Έναν χρόνο μετά την εκλογή του, οι διεθνείς αγορές συναλλάγματος και εμπορευμάτων δείχνουν καθαρά το αποτύπωμα της προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ, καθώς το δολάριο αποδυναμώθηκε αισθητά μέσα στο 2025, ενώ ο χρυσός κατέγραψε διαδοχικά ιστορικά υψηλά, ξεπερνώντας για πρώτη φορά το ορόσημο των 4.000 δολαρίων ανά ουγγιά.
Παρά την πρόσκαιρη ανάκαμψη των τελευταίων ημερών, η εικόνα του δωδεκαμήνου της νέας θητείας Ντόναλντ Τραμπ παραμένει ένα ασθενικό δολάριο απέναντι σε βασικά ανταγωνιστικά νομίσματα και έναν χρυσό σε ζήτηση-ρεκόρ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στις αγορές συναλλάγματος, το δολάριο υποχώρησε έναντι του ευρώ στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς, με το κοινό νόμισμα να ακουμπά ως και την περιοχή του 1,19 τον Σεπτέμβριο και να κινείται γύρω από το 1,15 στις αρχές Νοεμβρίου.
Η εξασθένηση δεν ήταν ευθύγραμμη καθώς υπήρξαν περίοδοι αντίδρασης, όπως η πρόσφατη άνοδος του δολαρίου σε υψηλά τριμήνου, όμως το γενικό μοτίβο του 2025 ήταν η σταδιακή απώλεια εδάφους.
Στα πολύτιμα μέταλλα, ο χρυσός καταγράφει μέχρι σήμερα μια ιστορική κίνηση. Από την άνοιξη και μετά, η τιμή επιτάχυνε με αφορμή κλυδωνισμούς στο διεθνές περιβάλλον και την προοπτική φθηνότερου χρήματος στις ΗΠΑ, για να περάσει στις 08–14 Οκτωβρίου πάνω από τις 4.000 μονάδες και να γράψει νέο ιστορικό ρεκόρ άνω των 4.100. Ακόμη και όταν το δολάριο πήρε ανάσα, ο χρυσός παρέμεινε σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, κοντά στις 4.000, επιβεβαιώνοντας ότι η ζήτηση δεν ήταν απλώς κερδοσκοπική.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι αιτίες πίσω από την αντίστροφη πορεία των δύο assets
Οι κινήσεις αυτές των αγορών δεν έγιναν συμπτωματικά, αλλά συνδέονται στενά με τις αποφάσεις της αμερικανικής κυβέρνησης.
Πρώτον, η εμπορική πολιτική του Λευκού Οίκου και η επαναφορά σκληρών δασμών αύξησαν την αβεβαιότητα, αποθαρρύνοντας επενδυτές από το να κρατούν δολάρια και στρέφοντάς τους σε «ασφαλή καταφύγια».
Δεύτερον, οι προσδοκίες ότι η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ θα μειώσει τα επιτόκια, σε συνδυασμό με συζητήσεις για τον βαθμό ανεξαρτησίας της, υπονόμευσαν το πλεονέκτημα απόδοσης του αμερικανικού νομίσματος.
Τρίτον, η πολύμηνη πολιτική τριβή στην Ουάσινγκτον, με παρατεταμένο δημοσιονομικό αδιέξοδο και τη λειτουργική παράλυση του κρατικού μηχανισμού, τροφοδότησε ακόμη μια φορά τη φυγή προς την ασφάλεια.
Στην πλευρά της ζήτησης για χρυσό, ισχυρό ρόλο έπαιξαν οι κεντρικές τράπεζες και τα μεγάλα θεσμικά χαρτοφυλάκια. Η συστηματική ενίσχυση των κρατικών αποθεμάτων, ιδιαίτερα στην Ασία, συνέπεσε με νέες εισροές σε προϊόντα που επενδύουν σε χρυσό, δημιουργώντας μια σπάνια σύμπτωση «επίσημης» και ιδιωτικής ζήτησης. Το αποτέλεσμα ήταν μια αγορά που δεν εξαρτιόταν μόνο από τις βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις, αλλά και από στρατηγικές επενδυτικές αποφάσεις.
Υπενθυμίζουμε πως επειδή ο χρυσός τιμολογείται διεθνώς σε δολάρια, κάθε αποδυνάμωση του δολαρίου αυξάνει μηχανικά την τιμή του χρυσού σε δολάρια, ακόμα κι αν η «πραγματική» ζήτηση δεν άλλαξε.
