Η φάλαινα ξεκίνησε το …κολύμπι στα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού και έφτασε στον Ινδικό ωκεανό αναζητώντας σύντροφο για να ζευγαρώσι.
Οι θαλάσσιοι βιολόγοι φωτογράφησαν το τεράστιο θηλαστικό τον Αύγουστο του 1999 ανοικτά των νοτιοανατολικών αρχών της Βραζιλίας. Μετά από 2 χρόνια η ίδια φάλαινα εντοπίστηκε κατά τύχη, έξω από την ανατολική ακτή της Μαδαγασκάρης, στον Ινδικό Ωκεανό.
Η ταυτοποίηση ότι επρόκειτο για το ίδιο ζώο έγινε από το χαρακτηριστικό σχήμα της ουράς της και από ένα συγκεκριμένο μοτίβο σημαδιών πάνω της (κάθε μεγάπτερη φάλαινα έχει ιδιαίτερα σημάδια που την κάνουν να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες του είδους της).
Οι ερευνητές, υπό τον Πίτερ Στέβικ του Κολλεγίου του Ατλαντικού στις ΗΠΑ, που μελέτησαν το περιστατικό στο πλαίσιο της ευρύτερης έρευνάς τους για τις μεταναστευτικές συνήθειες των φαλαινών και το παρουσίασαν στο περιοδικό βιολογίας “Biology Letters” της Βασιλικής Εταιρίας Επιστημών της Βρετανίας, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο, δήλωσαν ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη καταγεγραμμένη μετακίνηση θηλαστικού που έχει ποτέ παρατηρηθεί στον κόσμο.
Ήταν περίπου 400 χιλιόμετρα πιο μακριά από το μεγαλύτερο μεταναστευτικό ταξίδι που είχε ως τώρα αναφερθεί και κάλυψε σχεδόν διπλάσια απόσταση από αυτή που συνήθως ταξιδεύουν οι φάλαινες, όταν περιοδικά μεταναστεύουν για αναπαραγωγικούς λόγους.
Οι μεγάπτερες φάλαινες ήταν γνωστό ότι κολυμπούν μεγάλες αποστάσεις, όμως οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι μετακινούνταν ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο ημισφαίριο, αλλάζοντας μόνο γεωγραφικό πλάτος, αλλά η νέα ανακάλυψη δείχνει ότι μπορεί επίσης να αλλάζουν γεωγραφικό μήκος, κινούμενες κατά μήκος του άξονα ανατολής-δύσης, προκειμένου να αναπαραχθούν. Όμως χρειάζονται και άλλες σχετικές παρατηρήσεις φαλαινών, ώστε να επιβεβαιωθεί αυτή η θεωρία, που προς το παρόν βασίζεται στην παρατήρηση μόνο μιας φάλαινας.
