Μέσα σε διάστημα περίπου δύο ετών η Γαλλία έχει αλλάξει τέσσερις πρωθυπουργούς και, πλέον, πηγαίνει για τον πέμπτο μετά την παραίτηση του Φρανσουά Μπαϊρού.
Η Ελιζαμπέτ Μπορν έδωσε τη σκυτάλη στον Γκαμπριέλ Ατάλ, ο Ατάλ στον Μισέλ Μπαρνιέ , ο Μπαρνιέ στον Φρανσουά Μπαϊρού και ο τελευταίος με την σειρά του δίνει – από ώρα σε ώρα – την παραίτησή του στον Εμανουέλ Μακρόν και φεύγει από το πρωθυπουργικό μέγαρο της Γαλλίας, το γνωστό Ματινιόν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πολλά τα ονόματα που ακούγονται για τη θέση του Μπαϊρού, αλλά ένα είναι το πιο… φαβορί. Μένει να δούμε αν θα το ακούσουμε και από το στόμα του Μακρόν.
Ο υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλίας, Σεμπαστιάν Λεκορνού – προηγούμενο φαβορί για τη θέση στο Ματινιόν πριν ο Μπαϊρού του «κλέψει» τη θέση – επανέρχεται στο προσκήνιο ως ένας από τους επικρατέστερους υποψηφίους για το τιμόνι της γαλλικής κυβέρνησης.
Το Politico τον έχει χαρακτηρίσει «πολιτικό survivor». «Ο 39χρονος Λεκορνί είναι ο μόνος υπουργός που έχει παραμείνει στην κυβέρνηση από τότε που ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν εξελέγη για πρώτη φορά το 2017», γράφει χαρακτηριστικά το Politico.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο νυν υπουργός Αμυνας της Γαλλίας μπήκε στην πολιτική νωρίς. Σε ηλικία μόλις 19 ετών, έγινε ο νεότερος σε ηλικία κοινοβουλευτικός βοηθός στα γαλλικά χρονικά. Αρχικά μέλος του συντηρητικού κόμματος Les Républicains, εργάστηκε για να κερδίσει τον σεβασμό από όλους τους πολιτικούς χώρους – από την εξασφάλιση της εμπιστοσύνης τόσο του Εμανουέλ Μακρόν όσο και της Μπριζίτ μέχρι τη φιλοξενία κάπως αμφιλεγόμενων δείπνων με την ακροδεξιά ηγέτιδα Μαρίν Λε Πεν.
Στην πορεία, διετέλεσε δήμαρχος του Βερνόν, στην περιοχή της Νορμανδίας.
Προτού πάρει θέση στο πλευρό του Μακρόν το 2017 και αρχίσει να αναλαμβάνει σειρά από χαρτοφυλάκια, ήταν επί χρόνια μέλος των Γάλλων Ρεπουμπλικανών (Les Républicains).
Ως υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων, από τον Μάιο του 2022 και έπειτα, με φόντο τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία και όλες τις άλλες διεθνείς κρίσεις, ο 39χρονος έχει γίνει το πρόσωπο της γαλλικής αμυντικής ανασύνταξης και του γαλλικού «επανεξοπλισμού», γεγονός που του έχει δώσει υπερκομματικούς «πόντους» ενισχύοντας το προφίλ του εντός των γαλλικών συνόρων αλλά και διεθνώς.
Διόλου τυχαία, στις ομιλίες επικαλείται συχνά τον Σαρλ Ντε Γκωλ, ενώ παρουσιάζεται να έχει καλές σχέσεις και με τον – επίσης ανερχόμενο πολιτικά – Γερμανό υπουργό Αμυνας Μπόρις Πιστόριους.
Ωστόσο, ο Γάλλος αισθάνεται λιγότερο άνετα σε πολυμερή περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων των συνεδριάσεων στις Βρυξέλλες τις οποίες παραλείπει τις περισσότερες φορές.
Πέρυσι, ο πρώην πρωθυπουργός Μισέλ Μπαρνιέ φέρεται να του είπε να εμφανίζεται συχνότερα στην de facto πρωτεύουσα της ΕΕ.
Ένθερμος υποστηρικτής της γαλλικής κυριαρχίας, ο Λεκορνού έχει εκφράσει μερικές φορές επιφυλακτικότητα για τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, ιδίως για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
«Δεν είναι πολύ ευρωπαϊκός στον τρόπο σκέψης του» δήλωσε ένα στέλεχος.
Παρά το υψηλό αξίωμα, ο Λεκορνί κρατά χαμηλό προφίλ όσον αφορά την προσωπική του ζωή, προτιμώντας να καλλιεργεί την εικόνα ενός διακριτικού τεχνοκράτη.
Ωστόσο, στους πολιτικούς κύκλους θεωρείται εξαιρετικά ευέλικτος ως άνθρωπος που ξέρει πότε να απαντά και πότε να αποφεύγει δύσκολες ερωτήσεις.
Αυτή του η ικανότητα, μαζί με την προσπάθειά του να συνδιαλέγεται με διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα ακόμη και σε δείπνα με την ακροδεξιά της Λε Πεν, τον καθιστούν πρόσωπο με πολιτικό εκτόπισμα, ίσως ευρύτερο από τα στενά όρια των «Μακρονιστών» και των Γάλλων Ρεπουμπλικανών.
