Για να καταλάβουμε μια και καλή ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη ζουν και βασιλεύουν. Τώρα πως γίνεται να “βασιλεύουν” όταν στην πρώτη σοβαρή κρίση μιας χώρας – μέλους αδυνατούν να δόσουν μια πειστική απάντηση, μόνο όσοι πανηγύρισαν για την απόφαση των Βρυξελλών μπορούν να μας εξηγήσουν.
Αφήνοντας κατά μέρος τα πανηγύρια ένα πράγμα οφείλουμε να θυμόμαστε: Πριν δύο χρόνια όταν ξέσπασε η μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση τα κράτη έσπευσαν να εξασφαλίσουν την καταρρέουσα ρευστότητα των τραπεζών με δημόσιο “ζεστό” χρήμα. Το ίδιο έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή με τα 28 εκατ. ευρώ που κατέθεσε αμέσως στη διάθεση των ελληνικών τραπεζών. Συμπέρασμα: Οταν οι τράπεζες απειλήθηκαν έσπευσαν τα κράτη με λεφτά των φορολογούμενων να εγγυηθούν γι’ αυτές και να τις σώσουν. Τώρα που αυτές επανέρχονται στις ιλιγγιώδεις κερδοφορίες του, βρίσκεται σε μεγάλο δημοσιονομικό κίνδυνο μια χώρα η Ελλάδα. Λογικό δεν θα φαινόταν να συγκεντρωθούν οι τράπεζες και να συνεισφέρουν ώστε να τη σώσουν; Λογικό μπορεί να φαίνεται αλλά είναι εκτός των καπιταλιστικών ηθών και των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η Ευρωζώνη. Σύμφωνα λοιπόν με την απόφαση που ανακοίνωσε ο κ. Τρισέ λίγο πριν τη Σύνοδο Κορυφής η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα συνεχίσει να δανείζει τις Ελληνικές Τράπεζες με εγγύηση ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.
Δηλαδή: Καταθέτοντας ως εγγύηση τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου οι Τράπεζες “μας” θα μπορούν να δανείζονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με επιτόκιο 1,1% και στη συνέχεια να δανείζουν το Ελληνικό Δημόσιο με 6%! Οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι μόνο από αυτό το ληστρικό, τοκογλυφικό νταραβέρι οι Τράπεζες μας θα έχουν ετήσια κέρδη κοντά στα 4 δις εκ. ευρώ!
Οσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικότερα τις χώρες της Ευρωζώνης, αποδείχτηκε ότι δεν θέλουν και δεν μπορούν να αποκρούσουν ούτε μια συντονισμένη επίθεση κερδοσκόπων σε βάρος μιας χώρας μέλους. Παριστάνουν ότι τη σώζουν από τα σαγόνια του καρχαρία για να τη ρίξουν στο στόμα του λιονταριού (Δ.Ν.Τ.).
Από μόνη της η συμμετοχή του Δ.Ν.Τ στο “μηχανισμό βοήθειας” συνιστά ήττα για ό,τι σήμερα ονομάζουμε Ευρωζώνη και Νομισματική Ένωση. Η χώρα μέλος που δοκιμάζεται πληροφορείται ότι ο «μηχανισμός» για τη βοήθεια της θα λειτουργήσει όχι όταν η ίδια το ζητήσει αλλά μόνο εφόσον όλα τα κράτη – μέλη που θα συμμετέχουν στον μηχανισμό θα συμφωνήσει. Ενα κράτος μέλος (π.χ Γερμανία) να διαφωνήσει πάει περίπατο ο μηχανισμός. Το επιτόκιο με το οποίο θα δανειστεί η χώρα από τον “μηχανισμό” παραμένει άγνωστο. Απλά θα είναι κατά τι λιγότερο τοκογλυφικό από αυτό των αγορών.
Οσο για το Δ.Ν.Τ αυτό θα αποφασίσει και θα διατάξει τα νέα μέτρα που θα πρέπει να πάρει η κυβέρνηση ώστε να δανείσει τα λεφτά του.
Ο θλιβερός επίλογος ενός νεοφιλελεύθερου οικοδομήματος που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη γράφτηκε με την απόφαση της Συνόδου Κορυφής στις 25 Μαρτίου στις Βρυξέλλες. Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει σε απόλυτη προτεραιότητα τα κέρδη των τραπεζών. Για να… περιορίσει τους παγκόσμιους κερδοσκόπους ζητεί από τους πολίτες να σφίξουν το ζωνάρι. Να χάσουν τη δουλειά τους, να δουλεύουν περισσότερο και να αμείβονται λιγότερο. Να υπακούν και να μην διεκδικούν. Μια απλή Νομισματική Ένωση που όταν χρειάζεται να μιλήσει πολιτικά το κάνει χρησιμοποιώντας την πιο σκληρή, νεοφιλελεύθερη γλώσσα.
