Σε ειδική συνεδρίαση στην αίθουσα της Γερουσίας, παρουσία του προέδρου του Κοινοβουλίου, Νικόλαου Βούτση και με τη συμμετοχή των ομάδων Φιλίας Ελλάδας – Ισραήλ και εκπροσώπων της εβραϊκής κοινότητας, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή.
Στο Περιστύλιο, όπου πέρσι η Βουλή τοποθέτησε αναμνηστική στήλη, πραγματοποιήθηκε τελετή, με την πρέσβειρα του Ισραήλ, Ιρίτ Μπεν Αμπά, να ευχαριστεί το ελληνικό Κοινοβούλιο και να απευθύνει κάλεσμα κατά του ρατσισμού στην Ευρώπη και τον πρόεδρο της Βουλής να αναφέρεται στην ανάγκη συσπείρωσης των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου κατά τις αναβίωσης φιλοναζιστικών και ρατσιστικών συμπεριφορών σε ολόκληρη την Ευρώπη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Επίσης, τόσο ο κ. Βούτσης, όσο και ο υπουργός Παιδείας, Κ. Γαβρόγλου, μίλησαν για τερατωδία, που δεν πρέπει να επαναληφθεί. «Χρειάζονται ενεργές πράξεις τώρα, πολιτικές τώρα, αφού οι εξελίξεις στην Ευρώπη οδηγούν σε καταστάσεις και αναβιώσεις συμπεριφορών ρατσιστικών, ξενοφοβικών και φιλο-ναζιστικών, αλλά και σε κρατικές συμπεριφορές που “φλερτάρουν” με τέτοιες νοοτροπίες» τόνισε ο πρόεδρος της Βουλής.
Ο υπουργός Παιδείας, Κωνσταντίνος Γαβρόγλου, τόνισε ότι το ολοκαύτωμα ήταν έργο του φασισμού, αλλά και όσων τον ανέχθηκαν και επισήμανε ότι είναι κρίσιμο να το θυμόμαστε, στη συγκυρία που βλέπουμε την ρητορική του μίσους να αναπτύσσεται και προέτρεψε να μην υποτιμούμε την επικινδυνότητα, «το Ολοκαύτωμα δεν ξεκίνησε από τα κρεματόρια, κατέληξε σε αυτά….».
Ο πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας του ελληνικού κοινοβουλίου με την ισραηλινή Κνέσετ, Δημήτρης Σεβαστάκης, τόνισε ότι η βαθιά, αμοιβαία αγάπη είναι το κεντρικό εργαλείο για να αποτραπεί η έλευση, αναβίωση και επιστροφή του κακού, έτσι όπως το βίωσε η εβραϊκή κοινότητα και εν γένει οι κοινότητες των ανθρώπων ή των διωκόμενων τις δεκαετίες του 1930, του μεσοπολέμου, αλλά και στις παρυφές της δεκαετίας του 1950 όπου άρχισε να σταθεροποιείται ένα ισορροπημένο ιστορικό καθεστώς.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Η μνήμη είναι μορφή αναπαράστασης, εικονοποιείς, διαβάζεις, φέρνεις στο νου και βλέπεις τον εαυτό σου μέσα στον άλλον. Αυτή, λοιπόν, η βαθιά γέφυρα, να βλέπεις τον εαυτό σου στο άλλο, αυτή δηλαδή η αγαπητική προσχώρηση, θεωρώ το σημαντικότερο απόκτημα της ώριμης σκέψης και της επαρκούς γνώσης, νομίζω ότι είχε φτάσει σε ένα όριο» είπε ο κ. Σεβαστάκης.
Στο ρόλο που διαδραματίζουν οι επιζήσαντες από τα κρεματόρια για να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη, αναφέρθηκε ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, Κώστας Δουζίνας, ο οποίος είπε πως ο λόγος για το Ολοκαύτωμα, αποτελεί έναν ατελείωτο αγώνα μεταξύ της μνήμης και της λήθης, «η λησμονιά και η μνημοσύνη, είναι ταυτόχρονα απαραίτητες και αδύνατες». «Πρέπει να αφουγκραστούμε τις εξουθενωτικές μνήμες του πάσχειν. Να θυμηθούμε τα μέτρα και τα δάκρυα, τους ανείπωτους θανάτους, τα ακατάγραπτα βασανιστήρια, παρότι οι προσπάθειες να μπουν σε λόγια, είναι και αδύνατες» τόνισε.
Με πληροφορίες ΑΠΕ – ΜΠΕ
