Το εθνικό συμβούλιο στο Βέλγιο έκρινε πως τα πιστοποιητικά παρθενίας είναι “περιττά για την υγεία” και “στερούνται επιστημονικής σημασίας”, σε γνωμοδότησή του που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπό του.
Η γνωμοδότηση αυτή έπεται δήλωσης που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2018 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), την οποία συνυπέγραφε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και η ΟΗΕ-Γυναίκες, με στόχο να δοθεί τέλος στα πιστοποιητικά παρθενίας τα οποία γίνονται κυρίως για θρησκευτικούς λόγους.
Στη δήλωση αυτή, ο ΠΟΥ υπογραμμίζει ότι η εφαρμογή της πρακτικής αυτής “έχει τεκμηριωθεί” στο Αφγανιστάν, τη Βραζιλία, την Αίγυπτο, την Ινδία, την Ινδονησία, το Ιράν, το Ιράκ, την Τζαμάικα, την Ιορδανία, τη Λιβύη, το Μαλάουι, το Μαρόκο, την Παλαιστίνη, την Νότια Αφρική, την Σρι Λάνκα, την Σουαζιλάνδη, την Τουρκία, τη Βρετανία και την Ζιμπάμπουε. Αιτήσεις για εξετάσεις αυτού του είδους γίνονται επίσης στο Βέλγιο, τον Καναδά, την Ολλανδία, την Ισπανία και τη Σουηδία.
Στη γνωμοδότησή του, το εθνικό συμβούλιο του βελγικού ιατρικού συλλόγου κρίνει ότι τα τεστ και τα πιστοποιητικά παρθενίας συνιστούν “μια ιατρική πράξη περιττή για την υγεία, που στερείται επιστημονικής σημασίας και που μπορεί δυνάμει να έχει βαριές συνέπειες στην ευημερία της ασθενούς. Μπορούν να βιωθούν ως μια επίθεση” και “πηγή διακρίσεων μεταξύ των γυναικών και των ανδρών, οι σεξουαλικές σχέσεις των οποίων δεν υπόκεινται σε καμία εκτίμηση αυτού του είδους”, προσθέτει.
Επίσης σημειώνει ότι “οι εξετάσεις αυτές ζητούνται συνήθως από τρίτους χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η προσωπική ζωή και το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή του ατόμου
Τα αιτήματα αυτά θα πρέπει ωστόσο να διαχωρίζονται από “την ιατροδικαστική εξέταση ασθενών θυμάτων σεξουαλικών επιθέσεων ή βιασμών”, που “εμπίπτουν στην ιατροδικαστική”, καταλήγει.
