Όσο πλησιάζει η ώρα της προσφυγής στον περίφημο μηχανισμό βοήθειας που φιλοτέχνησαν για να «μας σώσουν» οι Ευρωπαίοι εταίροι, τόσο πληθαίνουν οι φωνές στην Ευρώπη που τον χαρακτηρίζουν από αναποτελεσματικό ως ληστρικό.
Ο Γερμανός ευρωβουλευτής και επικεφαλής των σοσιαλιστών στο ευρωκοινοβούλιο Μάρτιν Σουλτς το είπε όσο γινόταν πιο καθαρά. Δήλωσε ότι η Γερμανία θα δανείζει την Ελλάδα με 5% τη στιγμή που η ίδια θα δανείζεται με 1,25%. Τόνισε μάλιστα ότι με βάση τη ρήτρα μη διάσωσης ένα κράτος δεν υποχρεούται να αναλάβει τα χρέη άλλου κράτους αλλά δεν έχει δικαίωμα να αποκομίζει κέρδη λόγω του χρέους ενός άλλου κράτους.
Γιατί η Γερμανία, η Γαλλία και όσοι μας δανείσουν τελικά, θα κερδοσκοπήσουν εις βάρος μας. Ετσι θα εκφραστεί η περιβόητη κοινοτική αλληλεγγύη. Ετσι εξηγείται ως ένα βαθμό γιατί τα spread’s τραβάνε την ανηφόρα. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δανείζουν με επιτόκιο σαν κι αυτό των αγορών. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να υποχωρήσουν τα επιτόκια από τη στιγμή που η Ευρωζώνη τα κρατά σε τέτοια επίπεδα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη φανερώσει τα αδιέξοδα της. Η συνθήκη του Μάαστριχτ και αργότερα η συνθήκη της Λισαβόνας έβαλαν τις αγορές και την ελεύθερη κίνηση του κεφαλαίου πέρα και έξω από κάθε πολιτικό έλεγχο. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συμπεριφέρεται ανεξέλεγκτα, βάζει μόνη της, τους όρους. Δεν υπάρχει ομοσπονδιακό όργανο που να της ασκεί τον οποιοδήποτε έλεγχο.
Μπορεί σε αυτή τη φάση της κρίσης να συμπεριφέρεται με… αβρότητα απέναντι στις ελληνικές τράπεζες αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από το ότι παίρνει της καλύτερες θέσεις μάχης για το “πλιάτσικο” που αύριο – μεθαύριο θα επιχειρηθεί εναντίον της δημόσιας περιουσίας. Αν το δημόσιο φτάσει στο σημείο να βάλει μπροστά αυτό που λέγεται κομψά «εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας» τότε θα χρειαστούν τράπεζες για να συμμετάσχουν στις συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) για να γίνει η αυτοχρηματοδότηση των έργων.
Αυτός είναι ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια των ελληνικών τραπεζών παρά το γεγονός ότι αυτές έχουν “αγοράσει” ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού δημόσιου χρέους. Αυτός είναι ο λόγος που οι τραπεζίτες με πρώτο τον κ. Προβόπουλο ζητούν την άμεση προσφυγή στον μηχανισμό της Ε.Ε και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Γνωρίζουν ότι ειδικά το τελευταίο δεν θα αργήσει να απαιτήσει την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας. Τότε είναι που θα αναλάβουν δράση οι Τράπεζες.
