Υπήρξε το απόλυτο θηλυκό, παγκόσμιο και διαχρονικό σύμβολο του σεξ αλλά και της γυναικείας χειραφέτησης και της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Η εμβληματική Γαλλίδα σταρ Μπριζίτ Μπαρντό έφυγε στα 91 της χρόνια την Κυριακή (28.12.2025) έχοντας ζήσει μια ζωή γεμάτη λάμψη, πάθη, έρωτες και μίση.
Η Μπριζίτ Μπαρντό δεν ήταν απλώς μια σταρ του σινεμά – ήταν ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Αλλά όσο κι αν υποκλίθηκε ο πλανήτης στη «θεϊκή ομορφιά», το ταλέντο της και τον μύθο της «αιώνιας Μπεμπέ», δεν μπορεί να παραβλέψει τις σκοτεινές πλευρές μίας προσωπικότητας, που συνέβαλε σε ένα κομμάτι σε αυτό που είναι σήμερα η γαλλική ακροδεξιά και στην καλλιέργεια του μίσους που διατρέχει μέρος της γαλλικής κοινωνίας, για τους «ξένους» και τους «διαφορετικούς».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πίσω από τα ξανθά μαλλιά και εμβληματικό βλέμμα έκρυβε μια πλευρά καθόλου φωτεινή, γεμάτη συγκρούσεις, ρήξεις και απόψεις που προκάλεσαν σοκ και απογοήτευση. Μια ζωή που ύμνησε την απόλυτη ελευθερία, αλλά άφησε βαθιές πληγές – τόσο στο ίδιο της το παιδί όσο και στη δημόσια εικόνα της.
Η γυναίκα που δεν ήθελε ποτέ να γίνει μητέρα
Το 1960, η Μπριζίτ Μπαρντό φέρνει στον κόσμο τον μοναδικό της γιο, τον Νικολά-Ζακ Σαριέ, καρπό του γάμου της με τον ηθοποιό Ζακ Σαριέ. Ήταν μόλις 25 ετών. Ήθελε εξαρχής να διακόψει την εγκυμοσύνη αλλά οι αμβλώσεις ήταν παράνομες εκείνη την εποχή. Άλλωστε η μητρότητα δεν ήταν ποτέ μέρος του ονείρου της.
«Γρονθοκοπούσα το στομάχι μου και ζητούσα από τον γιατρό μου μορφίνη… Δεν άντεχα την θέα του κορμιού μου όταν ήμουν έγκυος. Σαν να είχα καρκινικό όγκο μέσα μου, που πεταγόταν και μου χαλούσε το καλλίγραμμο σώμα μου. Πολλές φορές ευχόμουν να είχα γεννήσει κουτάβι, παρά μωρό» αποκάλυψε στη βιογραφία της προκαλώντας σοκ και αντιδράσεις.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σε μια εξομολόγηση που σόκαρε, η Μπαρντό έχει δηλώσει πως αισθανόταν «φυλακισμένη» στον ρόλο της μητέρας. Όπως η ίδια είχε εξομολογηθεί η παρουσία του στη ζωή της έμοιαζε περισσότερο με βάρος, εμπόδιο στις επιθυμίες και την καριέρα της και φυλακή της ανεξάρτητης προσωπικότητάς της.
«Δεν είμαι φτιαγμένη για να γίνω μητέρα. Δεν ξέρω γιατί το σκέφτομαι αυτό, γιατί λατρεύω τα ζώα και τα παιδιά, αλλά δεν είμαι αρκετά ώριμη – ξέρω ότι είναι φρικτό να το παραδέχομαι, αλλά δεν είμαι ώριμη για να φροντίσω ένα παιδί» είχε παραδεχτεί με κυνική ειλικρίνεια.
Και κάπως έτσι η σχέση της με τον γιο της υπήρξε ψυχρή, αποστασιοποιημένη, σχεδόν ανύπαρκτη. Ο Νικολά μεγάλωσε μακριά της, με τον πατέρα του, ενώ οι δυο τους διατήρησαν ελάχιστη επαφή για δεκαετίες.
«Υποσχέθηκα στον Νικολά ότι δεν θα μιλήσω ποτέ γι’ αυτόν στις συνεντεύξεις μου», είχε πει σε συνέντευξη με το Paris Match τον Ιούνιο του 2024, με τη δήλωση να δημοσιεύεται τότε από το περιοδικό Paris Match και να αναπαράγεται και σε άλλα διεθνή μέσα. Ήταν η τελευταία υπόσχεση στον γιο της.
Για πολλούς, αυτή η σκληρή της στάση απέναντι στο ίδιο της το παιδί αποτελεί την πιο σκληρή κηλίδα στη ζωή μιας γυναίκας που διεκδίκησε το δικαίωμα να ζει χωρίς περιορισμούς – ακόμη κι αν αυτό σήμαινε την απόρριψη της ίδιας της μητρότητας.
Μια ανάλογη, σκληρή στάση, εξάλλου, κρατούσε η Μπριζίτ Μαρντό και απέναντι στους περισσότερους άνδρες που πέρασαν από τη ζωή της και ήταν πολλοί. Όταν ο ερωτικός ενθουσιασμός άρχιζε να της τελειώνει, τούς εγκατέλειπε, ψυχρά και κυνικά, έτοιμη να αναζητήσει το επόμενο υποκείμενο του πόθου της. Το ίδιο μοντέλο συμπεριφοράς που ακολούθησε και στην καριέρα της στον κινηματογράφο την οποία εγκατέλειψε πολύ νωρίς, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω της.
Από το σύμβολο ελευθερίας στην πολιτική πρόκληση
Αν η προσωπική της ζωή δίχασε, οι πολιτικές της θέσεις και κυρίως οι εθνικιστικές και ακροδεξιές κορώνες προκάλεσαν ανοιχτή κατακραυγή. Η Μπριζίτ Μπαρντό δεν έκρυψε ποτέ τη συμπάθειά της προς τον Ζαν – Μαρί Λε Πεν, τον ιστορικό ηγέτη της γαλλικής ακροδεξιάς. Τον αποκάλεσε φίλο της, τον υπερασπίστηκε δημόσια και τάχθηκε επανειλημμένα υπέρ των θέσεών του για τη μετανάστευση και τη «γαλλική ταυτότητα».
Οι δηλώσεις της για τους μουσουλμάνους, τη σφαγή ζώων με θρησκευτικά έθιμα και την «αλλοίωση της Γαλλίας» οδήγησαν σε αλλεπάλληλες καταδίκες για ρητορική μίσους και ρατσιστικά σχόλια. Για μια γυναίκα που κάποτε λατρεύτηκε ως σύμβολο προόδου, η μεταμόρφωση αυτή φάνταζε αδιανόητη.
Μεταξύ 1997 και 2008, της επιβλήθηκε πρόστιμο έξι φορές από τα γαλλικά δικαστήρια για τα σχόλιά της, ιδίως εκείνα που στόχευαν τη μουσουλμανική κοινότητα της Γαλλίας.
Σε μια περίπτωση, δικαστήριο του Παρισιού της επέβαλε πρόστιμο 15.000 ευρώ επειδή περιέγραψε τους μουσουλμάνους ως «αυτόν τον πληθυσμό που μας καταστρέφει, καταστρέφει τη χώρα μας επιβάλλοντας τις πράξεις του». Δεν πτοήθηκε.
Το 1992, παντρεύτηκε τον Μπερνάρ ντ’Ορμάλ, πρώην σύμβουλο του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, και αργότερα υποστήριξε δημόσια τους διαδοχικούς ηγέτες του κόμματος, τον Ζαν-Μαρί Λε Πεν και την κόρη του, Μαρίν Λε Πεν.
Σε μια άλλη συνέντευξή της, η αείμνηστη ηθοποιός και σύμβολο του σεξ είχε συγκρίνει την ηγέτιδα του αντι-μεταναστευτικού κόμματος Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, Μαρίν Λε Πεν, με την εμβληματική ιστορική προσωπικότητα Ιωάννα της Λωραίνης.
Μάλιστα το 2012, είχε δηλώσει για την Λε Πεν: «Ελπίζω να σώσει τη Γαλλία, είναι η Ιωάννα της Λωραίνης του 21ου αιώνα». Έλεγε μάλιστα ότι «είναι η μόνη γυναίκα… που έχει κότσια».
Για την Μπαρντό, η Λε Πεν και το κόμμα της που είναι κατά της μετανάστευσης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσαν να σώσουν τη Γαλλία από τα τρέχοντα οικονομικά και πολιτιστικά της προβλήματα. «Είμαι γέννημα θρέμμα Γαλλίδα και περήφανη γι’ αυτό. Θρηνώ για το γεγονός ότι η όμορφη χώρα μου έχει υποβαθμιστεί από κάθε άποψη. Είναι εγκληματικό να υποκύπτουμε σε τέτοια βάθη», είχε τονίσει.
Η Μπαρντό διοχέτευσε την πολιτική της ενέργεια στον αγώνα για τα δικαιώματα των ζώων, συναντώντας τους περισσότερους Γάλλους προέδρους, από τον Σαρλ ντε Γκωλ μέχρι τον Μακρόν, στα Ηλύσια Πεδία και υποβάλλοντας αιτήματα για ζητήματα όπως η εισαγωγή γούνας από μωρά φώκιας, η λαθροθηρία ελεφάντων και το κυνήγι.
Το 2013, η Μπαρντό απείλησε να εγκαταλείψει τη Γαλλία και να υποβάλει αίτηση για ρωσική υπηκοότητα εάν δύο ελέφαντες στον ζωολογικό κήπο της Λυών, που έπασχαν από φυματίωση, υποβάλλονταν σε ευθανασία. Ωστόσο, αφού εξήρε τον Βλαντιμίρ Πούτιν, άλλαξε στάση και τον επέκρινε μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής της, η Μπαρντό ήταν επικριτική απέναντι στο κίνημα #MeToo. Πριν από την έκδοση της ετυμηγορίας εναντίον του ηθοποιού Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για σεξουαλική επίθεση σε δύο γυναίκες κατά τη διάρκεια γυρισμάτων ταινίας το 2021, η Μπαρντό υπερασπίστηκε «ταλαντούχους ανθρώπους που πιάνουν τον πισινό μιας κοπέλας».
«Ο φεμινισμός δεν είναι το φόρτε μου… Μου αρέσουν οι άντρες», δήλωσε στο BFM TV στην τελευταία της τηλεοπτική συνέντευξη
Ίσως τελικά η Μπαρντό να μην υπήρξε ποτέ η «αγία» της ελευθερίας που πολλοί ήθελαν να πιστεύουν. Ήταν μια γυναίκα ακραία ειλικρινής, ακόμη κι όταν αυτή η ειλικρίνεια αποκαλύπτει τη σκοτεινή πλευρά ενός μύθου.
