Και ασφαλώς ο σίγουρος δρόμος για να μην πάρουν ποτέ τα λεφτά τους οι δανειστές. Αυτό θα συμβεί γιατί βυθίζοντας τη χώρα σε νέο θανατηφόρο σπιράλ ύφεσης το αποτέλεσμα θα είναι νέα μείωση του ΑΕΠ, περισσότεροι φτωχοί και άνεργοι.
Όσον αφορά στην πεντασέλιδη πρόταση ο κίνδυνος του σπιράλ του θανάτου αποκαλύπτεται και μόνο από το ΦΠΑ 23% στην ενέργεια (ασφαλώς και άλλες προτάσεις είναι θανατηφόρες, αλλά αυτή μπορεί να συγκριθεί μόνο με το δάγκωμα κόμπρας).
Δείτε πόσο μεγάλο κίνδυνος καραδοκεί αν υιοθετηθεί η πρόταση των δανειστών. Αυτομάτως το κόστος όλων των επιχειρήσεων θα αυξηθεί, τα προϊόντα θα ακριβύνουν ακόμα περισσότερο από την ακρίβεια που θα προκύψει από την άνοδο του ΦΠΑ.
Οι συνέπειες αυτής της ελεεινής και τρισάθλιας πρότασης θα είναι η μείωση της κατανάλωσης και προπαντός πτώση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων λόγω ανόδου του κόστους παραγωγής.
Θα θιγούν τόσο οι εξαγωγικές επιχειρήσεις όσο και εκείνες που απευθύνονται στο εσωτερικό της χώρας με αποτέλεσμα τα ελληνικά προϊόντα να είναι πιο ακριβά από εκείνα των ανταγωνιστών στο εξωτερικό. Αυτό σημαίνει πλήγμα στις εξαγωγές αλλά και υποκατάσταση των εγχωρίως παραγόμενων προϊόντων από εισαγόμενα.
Και το λογικό ερώτημα που τίθεται είναι πως διορθώνεται το πρόβλημα; Η απάντηση των δανειστών θα είναι το γνωστό «κόψτε μισθούς» για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα. Κι αν κοπούν οι μισθοί θα περικοπούν και οι συντάξεις, η ύφεση θα βαθύνει και το σπιράλ του θανάτου θα εκτελέσει κυριολεκτικά τη χώρα.
Αν από την άλλη δοθεί νέα τετράμηνη παράταση η χώρα δεν μπορεί να αντέξει άλλο την αβεβαιότητα, την αστάθεια και την ανασφάλεια. Η επιλογή αυτή αποτελεί κυριολεκτικά το βήμα που θα μας ρίξει στο γκρεμό.
Όμως, η παράταση υποκρύπτει και πολιτικά ελατήρια. Αν η κυβέρνηση την αποδεχτεί τότε ως το Φθινόπωρο θα συνεχιστεί η φθορά της, καθώς και του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε δεν αποκλείεται να υλοποιηθεί το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης». Μόνο που η υλοποίηση σε οκτώ, αντί για 2 ή 3 μήνες όπως υπολόγιζαν οι εμπνευστές του, θα αποτελέσει τη χαριστική βολή για την οικονομία. Το κακό για τους δανειστές αλλά και για τους εμπνευστές είναι πως η σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει την ελκτική δύναμη που απαιτείται, οπότε οι εμπνευστές του εγχειρήματος της παράτασης μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν τη θέση τους.
Από την άλλη πλευρά και οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ανόητοι να συρθούν σε έναν αργό πολιτικό θάνατο του κόμματος και της προσωπικής τους πολιτικής υπόστασης, οι οποίες επιπλέον θα προκαλέσουν απρόβλεπτες εξελίξεις για τη χώρα.
Θα προτιμήσουν εκλογές εντός του Ιουνίου ή αρχές Ιουλίου και θα ακυρώσουν πλέον οριστικά το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης», ενώ θα επανατοποθετήσουν τα ζητήματα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές σε άλλη βάση. Οπότε δεν αποκλείεται να δούμε να ανοίγει ακόμα και η πόρτα του φρενοκομείου.
Κι αυτό θα συμβεί αν οι δανειστές δεν συναινέσουν σε μία βιώσιμη και μακροπρόθεσμη συμφωνία που θα βάζει τέλος στην αβεβαιότητα, στην αστάθεια και την ανασφάλεια.
Βεβαίως αν τελικά γίνουν εκλογές προβλέπουμε πως το πολιτικό σκηνικό θα αναδιαταχθεί εκ βάθρων, ενώ και η πολιτική γεωγραφία και η ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει ριζικά.
