεδρο, και να παρατηρεί «με καθαρά χέρια» την Ελλάδα να αγωνίζεται ..
Θα είναι και κομματικά λάθος μια τέτοια ιδιόμορφη αποχή. Θα τιμωρηθεί εκλογικά γιατί θα έχει περιφρονήσει το πιο θετικό στοιχείο από την κρίση των τελευταίων ημερών.
Το βουβό ποτάμι απαίτησης, την εθνική συσπείρωση για συνεργασία και υπέρβαση των κομματικών και προσωπικών φιλοδοξιών.
Απαίτηση που είναι στα όρια της οργής και της απόγνωσης.
Όποιος παίξει με αυτό μικροκομματικά ή το αγνοήσει, θα πνιγεί μέσα του.
Ο δρόμος μέχρι το Φεβρουάριο δεν είναι ευθύς και είναι μακρύς.
Όμως για πρώτη φορά έχει και μια μικρή ελπίδα. Να αλλάξουμε για να τα βρούμε.
Τάσος Γιαλίδης 7 Νοεμβρίου 2011
