O υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Δημήτρης Ρέππας μιλώντας στο ραδιοσταθμό «Βήμα FM» τόνισε κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να απολυθεί ούτε ένας εργαζόμενος από τον πολύπαθο ΟΣΕ, μολονότι το ετήσιο έλλειμμα του είναι 1 δις ευρώ, όσο δηλαδή οι μειώσεις στις συντάξεις, που έγιναν πρόσφατο, και το συσσωρευμένο έλλειμμα του, μαζί με αυτό των άλλων ΔΕΚΟ, υπερβαίνει τα 20 δις ευρώ, είναι δηλαδή όσο είναι περίπου το συνολικό δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. Κι όμως στον ΔΟΛ, όπου ανήκει ο ραδιοσταθμός στον οποίον μιλούσε ο υπουργός, και σε πολλές άλλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα γίνονται καθημερινά απολύσεις.
Στον ΟΣΕ, που επεβάρυνε με τόσο μεγάλο κόστος τον έλληνα φορολογούμενο, δεν θα γίνει ούτε μία. Είναι άραγε αυτό δίκαιο; Το οδυνηρό κόστος, που πληρώνει σήμερα ο ελληνικός λαός να τον αναλάβει αποκλειστικά και μόνον ο ιδιωτικός τομέας;
Λίγοι έλληνες έχουν σήμερα συνειδητοποιήσει ότι η κυβέρνηση επιβάλοντας φόρους ολοένα και περισσότερους στις επιχειρήσεις, που αγκομαχούν και δυσλειτουργούν, τις οδηγούν είτε στη χρεοκοπία είτε στην συρρίκνωση του κόστους, δηλαδή στις απολύσεις. Δηλαδή, η κυβέρνηση για να βρει χρήματα να καλύψει την υπερβολική μισθοδοσία 770 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων του στενού δημόσιου τομέα και να αντιμετωπίσει τα τρομακτικά χρέη των ΔΕΚΟ, επιβάλει φόρους, που οδηγούν στις απολύσεις, που καταστρέφουν τον ιστό της επιχειρηματικότητας αλλά και την κοινωνική συνοχή. Είναι αυτό δίκαιη και αποτελεσματική πολιτική. Να είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι οι μόνοι προνομιούχοι σε μια κοινωνία, που βυθίζεται στην ανεργία, που όπως καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις, είναι το μεγαλύτερο μακράν πρόβλημα, που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία μας;
Εδώ και καιρό γράφαμε ότι το δύσκολο για την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου στην προσπάθεια της να αποκαταστήσει την διεθνή αξιοπιστία της Ελλάδας και να περιορίσει τα δυσβάστακτα δημοσιονομικά ελλείμματα, δεν θα είναι η περικοπή των μισθών και των συντάξεων, που σε πολλές περιπτώσεις είναι κι άδικη κι υπερβολική. Αρκεί μια υπογραφή του υπουργού Οικονομικών σε μια διοικητική απόφαση για να πραγματοποιηθεί, όπως πραγματοποιήθηκε. Το δύσκολο είναι να προχωρήσει στις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές στο Δημόσιο, που είναι ο μεγάλος ασθενής και που μας οδήγησε στην σημερινή κατάρρευση. Και μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση δεν έχει κάνει το παραμικρό προς την κατεύθυνση αυτή. Αντιθέτως, κρυπτόμενη πίσω από το δάκτυλο της, αποφεύγει να συγκρουσθεί με τα κατεστημένα συμφέροντα και τις ισχυρές συντεχνίες, όπως το παράδειγμα με την περίπτωση των εργαζομένων στον ΟΣΕ καταδεικνύει.
Και δεν είναι το μόνο.
Τα παραδείγματα αυτής της ξεπερασμένης και καταστροφικής λογικής είναι δυστυχώς άπειρα. Κι είναι προφανές ότι όσο η κυβέρνηση επιμένει να μην πράττει το καθήκον της, φοβούμενη να συγκρουσθεί με συντεχνίες και συμφέροντα, τόσο θα εντείνονται οι προσπάθειες των όποιων κερδοσκοπικών κύκλων να προκαλέσουν την χρεοκοπία της Ελλάδας.
Η χρεοκοπία μπορεί να αποφευχθεί. Είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνον οικονομικό. Είναι κυρίως πολιτικό. Κι όσο η κυβέρνηση κυρίως αλλά και το σύνολο του πολιτικού κόσμου μένουν εγκλωβισμένοι σε μια παρωχημένη λογική του πελατειακού κράτους, που μας οδήγησε στην σημερινή τραγελαφική κατάσταση, η σωτηρία κι η αποφυγή της χρεοκοπίας δεν θα πραγματοποιηθούν.
