Το Β΄τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι η επίμαχη αύξηση δεν αντίκειται στις συνταγματικές επιταγές και ειδικότερα στα άρθρα του Συντάγματος: α) 4 παράγραφος 5 (συνεισφορά πολιτών χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους),
β) 5 παράγραφος 1 (δικαίωμα πολιτών για συμμετοχή στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας) και
γ) 17 (η περιουσία τελεί υπό την προστασία του κράτους). Παράλληλα, ο εν λόγω φόρος δεν προσκρούει ούτε στην Ευρωπαϊκά Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), η οποία προστατεύει την περιουσία.
“Δεν τίθεται ούτε ζήτημα υπέρμετρης επιβάρυνσης της ιδιοκτησίας ή επέμβασης στην περιουσία των βαρυνομένων δυσανάλογη σε σχέση με τον επιδιωχθέντα από τον νομοθέτη σκοπό ή ζήτημα υπέρμετρου περιορισμού της επιχειρηματικής ελευθερία των υπόχρεων, ο οποίος να θίγει τον πυρήνα του δικαιώματος για την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας” επισημαίνεται στην απόφαση του ΣτΕ.
Στο ΣτΕ είχε προσφύγει εξωχώρια εταιρεία, η οποία είχε συσταθεί το 2005 με έδρα στην Μονροβία της Λιβερίας (η οποία περιλαμβανόταν στις χαρακτηρισθείσες από τον Ο.Ο.Σ.Α. ως φορολογικούς παραδείσους χώρες) και είχε δραστηριότητα (σκοπό) την αγορά, κατοχή κ.λπ. ακίνητης περιουσίας.
Στην Ελλάδα είχε υποβάλει δήλωση έναρξης εργασιών ως ιδιοκτήτρια ακινήτου. Η επίμαχη εταιρεία είχε το 80% της κυριότητας αγροτεμαχίου έκτασης 1.669 στρεμμάτων στην εκτός σχεδίου περιοχή Κοκκιναράς του Δήμου Κηφισιάς κοντά στο κτήμα της Μονής Πετράκη. Για την τριετία 2007-2010 και τις καταλογίστηκε κύριος φόρος 2.212.780 ευρώ και πρόσθετος φόρος λόγω μη υποβολής δήλωσης.
Με την απόφαση τους οι σύμβουλοι Επικρατείας απέρριψαν ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς της οffshore εταιρείας και ανέπεμψαν την υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών για να καθορίσει την αξία του επίμαχου ακινήτου και στη συνέχεια να επιβληθεί εκ νέου ο εν λόγω φόρος.
