Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει από το 2001 και ακόμη δεν έχει τελειώσει, η μάστιγα της διαφθοράς παρά το γεγονός πως στα κρατικά ταμεία έχουν εισρεύσει περισσότερα από 35 δισεκατομμύρια δολάρια των ξένων δωρητών, επιδεινώνουν την κατάσταση στο Αφγανιστάν, όπου τουλάχιστον 600.000 παιδιά βρίσκονται απροστάτευτα στους δρόμους.
Οι κίνδυνοι για τα παιδιά είναι πολλοί, από τα ναρκωτικά έως τους αντάρτες και από τις εγκληματικές συμμορίες μέχρι τη σεξουαλική κακοποίηση. «Η φτώχεια επιδεινώνεται και τα παιδιά εξαναγκάζονται να βρουν δουλειά», λέει η Σαφίκα Ζάερ, κοινωνική λειτουργός της οργάνωσης Ασιάνα, η οποία δουλεύει με αμερικανική βοήθεια. Η Ζαέρ συχνά τριγυρίζει στους δρόμους και στα πάρκα της Καμπούλ, όπου συχνάζουν τα παιδιά των δρόμων και τους ρωτά εάν τους ενδιαφέρει το σχολείο.
«Παίρνουμε τα παιδιά και τους δείχνουμε τι κάνουμε εδώ και εάν συμφωνήσουν πάμε στην οικογένεια και μιλάμε μαζί τους», λέει η Ζαέρ. Περίπου 7000 παιδιά στις μεγαλύτερες πόλεις του Αφγανιστάν παρακολουθούν τα σχολεία της Ασιάνα, στα οποία το κόστος της τροφής και της γραφικής ύλης, πληρώνονται από οικογένειες που έχουν δηλώσει χορηγοί. Τα περισσότερα έχουν σπίτι, αλλά συνήθως οι κηδεμόνες τους είναι ανάπηροι και δεν μπορούν να δουλέψουν.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ανεξάρτητης Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Αφγανιστάν (AIHRC), περίπου 60.000 ανήλικοι εργάζονται μόνο στην Καμπούλ. Στις τρεις δεκαετίες του πολέμου, ο πληθυσμός της χώρας διπλασιάστηκε και πέρασε τα 30 εκατομμύρια, τέσσερα από τα οποία στην Καμπούλ.
Την έκταση των κοινωνικών προβλημάτων επισημαίνει η τηλεοπτική εκπομπή Omid (Ελπίδα) που μεταδίδεται εδώ και δύο χρόνια από τον τηλεοπτικό σταθμό Saba TV. Η παραγωγός της εκπομπής, Ζαϊνάμπ Ραϊμί έχει ερευνήσει δεκάδες περιπτώσεις σε όλη την χώρα και βρήκε παιδιά, των οποίων οι γονείς έχουν εθιστεί στο όπιο, νεαρά αγόρια που έχουν στρατολογηθεί από τους Ταλιμπάν και ένα ανησυχητικό βαθμό σεξουαλικής κακοποίησης.
Εξηγεί μάλιστα την πρόσφατη περίπτωση ενός 13χρονου, ο οποίος δούλευε δύο μέρες τη βδομάδα καθαρίζοντας ένα γραφείο και τον οποίο κακοποιούσε σεξουαλικά το αφεντικό του. «Το ανακαλύψαμε επειδή άρχισε να κάνει σκίτσα που υπονοούσαν ότι υπάρχει κάτι, έκλαιγε όταν μου έλεγε την ιστορία», λέει η Ραϊμί, η οποία εκφράζει την άποψη ότι η στέρηση και η κακοποίηση ωθούν τα παιδιά στους αντάρτες.
«Το χειρότερο είναι τα παιδιά τα οποία οι Ταλιμπάν αναγκάζουν να πάνε μαζί τους για λίγα λεφτά, ήταν ανάμεσα στα 7 και στα 18 με όπλα και κανονική εκπαίδευση», λέει η ερευνήτρια παραγωγός.
