«Πρέπει να είμαστε με το μέρος σας, να είμαστε σύμμαχοι. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να πούμε το στραβό αλλά πρέπει να το σκεφτούμε καλά και να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε προβάλλοντας καλές εικόνες. Ναι, είμαστε και γλεντζέδες και καταφερτζήδες και λέμε πολλά, αλλά πρέπει να είμαστε υπερήφανοι, γιατί και αυτά είναι το ελληνικό δαιμόνιο. Πρέπει να το καλλιεργήσουμε ακόμα πιο πολύ, δεν πρέπει να μας φοβίζουν με το ΔΝΤ. Το παιχνίδι σε αυτό το επίπεδο το έχουμε χάσει. Όταν χάνεις ένα παιχνίδι όμως, σε ένα πεδίο μάχης πρέπει να βρεις ένα καινούργιο, στο οποίο να μπορείς να έχεις την πρωτιά …».
Η συνάντηση της Έλενας Κατρίτση με το Γιώργο Χωραφά έγινε στη Θεσσαλονίκη, όπου ο διεθνούς φήμης έλληνας ηθοποιός παρευρέθηκε για να παρακολουθήσει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, στο οποίο ο γιος του Ηλίας, παρουσίασε το πρώτο του ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησε, με τίτλο «Αδέσποτα». Στην εκπομπή της ΝΕΤ μάλιστα, για τον πατέρα τους Γιώργο Χωραφά, μιλούν και τα παιδιά του, Ηλίας και Ζωή Χωραφά, ενώ κι ο ίδιος ο διάσημος ηθοποιός μιλά και για το γιο του και την κόρη του, η οποία ακολουθεί τα βήματα του πατέρα της στο χώρο της υποκριτικής, ενώ για τη σύζυγό του, η οποία βρίσκεται 40 χρόνια στο πλευρό του, αλλά και το ρόλο που έχει ο έρωτας στη ζωή του, λέει πως «κάθε άνθρωπος είναι ένας κόσμος! Και αυτός ο κόσμος έχει τα πάντα. Έχει τον παράδεισο αλλά έχει και την κόλαση. Αν αγαπήσεις έναν άνθρωπο και ξεφύγεις από αυτό το αίσθημα για διάφορους λόγους μπορείς να πεις εύκολα τελείωσε και αρχίζω ξανά από το μηδέν αλλά μπορείς να ξαναθυμηθείς….».
Επίσης, στην εκπομπή της ΝΕΤ που θα προβληθεί αύριο Πέμπτη, στις 4 το μεσημέρι, ο Γιώργος Χωραφάς, ταξιδεύει στα παιδικά του χρόνια και αναφέροντας τις πρώτες επαναστάσεις που έκανε και τις κόντρες με τον πατέρα του λέει πως «οι γονείς μου ήταν της παλιάς σχολής, Όταν όμως, μου έλεγαν να κάνω κάτι που δεν ήθελα, έλεγα ψέματα , έκανα τρελά πράγματα. Στα 16 έφυγα από το σπίτι…», αλλά αποκαλύπτει πως «λίγο καιρό πριν “φύγει” ο πατέρας μου, όποτε μπορούσε, τον έβαζα μπροστά σε μια κάμερα και του έλεγα να μου διαβάσει όσα έγραφε. Μετά συζητούσαμε. Τα έχω κρατήσει όλα αλλά ακόμα δε μπορώ να τα δω. Τον πατέρα μου τον αισθάνομαι παρών μέσα μου. Ξέρω τι κουβαλάω από εκείνον και καλό και κακό. Τα κακά που και ο ίδιος πάλευε και που βλέπω ότι τα έχω κληρονομήσει, τα παλεύω και μπορεί και ο γιος μου και η κόρη μου να τα παλεύουν εξίσου….».
Γρηγόρης Μελάς
