Τον κώδωνα του κινδύνου κρούουν παράγοντες από τη βιομηχανία και τη μεταποίηση, καθώς εργολάβοι ετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν στους ελληνικούς αυτοκινητόδρομους, στηθαία ασφαλείας που παράγονται στην Τουρκία, αφήνοντας απροστάτευτη την ελληνική παραγωγή. Κι όλα αυτά, όταν ελληνικές εταιρείες παράγουν και δωρίζουν μεταλλικούς φράχτες για την ενίσχυση των ελληνοτουρκικών συνόρων.
Οι εισαγωγές από Τουρκία και οι αντιδράσεις
Όπως υποστηρίζουν παράγοντες της αγοράς, η εισαγωγή στηθαίων ασφαλείας από τη γείτονα χώρα, όχι μόνο θα στερήσει από την ελληνική παραγωγή ένα σημαντικό κύκλο εργασιών που έχει ανάγκη, αλλά και το κόστος τους θα είναι πολλαπλάσιο σε σχέση με αυτά που παράγονται στην Ελλάδα, ενώ και οι λύσεις που προτείνουν οι ελληνικές εταιρείες παραγωγής υπερκαλύπτουν τις τεχνικές προδιαγραφές.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στο πλαίσιο αυτό, πληροφορίες της αγοράς αναφέρουν, ότι εταιρεία παραχώρησης που ελέγχεται από ξένες κατασκευαστικές εταιρείες έχει ήδη δώσει οδηγίες στους εργολάβους της να προβούν σε προμήθεια Συστημάτων Αναχαίτισης Οχημάτων ( ΣΑΟ / Στηθαία Ασφαλείας ) από το εξωτερικό. Η εταιρεία παραχώρησης θα πληρωθεί σχεδόν 32 εκατ. ευρώ, ενώ η συνολική εργολαβία (προμήθεια και τοποθέτηση) θα της στοιχίσει μαζί με το φόρο 22,6 εκατ. ευρώ, αφήνοντας κέρδος 9,4 εκατ. ευρώ ήτοι 40% επί του κόστους.
Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι η εν λόγω εταιρεία παραχώρησης πιέζει για την χρησιμοποίηση «εγκεκριμένης» μελέτης εφαρμογής, η όποια δεν έχει λάβει υπόψιν της τις Οδηγίες Μελετών Οδικών Έργων – ΣΑΟ του 2010 που αποτελούν νόμο του ελληνικού κράτους, και ας της κοστίζει περίπου 7 εκατ. ευρώ παραπάνω. Αντ’ αυτού, ετοιμάζεται να διεκδικήσει 10 εκατ. ευρώ από το ελληνικό δημόσιο, με το «εργολαβικό τέχνασμα» ότι τα ΣΑΟ ελληνικής παραγωγής, που έχουν κατά κόρον χρησιμοποιηθεί στο ελληνικό οδικό δίκτυο, είναι ακατάλληλα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Εθνικής Οδού Αθηνών – Θεσσαλονίκης, όπου στο τμήμα Α το ήδη τοποθετημένο και πιστοποιημένο κατά ΕΝ1317 ΣΑΟ δεν εγκρίνεται για τοποθέτηση στο τμήμα Β. Και όλα αυτά αγνοώντας την Ελληνική νομοθεσία και προωθώντας στηθαία τα οποία κατά πάσα πιθανότητα «βαφτίστηκαν» πιστοποιημένα χρησιμοποιώντας το παράθυρο μετάβασης που όφειλε να έχει το ΕΝ1317, αλλά δεν προβλέπεται η τοποθέτηση τους από την ελληνική νομοθεσία η οποία απαιτεί Δοκιμές Πρόσκρουσης με βάση το ΕΝ1317 – 1 & 2.
Τώρα, παράγοντες της αγοράς κάνουν λόγο για παραλογισμό και την ίδια στιγμή κάνουν έκκληση προς το Υπουργείο Υποδομών, ζητώντας να λάβει σοβαρά όλα τα δεδομένα και να στηρίξει την ελληνική βιομηχανία, σε μία περίοδο που η οικονομία το χρειάζεται περισσότερο από ποτέ.
