“Χωρίς τις γυναίκες, ο κόσμος σταματά”, οργανώσεις και ακτιβίστριες καλούν τη Δευτέρα σε “φεμινιστική απεργία” και σε διαδηλώσεις σε όλη τη Γαλλία με την ευκαιρία της 8ης Μαρτίου για να καταγγείλουν τις αδικίες που υφίστανται οι γυναίκες, οι οποίες επιτείνονται από την υγειονομική κρίση.
Για την Παγκόσμια Ημέρα των δικαιωμάτων των γυναικών, ημερομηνία συμβολική που επισημοποιήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, 37 συνδικαλιστικές, γυναικείες και πολιτικές οργανώσεις ξεκίνησαν ένα ενιαίο κίνημα για να “τερματιστούν οι διακρίσεις και η σεξιστική και η σεξουαλική βία” που υφίστανται αυτές που μετονομάστηκαν “πρώτες στις αγγαρείες” της κρίσης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Στις 8 του Μάρτη θα απεργούμε με τις γυναίκες όλου του κόσμου για να αρνηθούμε όλες και όλοι να πληρώσουμε το τίμημα της κρίσης με τη δουλειά μας, τον μισθό μας, το σώμα μας” δήλωσαν τη Δευτέρα αυτές οι οργανώσεις όπως η Γενική Εργατική Συνομοσπονδία (CGT), Solidaires (Αλληλέγγυοι), Osez le féminisme (Τολμήστε τον φεμινισμό), Planning familial (Οικογενειακός Προγραμματισμός) και Collectif national pour les droits des femmes (Εθνικός Σύλλογος για τα δικαιώματα των γυναικών).
Συγκεντρώσεις θα διοργανωθούν σε όλη τη Γαλλία.
Η επιμονή στις μισθολογικές διαφορές, η επισήμανση των επαγγελμάτων όπου κυριαρχούν οι γυναίκες, οι ψυχολογικές συνέπειες της καραντίνας, η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας: αυτή η 8η Μαρτίου υπογραμμίζει τον πρώτο χρόνο μιας παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης με πρωτοφανείς επιπτώσεις.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Η επιδημία κατέδειξε τις γυναίκες που είναι στο μέτωπο, μέσα από διάφορα επαγγέλματα αλλά και στο σπίτι”, εκτιμά η Μιρέιγ Στιβαλά του συνδικάτου CGT.
Σε μια σπάνια κοινή ανακοίνωση, επτά μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις ζήτησαν την έναρξη διαπραγματεύσεων για την “αναπροσαρμογή των μισθών επαγγελμάτων στα οποία κυριαρχούν γυναίκες”.
Νοσοκόμες, βοηθοί νοσηλεύτριες, γυναίκες για την φροντίδα ηλικιωμένων, ταμίες, οικιακές βοηθοί, τροφοί για τη φύλαξη παιδιών… Παρότι οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 70% των ανθρώπων της πρώτης γραμμής κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης, δεν είναι παρά το 24% μεταξύ των υπευθύνων για τη λήψη αποφάσεων αρμόδιων για την οργάνωση των απαντήσεων, υπενθυμίζει δημοσκόπηση η οποία έγινε για λογαριασμό της ένωσης Focus 30, που επικαλείται στοιχεία της μκο Care International.
Επίσης, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, περισσότερο από μια γυναίκα στις 5 (22%) “υπέφερε από συναισθηματικό στρες ή ψυχολογικά προβλήματα” από τότε που άρχισε η κρίση, έναντι 14% των ανδρών.
Οι γυναίκες “τείνουν να δράττουν περισσότερο την ευκαιρία της τηλεργασίας, οπότε δεν χρειάζεται να προσλάβουν κάποιον για τη φύλαξη των παιδιών μετά το σχολείο, που σημαίνει εξοικονόμηση χρημάτων. Ωστόσο αυτό μπορεί να θέτει έναν κίνδυνο για την επαγγελματική αξιολόγηση ή τις προοπτικές προαγωγής”, εξηγεί στο Γαλλικό Πρακτορείο η Μαρί Μερκά-Μπρεν, καθηγήτρια Δικαίου στο Sciences Po Paris και ερευνήτρια στα θέματα διακρίσεων και φύλου.
“Η φεμινιστική απεργία είναι η απεργία από την εργασία, με την έννοια του εργαζομένου, αλλά είναι επίσης μια αόρατη στάση εργασίας στο σπίτι, για να καταγγείλουμε την ψυχική επιβάρυνση και τις ανισότητες στον καταμερισμό των καθηκόντων”, υπογραμμίζει η Μιριέλ Ζιλμπέρ του συνδικάτου Solidaires.
