Η απεργία ήρθε ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της αποτυχίας επίτευξης συμφωνίας για την αύξηση των μισθών την τρέχουσα χρονιά. Η πρόταση των εργοδοτών για 0,8% κρίθηκε “απαράδεκτη” από τα συνδικάτα.
Το πρωί ο πρωθυπουργός της χώρας Σαρλ Μισέλ κάλεσε όλες τις πλευρές να επαναλάβουν τις διαπραγματεύσεις. “Δεν υπάρχει άλλη λύση. Τα συνδικάτα και οι εργοδότες πρέπει να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η απεργία δε λύνει τίποτα”, είπε εκφράζοντας ευχαριστίες προς όλους όσοι σήμερα εργάζονται.
Κλειστός ο εναέριος χώρος!
Στο μεταξύ, εξαιτίας της απεργίας ο εναέριος χώρος του Βελγίου θα παραμείνει κλειστός με αποτέλεσμα να μην πραγματοποιηθεί καμία πτήση από και προς το Βέλγιο. Αυτό αναμένεται να επηρεάσει και τη σημερινή σύνοδο των υπουργών ‘Αμυνας του ΝΑΤΟ.
Σε ό,τι αφορά τα τρένα, η Βελγική Εθνική Εταιρεία Σιδηροδρόμων (SNCB) ανακοίνωσε πως περίπου το ήμισυ των δρομολογίων αναμένεται να πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της λεγόμενης “ελάχιστης υπηρεσίας”, ενός μέτρου προκειμένου να μην “παγώσει” το σύνολο των υπηρεσιών.
Σε κάθε περίπτωση, παρ’ όλο που τα μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο για “εξαιρετικά ήρεμη” ημέρα στους δρόμους, τα οδοφράγματα των απεργών έχουν δημιουργήσει προβλήματα σε ορισμένους δρόμους. Νωρίτερα, ένας οδηγός έπεσε με το όχημά του πάνω σε ομάδα απεργών κοντά στη Γάνδη με αποτέλεσμα να τραυματιστούν και να μεταφερθούν στο νοσοκομείο δύο άτομα. Ο οδηγός συνελήφθη.
Η Le Soir προβάλλει στο κεντρικό της πρωτοσέλιδο τις απόψεις ενός εκπροσώπου των «κίτρινων γιλέκων», ενός μαθητή που συμμετέχει στις κινητοποιήσεις για την κλιματική αλλαγή και ενός απεργού, επισημαίνοντας ότι, παρόλο που οι τρόποι δράσης διαφέρουν, στην ουσία διαπιστώνεται σύγκλιση μεταξύ των τριών κινημάτων, με σημαντικότερο το γεγονός ότι και στις τρεις περιπτώσεις είναι οι πολίτες αυτοί που επιδιώκουν να στείλουν ένα μήνυμα. Η ίδια εφημερίδα στο κύριο άρθρο της υποστηρίζει ότι τα εν λόγω κινήματα επαναστατούν ενάντια στην κώφωση εκείνων που βρίσκονται στο τιμόνι της πολιτικής και εν γένει στην εξουσία και ότι οι αυθόρμητες αντιδράσεις αυτών των πολιτών, οι οποίοι δεν χρειάστηκαν τη συνδικαλιστική ομπρέλα για να κινητοποιηθούν, θυμίζουν στην πραγματικότητα τους αγώνες που διεξάγονται από τους εκπροσώπους των εργαζομένων, υπογραμμίζοντας ότι θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις σε αυτόν τον κόσμο και ότι η επιλογή του να κλείσει κανείς τα αυτιά και να περιμένει να περάσει η μπόρα δε συνιστά την καλύτερη δυνατή αντίδραση.