«Πριν δαιμονοποιήσουμε το σχέδιο στήριξης της ελληνικής οικονομίας, πρέπει να απαντήσουμε αν μπορεί η Ελλάδα να δανείζεται με επιτόκια της τάξης του 7% και του 8%», είπε, αλλά διευκρίνησε πως «πρέπει να πούμε κατηγορηματικά ότι είναι ένας μηχανισμός στήριξης για ένα ορισμένο διάστημα, από τον οποίο πρέπει να βγούμε, και ο οποίος από μόνος του δεν μας σώζει. Την ελλάδα θα τη σώσουμε εμείς με τις προσπάθειές μας και τις δυνάμεις μας. Η κρίση είναι τελευταία ευκαιρία του πολιτικού συστήματος για επαναφορά της χώρας στην αναπτυξιακή τροχιά». Σημείωσε δε, ότι μία πολιτική σπατάλης 30 χρόνων δεν μπορεί να ανατραπεί σε δύο τρία χρόνια.
Η κ. Μπακογιάννη κατέθεσε πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος «που θα καλύψει τις ανεπάρκειες, όπως η έλλειψη συνταγματικού δικαστηρίου. Επίσης, συνταγματική πρόβλεψη για τα δημοσιονομικά όρια, που μπορεί να κινείται η εκάστοτε κυβέρνηση και η οποία θα εμποδίζει την κυβέρνηση από μία επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, ώστε να προστατεύει τις επόμενες γενιές από ανεύθυνες πολιτικές διόγκωσης του δημόσιου χρέους».
Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δεν έχει σχέδιο για τις δράσεις, που χρειάζονται για την Οικονομία, και το απέδειξε στο φορολογικό νομοσχέδιο. «Η πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί τις ξένες επενδύσεις να φύγουν από τη χώρα, ενώ ο στόχος μας είναι να πετύχουμε πρωτογενή πλεονάσματα και να αντιμετωπίσουμε την έκρηξη του δημόσιου χρέους», ανέφερε και υποστήριξε πως «ο κ. Παπανδρέου ακολουθεί τακτική επιπόλαια και επιζήμια για τον τόπο χρεώνοντας τις ευθύνες σε άλλους».
Η πρ. υπουργός ανέφερε ακόμη πως «ζούμε σε περίοδο κρίσης, χωρίς προηγούμενο, από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Πρέπει να θέσουμε το ερώτημα, γιατί ως χώρα, ως κοινωνία, ως οικονομικό και πολιτικό σύστημα, φθάσαμε εδώ και η συζήτηση να καταλήγει σε προτάσεις και ιδέες για την επίλυση, αλλά και μία αρχιτεκτονική ανάπτυξης, που θα φέρει τη σφραγίδα της ΝΔ».
Επιπλέον, είπε πως «η Ελλάδα έφθασε εδώ, γιατί ξόδευε για 30 χρόνια περισσότερα από όσα παρήγαγε και δημιούργησε ένα μεγάλο έλλειμμα και ένα τεράστιο χρέος, το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ “ζύμωσαν” την κοινωνία σε μία επιδοματική πολιτική. Η κοινωνική πολιτική, όμως, δεν γίνεται με δανεικά, είναι φθηνός λαϊκισμός και εμπαιγμός του λαού».
Καταλήγοντας υποστήριξε ότι «αδράνεια, κακοδιαχείριση, κρατισμός, διαφθορά, μάς έφθασαν μέχρι εδώ. Η Ελλάδα μπαίνει σε μία μακρά και δύσκολη περίοδο. Για πρώτη φορά υπάρχουν ονομαστικές μειώσεις μισθών και οι ουσιαστικές μειώσεις είναι ακόμη μεγαλύτερες. Τις μεγαλύτερες συνέπειες θα έχει η αγορά εργασίας, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους. Η απάντηση συμπυκνώνεται σε δύο: ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή».
