Κόσμος

Μπριζίτ Μπαρντό: Ο Θεός έπλασε τη γυναίκα και έσπασε το καλούπι – Έφυγε από τη ζωή η πιο όμορφη του κόσμου

Μπριζίτ Μπαρντό

Η αυλαία έπεσε για το απόλυτο σύμβολο του σεξ… Η μυθική Μπριζίτ Μπαρντό, η θρυλική «μπεμπέ» του γαλλικού και όχι μόνο κινηματογράφου έφυγε από τη ζωή στα 91 της χρόνια.

Η Μπριζίτ Μπαρντό έλαμψε στον κινηματογράφο αφήνοντας την δική της σφραγίδα, αν και εγκατέλειψε πολύ νωρίς την έβδομη τέχνη για να αφοσιωθεί στα ζώα.

Μέχρι το 1973 που πήρε την απόφαση να αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας είχε προλάβει να δημιουργήσει τον δικό της μύθο γύρω από το όνομά της. Δυναμική, ασυμβίβαστη, ελεύθερη, μοναδική, σέξι και εμβληματική.

Ηθοποιός και τραγουδίστρια, παγκόσμια σούπερ σταρ, κοινωνικό φαινόμενο και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων, η Μπριζίτ Μπαρντό, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 91 ετών στο σπίτι της στη Λα Μαντράγκ του Σεν Τροπέ. Με τον θάνατό της κλείνει μια ολόκληρη εποχή.

Από το φως των προβολέων μέχρι την απόφασή της να αποσυρθεί, η Μπαρντό έζησε με τον δικό της τρόπο, αφήνοντας πίσω της ένα αποτύπωμα που ξεπέρασε την τέχνη και άγγιξε την κοινωνία, τον πολιτισμό και την ευαισθησία απέναντι στη ζωή. Η ίδια δεν θέλησε να κάνει καμιά παρέμβαση στο πρόσωπό της και δεν ακολούθησε το ρεύμα της εποχής.  

Μύθος και σύμβολο του σεξ των δεκαετιών 1950 και 1960, ήταν αστέρι παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας, ιέρεια και μούσα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της εποχής. Έμβλημα της γυναικείας χειραφέτησης και της σεξουαλικής απελευθέρωσης, έφερε επανάσταση στα ήθη, περνώντας από γυναίκα-παιδί σε femme fatale, ελεύθερη και προκλητική, σε μια εποχή μεταπολεμική και συντηρητική.

Η Μπριζίτ Μπαρντό σε νεαρή ηλικία

Με 48 ταινίες στο ενεργητικό της και περισσότερα από 80 τραγούδια σε 21 έτη καριέρας, η Μπριζίτ Μπαρντό, πασίγνωστη επίσης με τα αρχικά της, BB («Μπεμπέ»), άφησε το στίγμα της στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Η Μπαρντό έγινε γνωστή  τις δεκαετίες του΄50 και του΄60 από ταινίες όπως «Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα». Την ίδια περίοδο ασχολήθηκε και με το τραγούδι και κυκλοφόρησε αρκετούς δίσκους.

Η προσωπική της ζωή σημαδεύτηκε από τέσσερις γάμους, από σχέσεις που πήραν μεγάλη δημοσιότητα και από τεκμηριωμένες μάχες με την κατάθλιψη.

Στα 26α γενέθλιά της βρέθηκε αναίσθητη σε ένα σπίτι στη Γαλλική Ριβιέρα έπειτα από απόπειρα αυτοκτονίας. Φήμες για μια ακόμη απόπειρα αυτοκτονίας κυκλοφόρησαν χρόνια αργότερα, όταν ακύρωσε μυστηριωδώς ένα πάρτι για τα 49α γενέθλιά της και στη συνέχεια εμφανίστηκε στο νοσοκομείο.

Παράλληλα με την υποκριτική, η Μπαρντό είχε μια επιτυχημένη μουσική καριέρα. Οι συνεργασίες της με τον τραγουδοποιό Σερζ Γκενσμπούρ, συμπεριλαμβανομένου του «Je t’aime ... moi non plus», οδήγησαν στην αναγνώριση αλλά προκάλεσαν και αντιπαραθέσεις.

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1934, στο νούμερο 5 της Πλατείας Βιολέ, στο 15ο διαμέρισμα του Παρισιού ο «θεός έπλασε»... την Μπριζίτ Μπαρντό δημιουργώντας μια ηθοποιό που θα αφήσει το στίγμα της στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Με πατέρα βιομήχανο, ιδιοκτήτη των εργοστασίων Μπαρντό, και μητέρα που ασχολούνταν με οικιακά, η νεαρή Μπριζίτ έλαβε αυστηρή μόρφωση στο πλευρό της αδερφής της, Μαρί-Ζαν. Το όνειρό της ήταν τα φώτα της δημοσιότητας και να λάμψει στον κινηματογράφο.

Στα 15 της συμμετέχει στην πρώτη από τις ταινίες που θα την κάνουν διάσημη σε όλη την υφήλιο αποτυπώνοντας την αισθησιακή, μαγνητική παρουσία της.

Η εμφάνισή της στην μεταπολεμική Ευρώπη που προσπαθούσε να ορθοποδήσει σαγήνευσε τους πάντες με τον μοναδικό της τρόπο.

Η Μπριζίτ Μπαρντό αγκαλιά με έναν σκύλο

Τα μακριά ξανθά μαλλιά, το χαμόγελό της, το μπρίο της και η ερωτική της απελευθέρωση την μετέτρεψαν στο απόλυτο είδωλο.   

Η γοητεία της επεκτάθηκε πολύ πέρα από τον γαλλικό κινηματογράφο. Στα 15 του, ο Μπομπ Ντίλαν λέγεται ότι έγραψε το πρώτο του τραγούδι γι' αυτήν, το «Song for Brigitte» που δεν κυκλοφόρησε ποτέ, ενώ ο Άντι Γουόρχολ ζωγράφισε το πορτρέτο της.

Η ικανότητα της Μπαρντό να ανατρέπει τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων την έκανε όχι μόνο σύμβολο του σεξ, αλλά και ίνδαλμα της ποπ κουλτούρας και σημείο αναφοράς για την αλλαγή των κοινωνικών απόψεων.

Το 1959, η Σιμόν ντε Μποβουάρ έγραψε ένα άρθρο για το περιοδικό Esquire, στο οποίο εξήρε την έντονη αίσθηση ελευθερίας της Μπαρντό. «Η Μπε.Μπε δεν προσπαθεί να σκανδαλίσει», έγραψε η φεμινίστρια φιλόσοφος. «Ακολουθεί τις κλίσεις της. Τρώει όταν πεινάει και κάνει έρωτα με την ίδια απροσχημάτιστη απλότητα. «Τα ηθικά κενά μπορούν να διορθωθούν, αλλά πώς θα μπορούσε η Μπε.Μπε να θεραπευτεί από αυτή την εκθαμβωτική αρετή - την αυθεντικότητα; Είναι η ίδια της η ουσία». Η Ντε Μποβουάρ κατέληξε: «Ελπίζω να ωριμάσει, αλλά όχι να αλλάξει».

Μέσα της δεκαετίας του 50, ο Γάλλος σκηνοθέτης Roger Vadim, ο πρώτος από τους 4 συζυγούς, της προσφέρει το πρωταγωνιστικό ρόλο στη ταινία «Και ο θεός… έπλασε τη γυναίκα». Αυτή ήταν η αρχή μιας λαμπρής πορείας με την Μπριτζίτ Μπαρντό να συστήνεται στο κινηματογραφικό κοινό κάνοντας

Η μοναδική φωτογένεια της την καθιερώνει παγκόσμια σταρ, ηθοποιό, είδωλο της μόδας, μανεκέν και τραγουδίστρια στις δεκαετίες του 60 και 70.

 

Μύθος των δεκαετιών 1950 και 1960, ήταν αστέρι παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας, ιέρεια και μούσα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της εποχής. Έμβλημα της γυναικείας χειραφέτησης, ελεύθερη, σε μια εποχή μεταπολεμική και συντηρητική.

Το 1973, έχοντας ολοκληρώσει τα γυρίσματα για την τελευταία της ταινία, Η γυμνή πριγκίπισσα, της Νίνα Κομπανίζ, μην αντέχοντας πλέον την υπερέκθεσή της στα μίντια και το ίδιο το σινεμά, η Μπριζίτ Μπαρντό αποσύρθηκε οριστικά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Αποφάσισε να αφοσιωθεί πλέον σε ένα άλλο πάθος που είχε φωλιάσει μέσα της από καιρό: την υπεράσπιση των ζώων.

Η Μπριζίτ Μπαρντό

«Είμαι μια γυναίκα σαν όλες τις άλλες, έχω μια μύτη και ένα στόμα, έχω αισθήματα και σκέψεις, αλλά η ζωή μου γίνεται ανυπόφορη. Η ψυχή μου δεν μου ανήκει πια. Για μένα, το βεντετιλίκι είναι μια βιτρίνα. Δεν μπορώ να ζήσω όπως επιθυμώ. Η ύπαρξή μου είναι απλά υπόγεια. Ναι, θέλω να αισθανθώ το φρέσκο αέρα σπίτι μου, δεν μπορώ να ανοίξω το παράθυρο, γιατί θα υπάρχει ένας φωτογράφος καθισμένος στη στέγη απέναντι. Υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή μου για τα οποία δεν μπορώ να πω ότι μου ανήκουν», είχε δηλώσει.

H ηθοποιός τοποθετήθηκε από το γνωστό κινηματογραφικό περιοδικό Empire στην 9η θέση της λίστας με τις 100 πιο σέξι σταρ στην ιστορία του κινηματογράφου (1995) και στην 49η θέση με τις 100 κορυφαίες σταρ του κινηματογράφου (1997).

Το 1977, η Μπαρντό ξεκινά μια μεγάλη καμπάνια αναχωρώντας για τον Καναδά, στο Μπλακ-Σαμπλόν, ώστε να καταγγείλει τη θανάτωση μωρών φώκιας για τη γούνα τους. Το ταξίδι της κρατά πέντε ημέρες, γνωρίζοντας μεγάλη προβολή από τον Τύπο. Μετά την επιστροφή της στη Γαλλία, κατάφερε να ψηφιστεί η απαγόρευση του εμπορίου προϊόντων με δέρμα φώκιας νεότερης των τεσσάρων εβδομάδων, χάρις κυρίως της υποστήριξης από τον τότε πρόεδρο της χώρας, Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν.

«Έχω υπάρξει πολύ ευτυχισμένη, πολύ πλούσια, πολύ όμορφη, πολύ παινεμένη, πολύ διάσημη και πολύ δυστυχισμένη. Τα ζώα δεν με έχουν προδώσει ποτέ. Είναι εύκολα θηράματα, όπως ήμουν εγώ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου. Έτσι, νιώθουμε τα ίδια πράγματα. Τα αγαπώ» είχε πει κάποτε η ίδια.

Παράλληλα, της δόθηκε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής το 1985 από τον Πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν, αλλά η Μπαρντό το αρνείται.

Στις 16 Αυγούστου 1992, η Μπαρντό παντρεύτηκε για τέταρτη φορά, στη Νορβηγία, τον Μπερνάρ ντ’ Ορμάλ, ένα βιομήχανο, με τον οποίο αποφασίζει να ζήσει στο Σαιν-Τροπέ.

Η Μπριζίτ Μπαρντό είχε επιλέξει να μείνει μακριά από τις πλαστικές επεμβάσεις

Το 1993 απονέμεται για πρώτη φορά στο Χόλιγουντ το Διεθνές Βραβείο Μπριζίτ Μπαρντό, το οποίο τιμά κάθε χρόνο το καλύτερο ρεπορτάζ που σχετίζεται με ζώα. Η ηθοποιός, αν και συγκινημένη με τη χειρονομία των Αμερικανών, δεν πήγε ποτέ σε καμιά τελετή.

Το 1996, κυκλοφορεί ο πρώτος τόμος των απομνημονευμάτων της με τίτλο Initiales BB (Αρχικά Μπεμπέ), το οποίο αφηγείται τα παιδικά της χρόνια και ολόκληρη της περίοδο της ακμής της στον κινηματογράφο. Ο δεύτερος τόμος, Le Carré de Pluton, κυκλοφορεί το 1999, και αφηγεται τη ζωή της από το 1973 και μετά, αφού σταμάτησε τις ταινίες, μέχρι το 1996, περίοδο κατά την οποία αγωνίστηκε για τα ζώα.

Στις 11 Φεβρουαρίου 2000, την περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη, που δεν είναι άλλη από το θάνατο του Ροζέ Βαντίμ, του πρώτου της συζύγου.

To 2001, η οργάνωση PETA, απονέμει στη Μπαρντό ένα βραβείο, το «Ανθρωπιστικό Βραβείο PETA», σαν αναγνώριση των αγώνων της υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, και κυρίως για την προσπάθειά της για την προστασία της φώκιας.

Το 2002, και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, η Μπαρντό καλεί τον κόσμο σε μποϊκοτάρισμα των νοτιοκορεάτικων προϊόντων, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατανάλωση του κρέατος σκυλιών και γατιών στη Νότια Κορέα. Η ίδια υποστηρίζει πως την κίνησή της αυτή ακολούθησαν πολλές χιλιάδες απειλητικά γράμματα.

Στην συνέχεια το 2003, δημιουργεί ένα νέο σκάνδαλο, αλλά αυτή τη φορά πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα. Κυκλοφόρησε το βιβλίο Un cri dans le silence, όπου εκφράζει το σύνολο των προσωπικών της ιδεών για τη ζωή, μερικές από τις οποίες αντιπροσωπεύουν ανοιχτά ακροδεξιές απόψεις.

Η Μπριζίτ Μπαρντό πανέμορφη σε μεγαλύτερη ηλικία

Η ηθοποιός κάνει εκτενή αναφορά στον πόλεμο του Ιράκ και καταδικάζει τη γαλλική ελευθερία η οποία συρρικνώνεται. Καταπιάνεται επίσης με την «σεξουαλική ασυδοσία της κοινωνίας», καταδικάζει ορισμένους εκπαιδευτικούς αποκαλώντας τους «αστέγους της εκπαίδευσης» και καταφέρεται εναντίον ορισμένων ανέργων ονομάζοντάς τους «τεμπέληδες χαραμοφάηδες». Επίσης καταδικάζει τα Gay Pride, καθώς επίσης τη μουσουλμανική εορτή Αΐντ ελ-Κεμπίρ και τους παράνομους μετανάστες. Συνέπεια αυτών είναι τον Ιούνιο του 2004 να καταδικαστεί για την προώθηση ρατσιστικών αντιλήψεων

Το 2006, συνεχίζει τη σταυροφορία της ενάντια στο κυνήγι της φώκιας, αναχωρώντας και πάλι για τον Καναδά μετά από 30 χρόνια, παρά το γεγονός ότι υποφέρει από αρθριτικά και είναι αναγκασμένη να μετακινείται με πατερίτσες. Εκφράζει την επιθυμία να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό της χώρας, Στίβεν Χάρπερ, ο οποίος όμως αρνείται. Ωστόσο δεν παρατά την προσπάθεια και οργανώνει συνέντευξη Τύπου στην Οτάβα, έχοντας στο πλάι της νέους συμμάχους, τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ και την Πάμελα Άντερσον. Στις 28 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου, γιορτάζει τα 72α γενέθλιά της, αλλά και τα 20 χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας του Ιδρύματός της. Με αυτή την αφορμή εκδίδει ένα βιβλίο με τον τίτλο Pourquoi? (Γιατί;), αφηγούμενη τα 20 χρόνια λειτουργίας του Ιδρύματος.

Κατά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές το 2007, η Μπαρντό, εκνευρισμένη που το όνομά της συνδέθηκε με το κόμμα του Ζαν Μαρί Λε Πεν, υποστηρίζει ότι ποτέ δεν υπήρξε μέλος ούτε του Εθνικού Μετώπου ούτε κανενός άλλου κόμματος. Ανακοίνωσε μάλιστα πως δεν θα ψηφίσει, καθώς, σύμφωνα με την ίδια, κανένας από τους 12 υποψηφίους δεν δείχνει ευαισθησία στα ζητήματα που αφορούν τα ζώα.

Το 2008, δικαστήριο στο Παρίσι καταδικάζει την ηθοποιό σε δύο μήνες φυλάκιση με αναστολή και 15.000 ευρώ πρόστιμο με την κατηγορία ότι προέβη σε δηλώσεις που υποκινούν το ρατσιστικό μίσος, εξαιτίας ενός γράμματος που είχε στείλει στο Νικολά Σαρκοζί όταν εκείνος ήταν Υπουργός Εσωτερικών, στο οποίο και καταδίκαζε μια μουσουλμανική τελετή στην οποία σφάζονται ζώα.

Επίσης εξέφρασε την άποψη ότι οι μουσουλμάνοι εξαπλώνονται ταχύτατα στη Γαλλία και επιθυμούν να επιβάλλουν τον τρόπο ζωής και τις αντιλήψεις τους στο γενικότερο πληθυσμό. Η δίκη έληξε στις 3 Ιουνίου 2008, με την δικαστική αρχή να δηλώνει πως βαρέθηκε να καταδικάζει τη Μπαρντό για το ίδιο ζήτημα ξανά και ξανά.

Η Μπαρντό εμφανίστηκε ξανά στην επικαιρότητα το 2012, μετά από τις δηλώσεις της ότι στηρίζει την ακροδεξιά Μαρίν Λε Πεν, υποστηρίζοντας ότι είναι φιλόζωη, ενώ ανάλογη κίνηση πραγματοποίησε και το 2017.

Σχόλια
Σχολίασε εδώ
50 /50
2000 /2000
Όροι Χρήσης. Το site προστατεύεται από reCAPTCHA, ισχύουν Πολιτική Απορρήτου & Όροι Χρήσης της Google.
Κόσμος
Ακολουθήστε το Νewsit.gr στο Google News και ενημερωθείτε πρώτοι για όλη την ειδησεογραφία και τα τελευταία νέα της ημέρας
Πιο δημοφιλή
1
2
3
4
5
Πιο σχολιασμένα
184
140
116
109
92
Κόσμος: Περισσότερα άρθρα
Εμάνουελ Μακρόν για Μπριζίτ Μπαρντό: «Το σύμβολο της Γαλλίας που ενσάρκωσε μια ζωή ελευθερίας»
«Ήταν ένα απόλυτο αστέρι του γαλλικού και διεθνούς κινηματογράφου, μια μορφή γυναικείας φύσης στη φαντασία του έθνους, μια ελεύθερη και αφοσιωμένη φωνή», έγραψε επίσης ο Γάλλος πρόεδρος
Ο Εμάνουελ Μακρόν
Newsit logo
Newsit logo