Το βραδάκι της 6ης Σεπτεμβρίου 1861, η βασίλισσα Αμαλία, σύζυγος του βασιλιά Όθωνα έχει βγει μαζί με την ακολουθία της για να κάνει την τακτική της βόλτα. Κάθε σούρουπο η βασίλισσα έβγαινε από το παλάτι και περπατούσε στα δρομάκια του «Βασιλικού Κήπου», του οποίου τα δέντρα του μόλις είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν. Ο βασιλικός κήπος δημιουργήθηκε κατ’ απαίτηση της Αμαλίας ως αυλή του κτηρίου των ανακτόρων, της σημερινής Βουλής δηλαδή. Μερικές φορές όμως, η βασίλισσα προτιμούσε να περιφέρεται κουβεντιάζοντας με τις κυρίες επί των τιμών στα παρτέρια της πλατείας Συντάγματος.
Πριν το 1843 ονομαζόταν «Πλατεία ανακτόρων», αλλά άλλαξε όνομα μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη, όταν ο συγκεντρωμένος λαός της Αθήνας σ’ αυτό τον χώρο υπό τον Μακρυγιάννη και τον Καλλέργη, είχε υποχρεώσει τον Όθωνα να δώσει Σύνταγμα στη χώρα. Επίσης, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι τότε η πλατεία μπροστά στα ανάκτορα δεν είχε την σημερινή μορφή που έχει το Σύνταγμα. Δεν υπήρχε η διαφορά επιπέδου από την είσοδο ως το έδαφος, όπου σήμερα υπάρχει το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, ούτε η διαφορά επιπέδου ανάμεσα στον δρόμο και την κάτω πλατεία. Τότε η πλατεία ξεκινούσε από την πύλη του κτιρίου και ήταν ενιαία κατηφορική, με δενδροστοιχίες δεξιά και αριστερά και παρτέρια λουλουδιών ανάμεσα τους.
Η Αμαλία έκανε λοιπόν αμέριμνη τη βόλτα της στην πλατεία, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε ένας καλοντυμένος νεαρός, ο οποίος έβγαλε ένα πιστόλι και από απόσταση είκοσι μέτρων την πυροβόλησε. Η σφαίρα δεν άγγιξε τη βασίλισσα ούτε κανέναν από την ακολουθία της, δείγμα ότι ο επίδοξος δολοφόνος ήταν άσχετος με τα όπλα. Οι φρουροί της βασίλισσας έπεσαν πάνω στον νεαρό και τον συνέλαβαν, ενώ η Αμαλία που τότε αντικαθιστούσε ως προσωρινή αντιβασίλισσα τον άντρα της που έλειπε στο εξωτερικό, κατατρομαγμένη έτρεξε πίσω στο παλάτι.
Ο συλληφθείς λεγόταν Αριστείδης Δόσιος, ήταν δεκαοκτώ χρονών, φοιτητής της νομικής και γιός ενός ανώτατου υπαλλήλου του υπουργείου εσωτερικών, του Κωνσταντίνου Δόσιου. Το ιστορικό παράδοξο ήταν ότι ο φοιτητής, δεν οδηγήθηκε αμέσως στην χωροφυλακή, αλλά τον πήγαν κατ’ ευθείαν στο Υπουργικό Συμβούλιο που έτυχε να συνεδριάζει εκείνη την ώρα, διότι ήθελε να τον ανακρίνει προσωπικώς ο πρωθυπουργός μπροστά στους υπουργούς του.
Πρωθυπουργός ήταν ο Αθανάσιος Μιαούλης, γιός του ήρωα της επανάστασης Ανδρέα Μιαούλη. Ο νεαρός Δόσιος, απάντησε στις ερωτήσεις με θάρρος, υποστηρίζοντας ότι ήθελε να απαλλάξει την Ελλάδα από τη τυραννία του βασιλικού ζεύγους και ότι δεν είχε κανέναν συνένοχο. Μόνος του είχε αποφασίσει και υλοποιήσει το εγχείρημα. Έπρεπε απλώς να φροντίσει να μάθει πότε έβγαινε η βασίλισσα από το παλάτι και να βρει ένα όπλο, πράγμα που δεν αποδείχτηκε διόλου δύσκολο. Όλοι στην πλατεία, από τους μαγαζάτορες ως τους σαλεπιτζήδες, γνώριζαν ότι κάθε απογευματάκι η βασίλισσα έκανε την βόλτα της.
Όπως είπε, ξεκίνησε μόνος από τα Εξάρχεια, πήγε στο Σύνταγμα και όταν την είδε, έκανε την απόπειρα. Μετά την πρωθυπουργική ανάκριση, ο Δόσιος οδηγήθηκε στα μπουντρούμια της χωροφυλακής, όπου υποβαλλόταν σε συνεχή βασανιστήρια ως τον Οκτώβρη του 1862, οπότε ο Όθωνας εκδιώχθηκε από την Ελλάδα και αυτός αποφυλακίστηκε.
Η χωροφυλακή βρήκε ευκαιρία να κατηγορήσει την αντιδυναστική εφημερίδα «Το μέλλον της πατρίδας» ως το άντρο που έστησε τη συνωμοσία και κυνήγησε ανηλεώς τους εκδότες και τους δημοσιογράφους της. Ο Δόσιος πάντως δεν είχε ομολογήσει κανένα όνομα αν και υποβαλλόταν συνεχώς σε ξυλοδαρμούς και στο μαρτύριο της αϋπνίας. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά η ίδια η Αμαλία μετέτρεψε την ποινή του σε ισόβια, είτε διότι δεν ήθελε να οξύνει τα πνεύματα είτε διότι τον λυπήθηκε.
Οι φιλομαναρχικοί βρήκαν ευκαιρία και έκαναν λαϊκό έρανο για να κτιστεί ο Άγιος Σώζων (επειδή σώθηκε η βασίλισσα), όμως δεν συγκεντρώθηκαν αρκετά χρήματα και το σχέδιο ματαιώθηκε. Η εκκλησία αυτή (ως Άγιος Σώστης) χτίστηκε πολύ αργότερα στη λεωφόρο Συγγρού, μετά από άλλη αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Βασιλιά Γεώργιου που έγινε στο σημείο που υπάρχει ως σήμερα η εκκλησία.
Ο Δόσιος αποφυλακίστηκε με χάρη μόλις εκδιώχθηκε ο Όθωνας. Πήγε στη Γερμανία και την Ιταλία για σπουδές, αλλά πέθανε πολύ νέος, μόλις 37 ετών. Τα βασανιστήρια είχαν κλονίσει την υγεία του που δεν αποκαταστάθηκε ποτέ. Πριν πεθάνει μάλιστα είχε νοσηλευτεί και σε ψυχιατρείο, καθώς τα πολλαπλά χτυπήματα στο κεφάλι τον είχαν τρελάνει. Ο πατέρας του πάντως, αν και ήταν δεδηλωμένος Οθωνικός πριν την απόπειρα, εκμεταλλεύτηκε την αντιστασιακή δόξα του άτυχου γιού του, αναμείχθηκε με την πολιτική μετά την έξωση του βασιλιά και κατάφερε να γίνει μέχρι και υπουργός παιδείας στην κυβέρνηση Ζηνοβίου Βάλβη το 1864.
Μία σταγόνα ιστορία με την υπογραφή του Δημήτρη Καμπουράκη. Διαβάστε εδώ όλα τα άρθρα.
Μία σταγόνα ιστορία – Διαβάστε επίσης
Καποδίστριας – Πετρόμπεης: Σχέση θανάτου
Η διαφορά κουρσάρων και πειρατών
Η ασύλληπτη μουσουλμανική επέκταση
Ποιος έκαψε την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας
Γραμμή Μαζινό: Το μεγαλύτερο αμυντικό φιάσκο
Ένας Κολοκοτρώνης που (επίτηδες) ξεχάσαμε
Ο πρώτος νεκρός της ελληνικής αεροπορίας
Βδέλλες στα ριζάφτια τους
Οι φούστες του Πάγκαλου
Η εφεύρεση που εκτόξευσε το ιππικό
Το ακριβότερο κόμμα και παύλα στην ιστορία
Γαλέρες, τα πλωτά κολαστήρια
Μοναχοί, άρρωστοι, κομπογιαννίτες
Η τιμωρία της αγαμίας και της κακογαμίας
Θερίζοντας Γερμανούς στο Αιγαίο
Ποια γυναίκα θεωρείται όμορφη;
Η βιομηχανία λειψάνων και κειμηλίων
Ο τρελός Χαλεπάς και η κοιμωμένη του
Αϊνστάιν – Χαζός και μεγαλοφυία
Φόρος υπέρ τρίτων για αφροδίσια
Το κυνήγι της γάτας, η εξορία του γουρουνιού
Η βιτριολική διαθήκη του Ανδρέα Συγγρού
Βόρειοι – Νότιοι: Ένα βρώμικο σφαγείο
Ο αποστάτης Γουλιμής
1200 μουλάρια φορτωμένα με χρυσάφι