Ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης μας είπε ότι την τρόικα δεν τη νοιάζει ποιος θα κυβερνήσει (κανονικά έτσι θα έπρεπε να είναι γιατί δεν έχει κανένα λόγο ανάμιξης στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα, αλλά….). Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε κύριε υπουργέ. Είναι η δική σας εκδοχή, η δική σας προσέγγιση. Ας πούμε πως είναι η αφήγηση του Πόζνα στο έργο του Πιραντέλλο.
Άλλο πρόσωπο, συμβιβαστικό έδειξαν τόσο ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ σε δηλώσεις του στο συνάδελφο Μιχάλη Ιγνατίου, όσο και ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα, ενώ και το Euroworking group ζήτησε να επιταχυνθούν οι συνομιλίες, να βρεθεί σύντομα συμφωνία, αφού προηγουμένως διαπίστωσε πως στην παρισινή βίλα συντελέστηκε πρόοδος. Είναι αυτή η αφήγησης της πεθεράς του Πόζνα στο «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε».
Πως όμως είναι τα πράγματα; Αν περιοριστούμε στο δικό μας μικρόκοσμο, νοτίως των Βαλκανίων, δεν θα καταφέρουμε να δώσουμε την κατάλληλη ερμηνεία. Σε επίπεδο ευρωζώνης , ευρωπαϊκό γενικότερα οφείλουμε να ανιχνεύσουμε τις γεωστρατηγικές αλλαγές και τις νέες προτεραιότητες της Γερμανίας μετά το θρυμματισμό του άξονα Βερολίνου-Παρισίων, πράγμα που κάναμε στο προηγούμενο σημείωμα. Το συμπέρασμα είναι πως η Γερμανία, άρα και η τρόικα ενδιαφέρεται σφόδρα για το ποιος κυβερνά στην Ελλάδα. Και δεν θα ήθελαν μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και προπαντός μία τυχόν επιτυχημένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (πράγμα αμφίβολο για να μην πούμε απίθανο με τις οικονομικές θέσεις που έχει εκφράσει και προπαντός με τη βαβέλ των συνιστωσών και την πολυγλωσσία η οποία αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει την κυβερνητική εξουσία μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε πολυδιάσπαση), αφού θα φούσκωνε με αέρα τα πανιά πρωτίστως των Podemos και ασφαλώς και των υπόλοιπων ευρωσκεπτικιστών. Το λιγότερο που θα έκανε θα αμφισβητούσε έμπρακτα τη γερμανική συνταγή, όχι μόνο για την έξοδο από την κρίση, αλλά για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Και τι κάνει η τρόικα; Φορτώνει με ακανθώδη ζητήματα το τραπέζι, ώστε να τα έχει μπροστά της και η επόμενη κυβέρνηση. Με βάση αυτό σκεφτικό θα μπορούσαμε να πούμε πώς να δεν υπήρχε η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, διαφορετική θα ήταν η στάση των δανειστών. Όπως και της κυβέρνησης ασφαλώς.
Τούτων λεχθέντων μπορούμε κάλλιστα να υποθέσουμε ότι ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης κάνει λάθος εκτίμηση.
Λανθασμένη ή καλύτερα παραποιημένη είναι και η αφήγηση της τρόικα. Καμώνεται τη διαλλακτική, ενώ προβάλλει σαθρά επιχειρήματα περί δημοσιονομικού κενού. Για να αντιληφθείτε τη σαθρότητα θα σας πούμε πως στις παραμέτρους και στους υπολογισμούς δεν έχει ληφθεί υπόψη η τιμή του πετρελαίου η οποία έχει κατρακυλήσει κατά 30%.
Ποια θα είναι η επίδρασή του άραγε; Σίγουρα ευεργετική στο εμπορικό ισοζύγιο. Ασφαλώς καλή για τους καταναλωτές, τις επιχειρήσεις και την οικονομία. Επομένως και για την ανάπτυξη, αφού θα αυξηθούν τα εισοδήματα που θα διατεθούν για κατανάλωση, θα γίνουν πιο φθηνά τα προϊόντα, οι μετακινήσεις κλπ. Σκεφτείτε πως αν η τιμή παραμείνει στα σημερινά επίπεδα η Ελλάδα θα δαπανήσει 3 δις. περίπου ευρώ λιγότερα για την αγορά πετρελαίου.
Αυτή την παράμετρο πως την αποτιμά η τρόικα; Πόσο τη χρησιμοποιεί στις συζητήσεις η κυβέρνηση που συνέταξε προϋπολογισμό με τιμή στα 100 ευρώ;
Και για να κλείνουμε. Πολύ μεγάλη ευθύνη έχει η παρούσα κυβέρνηση, αλλά και οι προηγούμενες, γιατί στο βωμό του πολιτικού κόστους δεν υλοποίησαν μεταρρυθμίσεις, πραγματικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα έδιναν μεγαλύτερη ώθηση στην οικονομία και θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας.
Και για να μην λέμε απλά κουβέντες, θα σας θυμίσω τη δήλωση του Αδωνι Γεωργιάδη πως μετά τις ευρωεκλογές μεταρρυθμίσεις κάνει μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Που σημαίνει όταν μένεις πίσω στις μεταρρυθμίσεις, η τρόικα σου τρίβει στα μούτρα το δημοσιονομικό κενό, ακόμα και αν το ξέρει πως έχει άδικο. Εξάλλου δεν έχει και κανένα άλλο επιχείρημα για να ζητήσει μείωση συντάξεων.
