Τα λαϊκά παραμύθια της Ελλάδας είναι γεμάτα στοιχειά, πονηρές νεράιδες που προσπαθούν να ξεγελάσουν τους ανθρώπους και «δαιμόνους» – όπως λένε ακόμα κάποιες γιαγιάδες στα ελληνικά χωριά, αυτές που φορούν ακόμα μαντήλι στα μαλλιά και περιμένουν τώρα τον Αύγουστο εγγόνια και παιδιά για να πουν τις δικές τους ιστορίες.
Τα παραμύθια και η λαϊκή παράδοση αυτού του τόπου δεν σταματούν στην επαρχία. Οι άνθρωποι μπορεί να μετοίκισαν στις μεγάλες πόλεις, έφεραν όμως μαζί τους την αγάπη και την περιέργεια για το άγνωστο, δημιουργώντας με κάθε αφορμή αστικούς μύθους και ιστορίες που μπλέκουν την φαντασία με πραγματικά γεγονότα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στην Αθήνα υπάρχουν πολλά σπίτια που άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο μέσα σε αυτά ή απλά εγκαταλείφθηκαν στο πέρασμα των χρόνων και η φαντασία των ανθρώπων τα έντυσε με παράξενες ιστορίες χαρίζοντάς τους τον τίτλο του «στοιχειωμένου».
Τώρα τον Αύγουστο που η Αθήνα αδειάζει είναι μια καλή ευκαιρία για τους «τολμηρούς» να τα γνωρίσουν…
Το εργοστάσιο κατασκευής παιδικής κούκλας στη Γούβα, όπου παλιότερα λειτουργούσε και φαρμακοβιομηχανία που συνδέθηκε με μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο. Το κτήριο στέκει έρημο σήμερα, με την επιβλητική του πρόσοψη να του προσδίδει έναν απόκοσμο χαρακτήρα. Φημολογείται πως φωνές παιδιών και απόκοσμα ουρλιαχτά ταράζουν τον ύπνο των περιοίκων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο «Πύργος των Ανέμων» στο Φάληρο, όπου λέγεται πως ζούσε μια νέα κοπέλα, που πέθανε εκεί από τη θλίψη της όταν ο αγαπημένος της αυτοκτόνησε, μην αντέχοντας την απόρριψή της. Έκτοτε, λένε πως τόσο στον πύργο όσο και στο διπλανό σπίτι εκδηλώνεται πληθώρα παραφυσικών φαινομένων με φωνές, σκιές που εμφανίζονται στα παράθυρα αλλά και λάμψεις να τρομοκρατούν τους ανυποψίαστους διαβάτες.
Ο «Πύργος των Ονείρων», πρόκειται για το σπίτι του Κωνσταντίνου Κουρτάλη στο Φάληρο. Ο γιος του, Κυριάκος, ο οποίος είχε όνειρο ζωής να λάβει κάποιο αξίωμα και να γίνει τενόρος, πέθανε μυστηριωδώς στον πύργο. Σήμερα, οι περαστικοί μιλούν για μια σκιά με ρεπούμπλικα και παπιγιόν που ενίοτε τραγουδά στον εξώστη του σπιτιού, και άλλοτε διώχνει τους περαστικούς. Ο πύργος βρίσκεται υπό ανακατασκευή.
Ο «Πύργος Τυπάλδου», πρόκειται για την εξοχική κατοικία του Τζώρτζη Αλφονσάτου Τυπάλδου, πλησίον της Πλατείας Αμερικής. Ο πύργος ήταν κατοικήσιμος μέχρι και το 1994, οπότε και εγκαταλείφθηκε μετά από ληστεία. Υπάρχουν εικασίες ότι ο πύργος είναι στοιχειωμένος από πνεύματα, που εμποδίζουν την επισκευή και τη μετατροπή του σε χώρο πολιτισμού.
Η Οικία του Σταβλάρχη του Βασιλιά Κωνσταντίνου του Α’ στο Παγκράτι. Φημολογείται πως εμφανίζονται σκιές και οπτασίες από το υπερπέραν, που απομακρύνουν τυχόν αδιάκριτους επισκέπτες. Το σπίτι σήμερα κατοικείται και μάλλον οι ιδιοκτήτες έχουν όντως την ησυχία τους από τους αδιάκριτους επισκέπτες.
Το σπίτι της κορυφαίας πιανίστα Τζίνα Μπαχάουερ στο Χαλάνδρι, εντός του οποίου βρέθηκε νεκρή από καρδιακή ανακοπή λίγη ώρα πριν δώσει ένα μεγάλο ρεσιτάλ στο Ηρώδειο. Η μαυροφορεμένη φιγούρα της λέγεται ότι τριγυρίζει στον κήπο του σπιτιού, ενώ ακούγονται και μελωδίες πιάνου.
Το σπίτι του πολιτευτή Μπακόπουλου στο Παγκράτι. Στην Κατοχή αποτέλεσε τοπικό φρουραρχείο της Γκεστάπο. Οι κραυγές των βασανισμένων λέγεται πως ακούγονται έως τις μέρες μας. Σήμερα, χάσκει απειλητικά ερειπωμένο, με τις κουρτίνες που κινούνται μυστηριωδώς να αποτελούν το μοναδικό στοιχείο επίπλωσης του σπιτιού. Βέβαια τα σπασμένα τζάμια και η χρήση του σε αυτήν την τραγική στιγμή του πολέμου, δεν βοήθησαν και πολύ στην μετέπειτα φήμη του.
Το σπίτι της Διστόμου στον Πειραιά, στην οποία ζούσε ένας βλάσφημος και άγριος άνδρας, που τρομοκρατούσε τη γειτονιά. Όταν εκείνος κάηκε μυστηριωδώς (εικάζεται ότι πήρε φωτιά το σπίτι του το βράδυ της Ανάστασης, καθώς σταύρωνε το κατώφλι του σπιτιού του με τη λαμπάδα), λέγεται ότι στοίχειωσε το σπίτι, που ακόμα και σήμερα στέκει έρημο και σκοτεινό, ενώ αν περάσει κανείς βράδυ από το σπίτι, μυρίζει λιβάνι και καπνό.
Το «σπίτι με το στοιχειωμένο πουκάμισο», στον πρώτο όροφο μιας πολυκατοικίας στον Πειραιά, που δεν υπάρχει πια, διακρίνεται μέχρι και σήμερα μια επιτοίχια ξύλινη ντουλάπα, με ένα πουκάμισο κρεμασμένο εντός της. Το πουκάμισο φέρεται να ανήκει στο Μιχάλη Γάλλια, σκιτσογράφο του 20ου αιώνα. Το πουκάμισο, χωρίς ιδιοκτήτη σήμερα, στέκεται ακόμα κρεμασμένο μέσα στη ντουλάπα.
Μύθοι και θρύλοι είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων, μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και πάντα θα προκαλούν το ενδιαφέρον και την φαντασία όσων θέλουν να πιστεύουν «σε ότι δεν βλέπουν».
