Υπερψηφίστηκε από τους βουλευτές της συμπολίτευσης στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, ο Προϋπολογισμός του 2011. Κλείνοντας την συνεδρίαση, ο υπουργός Οικονομικών επανέλαβε πως ο Προϋπολογισμός του 2011 είναι «ειδικών συνθηκών», καθώς «ακολουθεί μια χρονιά που ίσως να μην ξαναδούμε και ελπίζουμε να μην ξαναδούμε στη χώρα μας – μια χρονιά που λίγο να βρεθούμε σε απόλυτη στάση πληρωμών και αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων».
Έχοντας αποφύγει την προοπτική αυτή, «θα αδικούσαμε τη χώρα και τις θυσίες των πολιτών, εάν ακυρώναμε στην πράξη τις προσπάθειές τους. Γι’ αυτό ο Προϋπολογισμός, συνεχίζει την προσπάθεια που ξεκινήσαμε: Ξεκινά από μια δύσκολη αφετηρία, καλύτερη όμως από εκείνη του 2009, για να βάλει σε τάξη τα δημοσιονομικά. Καινοτομεί γιατί επιλέγει να αντιμετωπίσει τις πραγματικές παθογένειες που είναι οι μαύρες τρύπες του κράτους (δημόσιοι οργανισμοί, νοσοκομεία κ.ά.) και διαφυλάσσει τις πραγματικά χρήσιμες δαπάνες για την υγεία, πρόνοια, παιδεία, επιδόματα, μισθούς και συντάξεις , για τις οποίες έχουμε πολεμήσει και κατακτήσει ως κοινωνία. Ο Προϋπολογισμός επιχειρεί να συνεχίσει την προσπάθεια ανόρθωσης των εσόδων, ώστε να φτάσουμε να χρηματοδοτούμε με αυτά τις δαπάνες μας. Και δεν το κάνει με υψηλότερους φόρους, αλλά με διεύρυνση της φορολογικής βάσης».
«Στο τέλος του 2011 θα έχουμε φτάσει σε μια πολύ πιο ισορροπημένη κατάσταση, έχοντας μειώσει το έλλειμμα κατά 5 δισ. ευρώ, αλλά έχοντας πολύ δρόμο μπροστά μας» προέβλεψε ο υπουργός Οικονομικών.
Παρότι ο Προϋπολογισμός είναι «σφιχτός», είναι ταυτόχρονα και αναπτυξιακός – τόνισε ο κος Παπακωνσταντίνου. «Η ανάπτυξη δεν παραγγέλνεται, δεν διατάσσεται. Αυτό που μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση είναι να δημιουργεί τις συνθήκες ώστε η ιδιωτική πρωτοβουλία να τροφοδοτεί την αναπτυξιακή μηχανή της οικονομίας: Προϋπόθεση για την ανάπτυξη είναι να υπάρχουν χρήματα στην οικονομία, αλλά και να υπάρξουν όλες οι τομές και αλλαγές που δρομολογήσαμε. Χωρίς τις αλλαγές αυτές, οποιαδήποτε προσπάθεια κάνει η κυβέρνηση, είναι καταδικασμένη να αποτύχει». Και βεβαίως, η ταχύτητα με την οποία η Ελλάδα θα βγει από την στενωπό που βρίσκεται σήμερα, «εξαρτάται και από τις αποφάσεις που θα παρθούν σε επίπεδο ευρωζώνης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια σειρά από δυσλειτουργίες της».
«Ακούστηκαν πολλές φωνές για άλλο μείγμα. Δυστυχώς τα επιχειρήματα δεν συνοδεύτηκαν από ρεαλιστικές προτάσεις. Εκείνες ήταν, είτε η απόρριψη του συλλογικού μοντέλου στο οποίο λειτουργεί η χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια, (κάτι που προτείνεται από δυνάμεις της Αριστεράς), είτε μια εύκολη, κενού περιεχομένου προσέγγιση, που μιλά για μιαν άλλη πολιτική, αλλά αρνείται να μας πει ποια είναι. Όσο όμως οι πολίτες, απέναντι στην πολιτική μας, ακούνε κενολογίες που απλώς τους χαϊδεύουν τα αυτιά, εξακολουθούν να πείθονται πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ αυτόν που ακολουθούμε» ανέφερε μεταξύ άλλων ο κος Παπακωνσταντίνου.
