«Μαρίν, χάσαμε». Αν δεν το έχει ακούσει ήδη, σίγουρα θα το ακούσει η Μαρίν Λε Πεν. Η γυναίκα που «αναγέννησε» την ακροδεξιά στη Γαλλία, αλλά είχε υπολογίσει χωρίς τη… Γαλλία.
Σε μια περίοδο που, όπως έδειξαν περίτρανα οι πρόσφατες ευρωεκλογές, οι (περισσότεροι) πολίτες γυρίζουν την πλάτη στην πολιτική και προτιμούν τις παραλίες ή τον καναπέ από τις κάλπες, οι Γάλλοι έδειξαν (ξανά) τα δημοκρατικά αντανακλαστικά τους. Και «θύμα» τους ήταν η ακροδεξιά της Μαρίν Λε Πεν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όλες οι δημοσκοπήσεις ήθελαν τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό πρώτο κόμμα μετά τον β’ γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία. Ακόμα και τα exit poll του… Βελγίου, μια ώρα πριν κλείσουν οι κάλπες στη Γαλλία, τη Μαρίν Λε Πεν ήθελαν πρώτη.
Το πρώτο «καμπανάκι», που ίσως λίγοι «άκουσαν», ήταν πως στα τελευταία γκάλοπ πριν τη δεύτερη κάλπη στη Γαλλία, η Μαρίν Λε Πεν και ο ακροδεξιός «Συναγερμός» της, δεν κέρδιζαν αυτοδυναμία.
Τελικά, όχι μόνο δεν κέρδισαν αυτοδυναμία, αλλά δεν ήταν καν πρώτο κόμμα. Ήταν τρίτο, πίσω και από το «Μαζί», το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν. Ο οποίος είδε το ρίσκο που πήρε το βράδυ των ευρωεκλογών, να του βγαίνει (σχεδόν).
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στη χώρα όπου «γεννήθηκε» ο Μάης του ’68, δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει η ακροδεξιά, θα πει κάποιος. Αλλά είναι η ίδια χώρα όπου στις τελευταίες 2 προεδρικές εκλογές, τη θέση στο Ελιζέ έχει διεκδικήσει η ακροδεξιά Μαρίν Λε Πεν. Και είναι η ίδια χώρα που έβγαλε πρώτο το κόμμα της στις ευρωεκλογές.
Αλλά όχι και στις εθνικές εκλογές. Εκεί όπου το διακύβευμα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το «μήνυμα» στον Μακρόν και τις Βρυξέλλες.
Σε μια περίοδο που οι περισσότεροι Ευρωπαίοι επιλέγουν «καναπέ» ή παραλία αντί για κάλπη, που τα ποσοστά αποχής «σπάνε» το ένα μετά το άλλο, οι Γάλλοι έβγαλαν «αντίδραση». Ενώ οι άλλοι Ευρωπαίοι «κοιμούνται», οι Γάλλοι έδωσαν απαντήσεις. Πήγαν να ψηφίσουν και το ποσοστό συμμετοχής ήταν το υψηλότερο εδώ κι 43 χρόνια. Από το 1981! Αυθόρμητο; Ίσως όχι. Αλλά το αποτέλεσμα μετράει…
Οι Γάλλοι έδωσαν απαντήσεις όχι μόνο στη Λε Πεν αλλά και στον Μακρόν. Και στον Μελανσόν ακόμη. Ειδικά σε αυτόν, που πλέον πρέπει να γίνει λίγο Αλέξης Τσίπρας: να σταματήσει να είναι ο ηγέτης ενός κόμματος διαμαρτυρίας και να γίνει ο ηγέτης ενός κόμματος που καλείται να κυβερνήσει.
Το αν θα το κάνει (και κυρίως πώς θα το κάνει) είναι μια άλλη υπόθεση. Γιατί τα παζάρια για το ποια θα είναι η επόμενη μέρα στη Γαλλία, τώρα αρχίζουν. Και θα είναι σκληρά. Ο Ζαν Λικ Μελανσόν έδωσε ήδη το στίγμα του. Κάλεσε τον Μακρόν να του δώσει την εντολή διακυβέρνησης.
Κυρίως, όμως, σε αυτές τις εκλογές, η Γαλλία «απάντησε» στη Μαρίν Λε Πεν. Η Γαλλία του Ντε Γκωλ, του Μιτεράν, του Ντ’ Εστέν, δεν είναι έτοιμη να την κυβερνήσει η ακροδεξιά. Δεν είναι έτοιμη να την κυβερνήσει η Λε Πεν. Το έκανε με τον πατέρα της, το κάνει και με την ίδια.
Ένα από τα θέματα της επόμενης μέρας στη Γαλλία θα είναι κι αυτό: ποιο θα είναι το μέλλον της Μαρίν Λε Πεν; Θα παραμένει στο τιμόνι της ακροδεξιάς ή ήρθε η ώρα της Μαριόν Μαρεσάλ Λε Πεν; Της ανιψιάς που περιμένει καιρό τη σειρά της;
