Η πρώτη γενετική ανάλυση των Σταυροφόρων στη Μέση Ανατολή επιβεβαιώνει ότι έκαναν συχνές επιμιξίες με τον ντόπιο πληθυσμό και ότι, αφού αποκτούσαν μεγάλες οικογένειες, στρατολογούσαν τα παιδιά τους στις ιερές μάχες και πέθαιναν μαζί τους, όπως συνέβαινε και με τους ντόπιους χριστιανούς που πολεμούσαν στο πλευρό των δυτικοευρωπαίων Σταυροφόρων κατά των μουσουλμάνων.
Οι επιστήμονες από τη Βρετανία, το Λίβανο και το Βέλγιο, με επικεφαλής τον δρα Κρις Τάιλερ-Σμιθ του βρετανικού ινστιτούτου γενετικής Wellcome Trust Sanger, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό «American Journal of Human Genetics», ανέλυσαν αρχαίο DNA από εννέα σκελετούς του 13ου αιώνα, που ανακαλύφθηκαν στην παράκτια πόλη της Σιδώνας στο Λίβανο.
Στις Σταυροφορίες που διήρκεσαν μεταξύ 1095 και 1291, πολλοί Ευρωπαίοι πολέμησαν και πέθαναν. Ενώ για τους ευγενείς Σταυροφόρους αρκετά πράγματα είναι γνωστά, πολύ λιγότερες είναι οι λεπτομέρειες για τους απλούς στρατιώτες. Πριν από μερικά χρόνια οι αρχαιολόγοι είχαν ανακαλύψει σε ένα ταφικό λάκκο στη Σιδώνα 25 σκελετούς, όλοι άνδρες που είχαν σκοτωθεί με βίαιο τρόπο στη μάχη, όπως έδειχναν τα τραύματα στο κρανίο και άλλα οστά τους. Τα πτώματά τους είχαν στη συνέχεια ριχτεί στο λάκκο και είχαν καεί.
Η νέα ολοκληρωμένη ανάλυση του γονιδιώματος εννέα από αυτούς τους σκελετούς, που χρονολογήθηκαν μεταξύ του 1025 και του 1283, αποκάλυψε ότι οι τρεις ήταν καθαροί Ευρωπαίοι (από Ισπανία και Σαρδηνία), τέσσερις ήσαν μεσανατολίτες (που μάλλον είχαν στρατολογηθεί στο πλευρό των Σταυροφόρων) και δύο είχαν μεικτό γενετικό «προφίλ», κάτι που προδίδει ότι ήταν απόγονοι Ευρωπαίων και μεσανατολιτών, προφανώς μετά από επιμειξία.
«Η γονιδιωματική μας παρέχει μια άνευ προηγουμένου κατανόηση του παρελθόντος, δείχνοντας ότι οι Σταυροφόροι από τη Δυτική Ευρώπη στρατολογούσαν ντόπιους στις μάχες τους και ακόμα ότι οι Σταυροφόροι και οι μεσανατολίτες ζούσαν, πολεμούσαν και πέθαιναν δίπλα-δίπλα», δήλωσε ο δρ Τάιλερ-Σμιθ. Η εναλλακτική εξήγηση -όχι τόσο πιθανή- θα ήταν ότι τόσο οι Σταυροφόροι όσο και οι μουσουλμάνοι αντίπαλοί τους θάβονταν στο ίδιο μέρος.
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η γενετική παρουσία των Σταυροφόρων στην περιοχή ήταν βραχύχρονη και δεν άφησε αποτύπωμα διαρκείας, όπως δείχνει το DNA των κατοίκων του σημερινού Λιβάνου. Οι σύγχρονοι Λιβανέζοι έχουν μεγαλύτερη γενετική ομοιότητα με τους κατοίκους του Λιβάνου κατά τη ρωμαϊκή περίοδο πριν από 2.000 χρόνια, με άλλα λόγια το DNA των Σταυροφόρων που μεσολάβησε, δεν άσκησε αισθητή επίδραση. Αυτό, πιθανώς, οφείλεται στο ότι, όταν τελείωναν οι μάχες, οι απόγονοι των Σταυροφόρων παντρεύονταν με ντόπιες, ώσπου τελικά, μετά από διαδοχικές γενιές, τα γενετικά ίχνη των Σταυροφόρων χάθηκαν.
