Συνέντευξη έδωσε η Ντίνα Νικολάου στο Λοιπόν και την Ρενέ Σαραντινού και μίλησε για τις δυσκολίες που πέρασε μέχρι να “ανθίσει” το εστιατόριό της στο Παρίσι αλλά και για το πως λειτούργησαν τα πράγματα για την ίδια και την οικογένειά της κατά την περίοδο του lockdown λόγω του κορωνοϊού.
Πρόσφατα επισκέφθηκες τη Γαλλία, πώς είναι τα πράγματα εκεί;
Πρώτη φορά, εδώ και 15 χρόνια, έκανα να πάω στο Παρίσι 6 μήνες, γιατί είμαι εκεί από 20 χρονών και πριν 15 χρόνια γύρισα στην Ελλάδα κι άρχισα το… πήγαινε-έλα. Η αδελφή μου, η Μαρία, μαζί με την οικογένειά της είναι εκεί, μόνιμοι κάτοικοι. Τα εστιατόρια στο Παρίσι άνοιξαν μετά από εκείνα της Ελλάδας, με μεγάλη προσοχή, μάσκες, αντισηπτικά… Εμείς κρατηθήκαμε γιατί έχουμε ντελίβερι ελληνικά φαγητά, οπότε στην καραντίνα αυτό λειτούργησε, ο κόσμος που ήταν κλεισμένος μέσα έπρεπε να φάει κάτι ωραίο και νόστιμο. Έχουμε μια πολύ γερή και δυνατή πελατεία.
-Αγαπάει ο Γάλλος το ελληνικό φαγητό;
Ναι, οι πελάτες μας είναι Γάλλοι, οι οποίοι είναι πιστοί. Στο εστιατόριο, οι πελάτες μας, είναι όλοι Παριζιάνοι και με το που άνοιξε το εστιατόριο, ήρθαν να δοκιμάζουν ξανά τα φαγητά που αγαπάνε. Πρεσβεύουμε οτιδήποτε ελληνικό, τα φαγητά μας, τα κρασιά μας…οι πελάτες είναι φίλοι μας. Είμαστε εκεί μια άτυπη πρεσβεία για την γαστρονομία και για τον τουρισμό.
-Τα παιδιά σου βρίσκονται στη Γαλλία;
Τα παιδιά μου είναι εκεί, μόνο στην περίοδο της καραντίνας έτυχε να βρίσκονται στην Ελλάδα, οπότε την περάσαμε μαζί και οι τέσσερις, στο σπίτι μας στα Μελίσσια. Ήταν μια καλή ευκαιρία, ήταν ωραία, γιατί ήμασταν μαζί τόσες μέρες, τρώγαμε μαζί 3 φορές την ημέρα, είχαμε πολλά χρόνια να βρεθούμε όλοι μαζί. Τα δύο αγόρια μου, έχουν τρομερά ενδιαφέροντα κι ήταν σαν να είχαμε την καλύτερη παρέα τόσες μέρες. Περάσαμε απίθανα στην καραντίνα, αφού το λέω και ντρέπομαι. Είχαμε τεράστια άγχη βέβαια, δεν ξέραμε, δε γνωρίζαμε αν θα βγούμε ποτέ από τα σπίτια μας. Όταν άκουσα ότι “έκλεισαν” όλο τον κόσμο, μου “κόπηκαν τα πόδια”, είπα: “Τέρμα, αυτό είναι…τελειώνουμε…”. Να κλειστεί όλη η ανθρωπότητα; Έπαθα σοκ.
-Βλέποντάς σε, δείχνεις σαν να μην έχεις περάσει δυσκολίες, τα πράγματα ήρθαν εύκολα για σένα;
Είχα πολλές δυσκολίες. Με την αδελφή μου ήμασταν δύο γυναίκες κι έπρεπε να επιβιώσουμε στη Γαλλία, να κάνουμε ελληνική εστίαση, σ’ ένα πλήρως ανταγωνιστικό περιβάλλον, που επικρατούσαν οι άντρες. Εμείς εκεί δεν έπρεπε μόνο ν’ ανθίσουμε, αλλά να τους πείσουμε ότι αυτή είναι η ελληνική κουζίνα. Τώρα μετράμε ως προσωπικότητες της ελληνικής κουζίνας στο πολύ ανταγωνιστικό, γαστρονομικό περιβάλλον του Παρισιού. Η αδελφή μου είναι στο Διοικητικό Συμβούλιο ως Maitre Restauranteur, σε μια οργάνωση για τα εστιατόρια, τα οποία έχουν πάρει μια πιστοποίηση από το γαλλικό κράτος, που έχουν κουζίνα η οποία είναι βασισμένη σε φρέσκα προϊόντα και αγνές πρώτες ύλες. Μετά από ενάμιση χρόνο το καταφέραμε, αφού μας έκαναν εφόδους κι ελέγχους, καθώς αυτό συνδέεται με τη γαλλική αστυνομία και το έχουν λίγα εστιατόρια. Έχουμε βραβευτεί το 2017 ως το καλύτερο εστιατόριο ξένης κουζίνας στο Παρίσι. Δουλεύουμε μέρα-νύχτα, πάντα, δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να μη δουλεύει…