Μπορεί να μην κυριαρχεί στη λογοτεχνική σκηνή όπως στα μέσα του 20ού αιώνα, η επιρροή του Έρνεστ Χέμινγουεϊ ωστόσο, είναι ιδιαίτερα αισθητή ακόμα και σήμερα. Αποτέλεσε μέλος της αποκαλούμενης «Χαμένης Γενιάς» των Αμερικανών λογοτεχνών στο Παρίσι, στις δεκαετίες του 1920 και του 1930.
Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του συγκαταλέγονται “Ο Γέρος και η Θάλασσα”, “Για ποιον χτυπά η καμπάνα” και ο “Αποχαιρετισμός στα όπλα”. Το 1953 τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ, ενώ τον επόμενο χρόνο βραβεύθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, αρκετά προβλήματα υγείας στάθηκαν εμπόδιο στην συνέχιση του έργου του. Η κατάσταση του επιδεινώθηκε από την υπερβολική χρήση αλκοόλ καθώς και από την κατάθλιψη που εμφάνιζε. Παρά τις αντιξοότητες, κατάφερε να ολοκληρώσει το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα “Μια κινητή γιορτή”, έργο που τελικά εκδόθηκε μετά τον θάνατο του.