Σύμφωνα με την κρατική ραδιοφωνία της Rai, “οι σχετικές μνημονιακές δεσμεύσεις θα συνδέονται με την πιθανή ενεργοποίηση, τον Σεπτέμβριο, της ειδικής ασπίδας κατά των σπρεντ, που θα προβλέπει την μαζική αγορά ομολόγων του ιταλικού δημοσίου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σε αντάλλαγμα, μπορεί να ζητηθεί από την κυβέρνηση της Ρώμης να δεχθεί, ανά τακτά διαστήματα, ελέγχους της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής».
Είναι σαφές, ότι ο Ιταλός τεχνοκράτης πρωθυπουργός, Μάριο Μόντι, θα συνεχίσει να κάνει ότι μπορεί για να αποφύγει κάθε είδους ανάμειξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όπως έχει αφήσει να εννοηθεί ο ίδιος, με σειρά δηλώσεών του.
Σε μια δύσκολη, όμως, πολιτική συγκυρία, νέες οικονομικές δεσμεύσεις, έστω και αποκλειστικά “ευρωπαϊκές”, θα έχουν, οπωσδήποτε, άμεσες επιπτώσεις στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό: Σύμφωνα με την εφημερίδα “Ιλ Μεσσατζέρο”, είναι πολύ πιθανό να ενισχύσουν τόσο την αντιπολίτευση του Μπέπε Γκρίλο, με το κίνημα “Πέντε αστέρων”-που αμφισβητεί όλους τους επαγγελματίες πολιτικούς- όσο και την μπερλουσκονική κεντροδεξιά.
Όπως αποκαλύπτει ο τηλεοπτικός του όμιλος “Μέντιασετ”, ο μεγιστάνας πρώην πρωθυπουργός, Σίλβιο Μπερλουσκόνι ετοιμάζεται να επιστρέψει στο προσκήνιο, νοικιάζοντας κρουαζιερόπλοιο, προκειμένου να επισκεφθεί όλες τις περιφέρειες της χώρας. Όπως είχε κάνει, δηλαδή, πριν δώδεκα χρόνια, το 2000.
Μετά την έγκριση του Συμφώνου Σταθερότητας, που προβλέπει την σταθερή μείωση του ιταλικού δημοσίου χρέους κατά περίπου σαράντα πέντε δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο, για την επόμενη εικοσαετία, επιπλέον περικοπές και έλεγχοι στην διαχείριση της χώρας, προβάλλουν τώρα στον ορίζοντα.
Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Μάριο Μόντι, πριν προβεί σε οριστικές κινήσεις και δηλώσεις, περιμένει να δει τι θα πράξει η Ισπανία του Μαριάνο Ραχόϊ, και να βεβαιωθεί ότι οι ευρωπαϊκές παρεμβάσεις, για την συγκράτηση των “σπρεντ”, αυτή την φορά, θα είναι οριστικές και μη αναστρέψιμες.
Η ιταλική κυβέρνηση, ελπίζει, τέλος, να καταφέρει να συγκεντρώσει περίπου τετρακόσια δισεκατομμύρια ευρώ, από το σύνολο του πακέτου αποκρατικοποιήσεων που ετοιμάζει τις ημέρες αυτές, μειώνοντας, με τον τρόπο αυτό, προσωρινά τουλάχιστο, τις δυσάρεστες επιπτώσεις της πολιτικής λιτότητας σε μισθωτούς και συνταξιούχους.
Με την πιθανή, όμως, εξέλιξη, της υπογραφής “ευρωπαϊκού δεσμευτικού μνημονίου” για το “πάγωμα των σπρεντ” ουδείς είναι σε θέση να αποκλείσει ότι μπορεί να απαιτηθούν σύντομα, και νέες ουσιαστικές θυσίες.
