Στο δυστύχημα έχασαν επιτόπου τη ζωή τους δύο από τους εργάτες του σταθμού, μέσα δε στους επόμενους τέσσερις μήνες, πέθαναν από τη ραδιενέργεια 28 εκ των πυροσβεστών που έσπευσαν στο χώρο της καταστροφής για την αντιμετώπιση της φωτιάς και τη ραδιενέργεια που εκλύθηκε. Άλλοι 19 άνθρωποι από τα σωστικά συνεργεία που βρέθηκαν εκεί τις πρώτες δραματικές ημέρες έχασαν τη ζωή τους έως το 2004.
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει εκτιμήσει ότι η συνολική ακτινοβολία που εκλύθηκε ήταν 200 φορές μεγαλύτερη από εκείνη των ατομικών βομβών που έπεσαν το 1945 στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Περίπου 350 χιλιάδες άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τις εστίες τους, λόγω της μόλυνσης από τη ραδιενέργεια, ενώ περίπου 9500 άτομα παρέμειναν στις ζώνες υποχρεωτικής εκκένωσης.
Επίσημες έρευνες υπολογίζουν ότι οι θανατηφόροι καρκίνοι που συνδέονται με το πυρηνικό ατύχημα φτάνουν τους 9000.
Η αντιμετώπιση της διαφυγής ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα επέβαλε την κατασκευή μίας σαρκοφάγου από μπετόν, που θα «σφράγιζε» την κατεστραμμένη εγκατάσταση.
Το έργο ολοκληρώθηκε σε χρόνο ρεκόρ, μέσα στο 1986, άλλα μόλις έξι χρόνια αργότερα επιστήμονες διαπίστωναν ότι αυτή είχε ήδη παρουσιάσει ρήγματα.
Ο φόβος για την κατάρρευσή της, οδήγησαν ουκρανική κυβέρνηση και διεθνή κοινότητα στην απόφαση για την κατασκευή μίας νέας σαρκοφάγου.
Το 2007, μία κοινοπραξία των γαλλικών εταιριών «Bouygues» και «Vinci», κέρδισε τον σχετικό διαγωνισμό.
Με ύψος 105 μέτρα, μήκος 150 μέτρα και πλάτος 260 μέτρα η νέα αεροστεγής σαρκοφάγος και ένας νέος χώρος αποθήκευσης πυρηνικών αποβλήτων θα στοίχιζε 1,5 δισ. ευρώ. Τα απαραίτητα κεφάλαια εξασφαλίστηκαν από κράτη – δωρητές και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ).
Το έργο ξεκίνησε σημαδιακά στις 26 Απριλίου του 2012, 26 χρόνια μετά από την καταστροφή.
