Οι πολυαναμενόμενες ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας στην Κωνσταντινούπολη ξεκινούν υπό τη βαριά σκιά νέων μαζικών ουκρανικών επιθέσεων με drones σε βάθος ρωσικού εδάφους. Την ίδια ώρα, ο Ντόναλντ Τραμπ, που κάποτε υποσχόταν ταχεία επίλυση της σύγκρουσης, βλέπει το αφήγημά του να καταρρέει και την αξιοπιστία του να πλήττεται.
Με την Ουκρανία σχεδόν να πανηγυρίζει για το μεγάλο και πρωτοφανές της πλήγμα σε τέσσερις ρωσικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις μέσω drones και τη Ρωσία να χαρακτηρίζει το «χτύπημα» ως τρομοκρατική ενέργεια, οι δύο πλευρές οδηγούνται για μία ακόμη φορά στο τραπέζι των ειρηνευτικών συνομιλιών στην Κωνσταντινούπολη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όπως σημειώνει σε ανάλυσή του το CNN, ήδη από πριν φαινόταν δύσκολο να προκύψει κάποια ουσιαστική πρόοδος από τις απευθείας συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ωστόσο, μετά τις μαζικές ουκρανικές επιθέσεις με drones εναντίον στρατηγικών ρωσικών βάσεων, είναι ακόμη λιγότερο πιθανό ότι κάποια από τις δύο πλευρές θα υποχωρήσει από τις «κόκκινες γραμμές» της.
Ακόμη και πριν τις τελευταίες επιθέσεις, το Κρεμλίνο είχε αρνηθεί να καθορίσει επισήμως, μέσω υπογεγραμμένου μνημονίου, τι ακριβώς ζητά για να τερματίσει αυτό που αποκαλεί «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση».
Παρ’ όλα αυτά, Ρώσοι αξιωματούχοι δεν έχουν κρύψει τις σκληρές τους απαιτήσεις: κυριαρχία επί όλων των προσαρτημένων εδαφών, αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, άμεση άρση των κυρώσεων και τη λεγόμενη «αποναζιστικοποίηση» – όρος που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, εγγυήσεις για τα δικαιώματα των ρωσόφωνων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η ανησυχία για περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ρωσικά σύνορα – όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά και σε άλλες χώρες – αποτελεί επίσης διαρκή πηγή δυσαρέσκειας για το Κρεμλίνο, όπως και η τύχη των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων από ρωσικά περιουσιακά στοιχεία που έχουν παγώσει στο εξωτερικό.
Υπάρχουν εικασίες τόσο στα ρωσικά όσο και στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για πιθανά πεδία διαπραγμάτευσης, ενώ η έκβαση των συνομιλιών στην Κωνσταντινούπολη παρακολουθείται στενά.
Ωστόσο, μετά το τελευταίο χτύπημα του Κιέβου που έπληξε ανεπανόρθωτα το κύρος της Μόσχας, οι συζητήσεις για πιθανές υποχωρήσεις του Κρεμλίνου ίσως – προς το παρόν – να βγαίνουν εκτός ατζέντας.
Η Ουκρανία μπαίνει σε αυτόν τον δεύτερο γύρο απευθείας συνομιλιών ενισχυμένη από την προφανή καταστροφή ρωσικών στρατηγικών βομβαρδιστικών και άλλων κρίσιμων εναέριων μέσων.
Την Κυριακή, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι παρουσίασε μερικές από τις βασικές ουκρανικές θέσεις: άνευ όρων κατάπαυση του πυρός και επιστροφή των Ουκρανών παιδιών που έχουν μεταφερθεί στη Ρωσία.
Από την άλλη, οι ρωσικές απαιτήσεις για αποχώρηση των ουκρανικών δυνάμεων από εδάφη που το Κρεμλίνο διεκδικεί, αλλά δεν έχει καν κατακτήσει, παραμένουν αδιανόητες – ακόμη περισσότερο τώρα που η Ουκρανία απέδειξε πως μπορεί να χτυπήσει βαθιά πίσω από τις ρωσικές γραμμές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και πριν από τις τελευταίες ουκρανικές επιθέσεις με drones – και ενώ η Ρωσία ετοιμαζόταν για τις ειρηνευτικές συνομιλίες – ενίσχυε τις επιθέσεις της στην Ουκρανία, σε αυτό που μοιάζει με τα αρχικά στάδια μιας νέας θερινής επίθεσης.
Μέσα σε όλα αυτά, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ – ολοένα και πιο απογοητευμένος – παρακολουθεί από το περιθώριο μια εξέλιξη που απειλεί την αξιοπιστία της εξωτερικής του πολιτικής. Ο ίδιος καυχιόταν πως θα μπορούσε να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία σε χρόνο-ρεκόρ.
Ούτε η πίεση που άσκησε στον Ουκρανό ηγέτη – τον οποίο επέπληξε στο Οβάλ Γραφείο – ούτε οι πρόσφατες παρατηρήσεις του προς τον Πούτιν φαίνεται να έχουν φέρει τις δύο πλευρές πιο κοντά σε ειρηνευτική συμφωνία.
Ο Τραμπ εξακολουθεί να διαθέτει ισχυρά μέσα πίεσης, εάν το επιλέξει: επιβολή νέων αυστηρών κυρώσεων, όπως αυτές που ενέκρινε μαζικά η Γερουσία των ΗΠΑ, ή τροποποίηση της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας ώστε να αυξηθεί δραματικά το κόστος του πολέμου για τη Ρωσία. Τα μέτρα αυτά ίσως να μην είναι καθοριστικά, αλλά θα έστελναν σαφές μήνυμα δέσμευσης των ΗΠΑ.
Ο ίδιος ο Τραμπ δηλώνει ότι σκέφτεται απλώς να «αποτραβηχτεί» από όλη αυτή τη σύγκρουση. «Αυτός είναι πόλεμος του Μπάιντεν», επιμένει – ή, εναλλακτικά, του Πούτιν και του Ζελένσκι.
Όμως η αποχώρηση – και δεν είναι σαφές τι ακριβώς σημαίνει αυτό σε επίπεδο αμερικανικής πολιτικής – ίσως πλέον να μην αποτελεί επιλογή. Τουλάχιστον όχι χωρίς κόστος.
Η δική του επιμονή να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με τις προσωπικές του παρεμβάσεις προς τους ηγέτες Ουκρανίας και Ρωσίας, σημαίνει ότι ο Τραμπ – και κατ’ επέκταση οι ΗΠΑ – είναι πλέον άρρηκτα δεμένοι με την έκβαση.
Γι’ αυτόν τον λόγο, οι εξελίξεις τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στην Κωνσταντινούπολη παρακολουθούνται τόσο στενά.
Παρά τις συχνές προσπάθειές του να αποποιηθεί την ευθύνη, ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει πλέον γίνει – σε μεγάλο βαθμό – ο πόλεμος του Τραμπ, πάνω στον οποίο κρέμεται τώρα η διεθνής αξιοπιστία των ΗΠΑ από μια κλωστή.
Πληροφορίες από CNN
